۳ پرده از فاجعه‌‌ای بزرگ در دهان مردم!

به گزارش پارسینه؛ در روزهای اخیر شاهد انتشار طیف متنوع و البته معناداری از آمارهای نگران کننده در مورد وضعیت بهداشت و سلامت دهان و دندان در کشورمان بوده‌ایم. در این راستا، اخیرا اینطور گفته شده که حدودا 250 میلیون دندان پوسیده در دهان مردم کشورمان وجود دارد. در عین حال، "محمد رضا ظفرقندی" وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز در موضع‌گیری گفته که " 18 درصد از مردم هیچگونه روش بهداشتی در مراقبت از دندان را رعایت نمی کنند و این رقم در دهک های پایین اقتصادی به 50 درصد می رسد که به توجه جدی نیاز دارد".

در عین حال، آمارها حاکی از این هستند که هر ایرانی بین 30 تا 40 سال، به طور میانگین بیش از 6 دندان پوسیده دارد. وضعیت در سنین پایین نیز مطلوب نیست و مثلا داده های وزارت بهداشت نشان می دهند که "کودکان 6 ساله ایرانی به طور متوسط 5 دندان شیری پوسیده دارند و در کودکان 12 ساله نیز حدودا 2 دندان دائمی پوسیده مشاهده می شود". مجموع این مسائل یک واقعیت را فریاد می زنند و آن هم این است که وضعیت سلامت دهان و دندان در کشورمان خوب نیست و باید تدابیر جدی در این حوزه اندیشیده شود. با این همه، در رابطه با این آمارها، توجه به 3 نکته مهم به نظر می رسد.

اول اینکه کشورمان ایران در سال های اخیر با تشدید مشکلات اقتصادی دست به گریبان بوده است. موضوعی که بر سطح رفاه طیف قابل توجهی از مردم کشورمان اثرگذاری منفی داشته و آن ها را از منظر تامین معاش و هزینه‌های زندگی با دشواری رو به رو کرده است. حال در این وضعیت، هزینه های سرسام آور دندانپزشکی آن هم در شرایطی که هنوز بیمه ها هزینه های دندانپزشکی را پوشش نمی دهند، سبب شده تا مراجعه به دندانپزشکی و هزینه کردن برای دندان، از سبد هزینه شمار قابل توجهی از خانوارهای ایرانی حذف شود.

متاسفانه سال هاست که این نقد مطرح است که چرا بیمه ها نباید هزینه های دندانپزشکی را آن هم در شرایطی که جامعه به آن نیاز دارد، پوشش دهند. نقدی که علی رغم مهم بودن، هنوز تدابیر منطقی و عملی برای آن اندیشیده نشده است.

نکته دوم اینکه آمارهای نگران‌کننده در مورد سلامت دندان افراد مخصوصا در سنین پایین نشان می دهد که هنوز جدیت و مهم بودن مساله سلامت دهان و دندان، به نحو قابل توجهی از سوی نظام آموزشی و البته خانواده ها درک نشده است. در این زمینه، نیاز به اطلاع‌رسانی بیشتر وجود دراد و البته که به طور خاص مدارس باید به موضوع سلامت دهان و دندان نه به مثابه یک مساله حاشیه ای، بلکه همچون یک امر جدی و مهم نگاه کنند. کمبود و عدم‌توجه در این حوزه، برای کشورمان و مردم آسیب‌زا است.

و در نهایت سوم اینکه مساله سلامت دهان و دندان هنوز برای جریان حکمرانی در کشورمان و به طور خاص حکمرانی عرصه بهداشت و درمان، به مثابه یک اولویت تعریف نشده است. والا نباید سال به سال شاهد بدتر شدن آمارها در این حوزه و در عین حال، انفعال و عدم در پیش گرفتن سیاست های جدی از سوی نهادهای مسوول و دستگاه های ذی‌ربط می بودیم.

هم وزارت بهداشت و هم کلیت جریان حکمرانی در کشورمان، باید مساله بهداشت و سلامت دهان و دندان را همچون یک اولویت برای خود تعریف کنند و گام های عملی را در این حوزه در زمینه خدمت رسانی به مردم بردارند. تداوم رویکردهای منفعلانه در این عرصه، چیزی جز انباشته شدن بحران و سخت‌تر شدن حل آن در روزها و ماه های آتی را به همراه نخواهد داشت.