۵ نشانه‌ که می‌گویند: شاید تروما هنوز در تو زنده است

به گزارش پارسینه و به نقل از یاهو لایف، تروما (ضربه‌ی روانی)، چه از دوران کودکی باشد و چه از تجربه‌های اخیر، به‌سادگی ناپدید نمی‌شود. پنهان می‌شود. و اغلب خودش را در قالب عادت‌ها، رفتارها یا احساساتی نشان می‌دهد که یاد گرفته‌ایم نادیده‌شان بگیریم. اگر هر یک از نشانه‌های زیر را در خود می‌بینید، شاید وقت آن رسیده که بایستید و به آنچه بدنتان و ذهنتان در تلاش برای گفتن است، گوش دهید. در ادامه ۵ نشانه‌ که نشان‌دهنده‌ی این است که تروما هنوز در تو زنده است را به همراه پیشنهادهایی برای مواجهه با آن می‌خوانید.

۱. بیشتر اوقات بی‌حس هستید

اگر دامنه‌ی احساسات شما به خط باریکی بین بی‌تفاوتی و گه‌گاهی فوران عصبی محدود شده، ممکن است چیزی عمیق‌تر را سرکوب کرده باشید. بی‌حس کردن خود در برابر سختی‌های زندگی گاهی شبیه نوعی محافظت است، اما می‌تواند نشانه‌ی سرکوب تروما نیز باشد. به‌جای پردازش احساسات، خود را خاموش می‌کنید. این شاید به حفظ آرامش کمک کند، اما به چه قیمتی؟ با گذشت زمان، این فقدان درگیری احساسی، توانایی شما را برای تجربه‌ی شادی، غم یا حتی هیجان کاهش می‌دهد.

لحظه‌ای مکث کنید و با خودتان صادق باشید. آیا واقعاً در لحظاتی که اهمیت دارند حضور دارید، یا فقط به‌صورت خودکار در حال گذران روز هستید؟ این احساس را بپذیرید و بدانید که اجازه دادن به خود برای دوباره احساس کردن — هرچند طاقت‌فرسا — می‌تواند رهایی‌بخش باشد. با قدم‌های کوچک شروع کنید. تمرین ذهن‌آگاهی (mindfulness) را در پیش بگیرید و اجازه دهید احساسات، به‌آرامی و بدون قضاوت، بروز پیدا کنند. طبق گفته‌ی وب‌سایت Mindful.org، ذهن‌آگاهی می‌تواند ابزار قدرتمندی برای ارتباط دوباره با احساسات و ایجاد حس حضور باشد.

۲. دیگران را از خود دور می‌کنید

اگر روابط شما به شکل یک چرخه‌ی تکراری از نزدیک شدن و فاصله گرفتن پیش می‌رود، نشان‌دهنده‌ی این است که تروما هنوز در تو زنده است. سرکوب تروما اغلب ترس ناخودآگاه از آسیب‌پذیری ایجاد می‌کند، پس افراد را در فاصله‌ی امن نگه می‌دارید. در حالی‌که تمایل به محافظت از خود قابل درک است، اما انزوا فقط حس تنهایی و سردرگمی را تشدید می‌کند. اعتماد، فقط چیزی نیست که به دیگران بدهید؛ باید ابتدا به خودتان اعتماد کنید.

الگوهای رفتاری‌تان را بشناسید. آیا از صمیمیت عاطفی دوری می‌کنید یا قبل از جدی شدن رابطه، آن را خراب می‌کنید؟ برای مقابله با این موضوع، کم‌کم اجازه دهید دیگران آسیب‌پذیری شما را ببینند — در حدی که قابل کنترل باشد. رها کردن ترس از صمیمیت می‌تواند منجر به روابطی پایدارتر و پُرمعناتر شود. بر اساس بینش‌های کلینیک Khiron، تروماهای حل‌نشده می‌توانند بر روابط بین‌فردی اثر منفی بگذارند، و شناخت این موضوع، قدمی به‌سوی بهبود است.

۳. علائم جسمی دارید

تروما فقط روانی نیست، اغلب به‌صورت فیزیکی بروز می‌کند. اگر زیاد دچار سردرد، دل‌درد، یا دردهای بی‌دلیل می‌شوید، ممکن است بدنتان در حال پردازش احساساتی باشد که ذهنتان آن‌ها را پنهان کرده. دردهای مزمن گاهی نشانه‌ی تروماهای حل‌نشده هستند و نادیده گرفتن این نشانه‌ها ممکن است به مشکلات جسمی بلندمدت بینجامد.

به بدنتان گوش دهید. روش‌های درمانی جامع مانند یوگا، طب سوزنی، یا ماساژ‌درمانی می‌توانند به رهاسازی ترومای انباشته در عضلات و بافت‌ها کمک کنند. اغلب، مواجهه با منشأ احساسیِ درد، نخستین گام برای التیام دردهای جسمی است. طبق گزارش USA Today، روش‌هایی چون یوگای آگاهانه می‌توانند در درمان همزمان علائم جسمی و روانیِ تروما مؤثر باشند.

۴. مشکل اعتماد دارید

وقتی تروما را تجربه می‌کنید، اساس اعتماد شما به دیگران و دنیای اطرافتان ممکن است متزلزل شود. اگر برایتان سخت است به کسی از خانواده، دوستان یا شریک عاطفی تکیه کنید، شاید به این خاطر است که تجربه‌های گذشته شما را به این باور رسانده‌اند که اعتماد، دردسرساز است. این ترس درونی، منجر به فاصله‌ی عاطفی، افکار بیش‌ازحد و گاهی حتی بدبینی می‌شود.

سعی کنید دوباره اعتماد را بازسازی کنید. به خودتان اجازه دهید باور کنید که همه قرار نیست شما را آزرده کنند. با گام‌های کوچک شروع کنید به غرایز خود اعتماد کنید، اجازه دهید کسی برای شما حضور داشته باشد، و با کسانی که شایستگی اعتماد را نشان داده‌اند، ریسک‌های کنترل‌شده را تجربه کنید. بهبود، با شفقت نسبت به خود آغاز می‌شود. طبق نظر Mayo Clinic Press، شناخت ریشه‌های تروما و پرداختن به مسائل مربوط به اعتماد، از گام‌های اساسی در مسیر بهبود هستند.

۵. همیشه در حال فعالیت هستید

اگر برنامه‌ی روزانه‌تان آن‌قدر پُر است که وقتی برای استراحت یا تأمل باقی نمی‌ماند، ممکن است در حال فرار از چیزی عمیق‌تر باشید. مشغول نگه‌داشتن خود می‌تواند نوعی گریز باشد؛ راهی برای اجتناب از رویارویی با احساسات پردازش‌نشده. اما هرچه بیشتر در حال حرکت باشید، اتصال دوباره با خودتان سخت‌تر می‌شود. شاید نشان‌دهنده‌ی این است که تروما هنوز در تو زنده است.

یک قدم به عقب بردارید و برای سکوت و آرامش فضا ایجاد کنید. لحظاتی از روز را برای آرامش کنار بگذارید. نوشتن در دفترچه‌ی شخصی یا مدیتیشن می‌توانند به شما کمک کنند تا دوباره با درونتان ارتباط برقرار کنید. این تمرینات به ذهن ناخودآگاه اجازه می‌دهند حرف بزند و تروماهای پنهان را به سطح بیاورد، تا بتوانید آن‌ها را با آگاهی و آرامش مورد بررسی قرار دهید.