سوال عادل فردوسی پور از رهبر انقلاب درباره گل حمید استیلی در جام جهانی

- با سلام خدمت حضرت‏عالى، و تشكر از اين كه وقتتان را در اختيار ما نمايندگان نسل جوان قرار داديد. جناب آقاى خامنه‏اى! با توجه به اين كه جامعه‏ى ما يك جامعه‏ى جوان است و اين‏طور كه به نظر مى‏رسد، خوشبختانه تفريح اول جوانان ما در حال حاضر ورزش كردن يا تعقيب كردن امر ورزش به‏طور جدى است، و چون جوانان ما به هر حال دوست دارند با ابعاد شخصيتى رهبرشان بيشتر آشنا بشوند، سؤال من اين است كه آيا شما در برنامه‏هاى روزانه‏ى خودتان فرصت مى‏كنيد كه به تماشاى برنامه‏هاى ورزشى تلويزيون بپردازيد؟ سؤال ديگر اين كه - حالا چون آقاى استيلى هم در اين جا حضور دارند - به هر حال همه دوست دارند بدانند كه وقتى آقاى استيلى آن گل قشنگ را وارد دروازه‏ى تيم امريكا كرد، شما چه احساسى داشتيد، وچه شد كه بعد از آن بازى، آن پيام را انشاء كرديد؟

پاسخ رهبرمعظم انقلاب: ايشان كه بعداً پيش من آمد، گفتم به پاداش آن گل ، پيشانى شما را مى‏بوسم و بوسيدم . متأسفانه من خيلى فرصت نمى‏كنم برنامه‏هاى ورزشى تلويزيون را تماشا كنم؛ خيلى بندرت اتفاق مى‏افتد. از طرفى هم چون بيشتر ورزشهايى كه پخش مى‏شود، فوتبال است، من هم در فوتبال هيچ سررشته‏يى ندارم و در جوانى هم فوتبال بازى نمى‏كردم؛ واليبال بازى مى‏كردم.

در عين حال، آن شبى كه بازى ايران و امريكا بود، من آن بازى را نگاه كردم. البته حقيقتش اين است كه آن شب هم نمى‏خواستم نگاه كنم ؛ چون ديروقت بود و وقت خواب من بود؛ ليكن همين‏طور كه نشسته بودم، روشن كردم و ناگهان با گل ايشان مواجه شديم و ديگر خواب از سرم رفت و نشستم تا آخر بازى را تماشا كردم!

اما علت اين كه من آن پيام را دادم. اين آقايان وقتى كه پيش من آمدند، مفصل با آنها صحبت كردم؛ كه البته گزارش آن ديدار پخش نشد و مردم از محتواى آن ملاقاتى كه با اين جوانان داشتم، مطلع نشدند؛ اما حالا من چند جمله‏اش را به شما مى‏گويم. قبل از آن ديدار - شايد چند هفته، و يا يك ماه و يا بيشتر - رسانه‏هاى وابسته به امپراتورى رسانه‏يى خبرى روى اين بازى تبليغ مى‏كردند كه اين بازى، بازى سياسى است! با اين كه همه مى‏گويند فوتبال و ورزش، سياسى نيست، اما در آن موقع همه تبليغ مى‏كردند كه اين يك بازى سياسى است! از اين كار، دو هدف مورد نظرشان بود:

يكى مسأله‏ى تعامل ايرانى، امريكايى در اين بازى بود - من نمى‏دانم شماها چه‏قدر مطلع بوديد؛ ولى ما كه در جريان خبرهاى خارجى و گفتارهاى راديوهاى گوناگون دنيا قرار مى‏گيريم، مى‏ديديم از اين مسأله پُر است - و دوم اين كه پيش‏بينى‏هاى عمده، بخصوص از طرف خود امريكاييها، ولو صريحاً هم اظهار نمى‏كردند، ولى از بياناتشان معلوم بود، اين بود كه ايران گل خواهد خورد؛ نه اين كه گل خواهد زد. و در يك موقعيت ويژه، رئيس‏جمهور امريكا هم مى‏آمد و از موضع اقتدار و بزرگ‏منشى و بزرگوارى، يك پيام هم مى‏داد كه بله، حالا گل را به شما زديم، اما بالاخره بياييد دست دوستى هم به هم بدهيم! بنابود آن شب پيام رئيس جمهور امريكا از تلويزيون سراسرى پخش شود.

اين گل و بعد دنباله‏ى بازى‏يى كه بچه‏هاى عزيزمان ادامه دادند، قضايا را صد و هشتاد درجه تغيير جهت داد و حقيقتاً مظهرى شد از وضعيت ملت ايران در مقابل امريكا. اين كه من در آن پيام گفتم «مظهر» است، نمى‏خواستم بگويم كه اين آقا به خاطر جنبه‏ى سياسى گل‏زده؛ نه، ايشان بازى فوتبال مى‏كند، ماهر است، با تكنيك آشناست، از حريفش قويتر است و گل را زده است. هركسى هم جاى ايشان بود، اين گل را مى‏زد؛ هركسى هم جاى او بود، آن گل را مى‏خورد . بنابراين، بحث اين نبود كه اين گل به‏خاطر مسأله‏ى سياسى زده شده؛ اما اين گل هويت سياسى‏يى را كه در دنيا به اين بازى داده بودند، بكلى به عكس خواست آنها عوض كرد و من از اين موقعيت حداكثر استفاده را كردم. البته آنها هم خيلى عصبانى شدند و بعد هم همان عناصر امپراتورى خبرى دنيا گفتند كه فلانى فوتبال را سياسى كرد! نگفتند كه ما چند هفته است كه داريم خودمان اين بازى را سياسى مى‏كنيم!

دیدار با جوانان منتخب/1377