فعالیت بدنی برای پیشگیری از اختلال حافظه

محققان دانشگاه بوستون دریافتند سالخوردگانی که با انجام پیاده روی یا دویدن آرام، فعالیت بدنی خود در دوران میانسالی را حفظ کرده اند، مهارت های حافظه ایی شان به مراتب بهتر از افراد مسنی است که بی تحرک هستند.

در این مطالعه، رابطه بین فعالیت فیزیکی، حافظه و شناخت در افراد بزرگسال جوان و مسن بررسی شد. این مطالعه شامل ۲۹ فرد بزرگسال جوان (۱۸ تا ۳۱ سال) و ۳۱ فرد بزرگسال مسن (۵۵ تا ۸۲ سال) بود. به هریک از این افراد دستگاه کوچکی موسوم به ActiGraph بسته شده بود. این دستگاه کوچک، اطلاعاتی نظیر تعداد گام هایی که هریک برمی داشتند، شدت گام های برداشته شده و مدت زمان سپری شده را ثبت می کرد.

همچنین به منظور ارزیابی حافظه، قدرت برنامه ریزی و حل مشکل، از شرکت کنندگان تست روانشناسی اعصاب به عمل آمد. بعلاوه برای بررسی حافظه بلندمدت این افراد، آنها در محیط لابراتوار مهارت ارتباط بین چهره و اسم را فراگرفتند.

محققان دریافتند افراد بزرگسالی که هرروز قدم های بیشتری برمی داشتند دارای عملکرد بهتر حافظه بودند، چراکه در روزهایی که گام های بیشتری برداشته بودند، بهتر مهارت تشخیص نام هر چهره را انجام می دادند. اما در مورد افراد جوان، تعداد قدم ها با عملکرد حافظه ارتباطی نداشت.

به گفته محققان، این یافته ها اثبات می کند که فعالیت فیزیکی بر افزایش حافظه بلندمدت تاثیر دارد. حافظه بلندمدت بواسطه افزایش سن و بیماری هایی نظیر دمانس و آلزایمر مورد آسیب منفی قرار می گیرد.