علائم ابتلا به بیماری زیکا/ واکسنی برای ویروس زیکا وجود ندارد

سید حمیدرضا منوری در مورد بیماری زیکا گفت: ویروس زیکا یک ویروس نوظهور منتقله از پشه است که از طریق گزش پشه آلوده در نواحی حاره‌ای به افراد منتقل می‌شود؛ تاکنون موارد شیوع بیماری ویروس زیکا در قاره آفریقا، آمریکا، آسیا و جزایر اقیانوس آرام ثبت شده است؛ ناقل این ویروس، پشه‌های آئدس هستند که معمولاً در طول صبح و یا غروب عمل گزش را انجام می‌دهند؛ مخزن آن هم ناشناخته است.

مدیر گروه ویروس شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: اپیدمی عفونت ویروس زیکا در قاره امریکا در حال انتشار است و دوره کمون یعنی زمان مواجهه با ویروس تا شروع علائم بالینی، بیماری ویروس زیکا مشخص نیست؛ اما احتمالاً تا چند روز طول می‌کشد؛ این بیماری علائمی مشابه با علائم سایر عفونت‌های آربوویروسی نظیر تب دانگ و شامل تب، راش‌های پوستی، التهاب ملتحمه چشم (کونژکتیویت)، درد عضله و مفاصل، ناخوشی و سردرد دارد که این علائم معمولاً ملایم و خفیف بوده و نهایتا تا یک هفته طول می‌کشد.

وی ادامه داد: اخیراً مقامات بهداشتی محلی در برزیل، افزایشی از عفونت‌های ویروس زیکا در جمعیت عمومی و همچنین افزایشی از کودکان متولد شده با میکروسفالی در شمال شرق برزیل مشاهده کرده‌اند؛ این بیماری را می‌توان با جداسازی ویروس از نمونه‌های خون تشخیص داد؛ همچنین ویروس زیکا در طول هفته اول عفونت، می‌تواند در خون وجود داشته باشد و از طریق گزش پشه‌ها، از یک فرد آلوده به پشه دیگر منتقل شود؛ سپس یک پشه آلوده می‌تواند ویروس را به افراد دیگر منتشر کند.

منوری، گفت: بیماری ویروس زیکا به‌طورمعمول نسبتاً ملایم و خفیف است و نیاز به درمان خاصی ندارد؛ مبتلایان به ویروس زیکا باید استراحت کافی داشته باشند، مایعات کافی بنوشند و درد و تب خود را با داروهای مناسب درمان کنند؛ درصورتی‌که علائم بدتر شد، باید به سراغ مراقبت‌های پزشکی و مشاوره بروند؛ در حال حاضر هیچ واکسنی موجود برای این بیماری نیست.

وی به کسانی که قصد دارند به کشورهایی که ویروس زیکا در آنجا وجود دارد سفر کنند، توصیه کرد: پیراهن آستین بلند و شلوارهای بلند بپوشند، در مکان هایی با تهویه مطبوع که درب و پنجره توری دارد و مانع از ورود پشه‌ها می‌شود، اقامت کنند و همچنین از پشه‌بند استفاده کنند.

این ویروس شناس با بیان اینکه هنوز موردی از ابتلا به ویروس زیکا در ایران نداشته‌ایم، تاکید کرد: ضروری است به آن دسته از افرادی که قادر نیستند از خودشان مراقبت کنند مانند کودکان، بیماران و افراد سالخورده توجه ویژه شود.