چند پیشنهاد جدایی مبارک و میمون برای سینمای ایران
پارسینه: جدایی فیلمسازان بالای شصت و هشت سال از سینما و فیلمسازی خدومانه ترین جدایی ممکن است و اندازه دهها وصلت ثواب دارد.
1- جدایی اذهان فیلمسازان جوان از سینمای فرهادی و زیبایی شناسیش. برای رسیدن به این امر می شود حتی اعمال زور کرد و تماشای فیلمهای فرهادی را در داخل کشور برای فیلمسازان ممنوع اعلام کرد.
2- جدایی مرجان شیرمحمدی و بهروز افخمی از یکدیگر هم خدمتی است به ادبیات ایران و هم سینمای ایران. هر چند این جدایی الزاما دستاوردی نخواهد داشت اما مانع از فضاحت های بعدی خواهد شد.
3- جدایی زوج بی ربط و نامتجانس شادمهر راستین و رضا میرکریمی مبارک ترین جدایی ممکن است. به نظرم چون ترکیب تجزیه شده این دو عزیز به اندازه کافی کسالت بار است ترکیبشان فاجعه می شود.
4- جدایی رخشان بنی اعتماد از عرصه سیاست. رخشان اگر مثل گذشته از فصای اجتماعی و سیاسی ایران متاثر باشد خیلی بهتر از این است که خود را بازیگر عرصه سیاست ایران بداند. البته جدا کردن جمعی سینماگران از محمدرضا عارف و سیاستمدارانی از این دست هم توصیه می شود.
5- جدایی فیلمسازان بالای شصت و هشت سال از سینما و فیلمسازی خدومانه ترین جدایی ممکن است و اندازه دهها وصلت ثواب دارد. از داریوش مهرجویی و مسعود کیمیایی بخواهیم قید آفرینش را بزنند و یک کار دیگری بکنند حالا هرچی...
امید بلاغتی
دلیل آنکه فلات ایران نشینان وقتی چیزی را دوست ندارند کلن کمر به نابودی آن می بندند چیست؟ اگر حتی عده قلیلی هم دوست داشته باشند کارهای مهرجویی و کیمیایی را به هر شکلی ببینند شما چه کاره ای که تقاضای نابودی آنها و بازنشسته شدن آنها را می کنی؟ تفاوت شما با گروهای تکفیری داعش و القاعده چیست؟
با بشیاری از نظراتت موافقم/فقط جدایی حاتمی کیا رو هم اضافه بفرمایید با اون ادا و اطوارهایی که هر سال در جشنواره در میاره تا بالاخره به یه شکلی مطرح بشه( البته کمک ها و تبلیغات مهوع صدا و سیما از ایشون رو هم نباید از نظر دور داشت) با توجه به فیلم های سطحی ای که ظرف پنج شش سال اخیر با بودجه های هنگفت بیت المال ساخته