اتوبوس مرگ و چند نکته درباره سیاست زدگی مدیران شهری

دوباره حادثه ای رخ داد و عده ای از مردم کشته شدند تا شهرداری پایتخت، بهارستان نشین ها و شورای شهری ها به صرافت ریشه یابی مشکل بیافتند غافل از اینکه از قدیم الایام گفته اند علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد!

به گزارش خبرنگار شهرخبر، در حالی که هنوز هم اتوبوس های اسکانیا در سفرهای بین شهری حادثه افرین می شوند اینبار اتوبوسی در ناوگان حمل و نقل شهری حادثه آفرین شد تا دوباره مساله فرسودگی اتوبوس ها ی درون شهری و نیاز تهران به اتوبوس های نو مطرح شود.

ماجرا هم از این قرار بود که حوالی ساعت 10 روز دوشنبه، اتوبوسی از بخش خصوصی در ورودی بزرگراه آزادگان به بزرگراه حکیم واژگون شد تا 8 کشته و 24 زخمی برجای بگذارد که بین کشته شده گان یک مرد و 7 زن بوده اند.

آخرین کشته شده هم دختر جوان 28 ساله ای بود که سوار اتوبوس بین‌شهری چیتگر - همت شده بود و دو عمل برای زنده نگه داشتن او نتیجه ای نداد!

این اتفاق در حالی رخ داده است که بنا بر آمار، کلانشهر تهران در بخش حمل و نقل درون شهری نیازمند حدود 11هزار دستگاه اتوبوس است و طبق تکلیف برنامه پنجم توسعه تا سال 97 باید 9هزار اتوبوس در این ناوگان، فعال باشد.

در حال حاضراما حدود پنج‌ هزارو500 دستگاه در سطح خیابان‌های تهران خدمت‌رسانی می‌کنند که از این تعداد، حدود 500 دستگاه به ‌طور مداوم روانه تعمیرگاه می‌شوند چرا که بنا بر گفته کارشناسان شهری عمر مفید اتوبوس‌ها در سطح خطوط مختلف اعم از «بی‌آرتی» و « عادی» هشت تا 10سال است و به همین علت است که عمر خیلی از اتوبوس‌های تهران بیش از میانگین مذکور و نیازمند نوسازی است.

از سوی دیگر، در حال حاضر بیش از یک هزار و 500 دستگاه مینی بوس فرسوده در تهران فعالیت می کنند که حرکت هر کدام از این خودروها به عنوان یک بمب تخریب کننده هوا محسوب می شوند و با توجه به قیمت بسیار پائین آنها و این که صاحبان آنها برای نوسازی می باید بیش از 50 میلیون تومان بپردازند تا کنون اقدامی عملی در خصوص نوسازی آنها انجام نشده است و هر کدام می توانند فاجعه ای مانند آنچه اتفاق افتاد بیافرینند.

نکته اصلی اما اینجاست که شهرداری تهران انقدر اسیر سیاست زدگی شده و انقدر در تقابل با دولت ها بوده است که در سال‌های گذشته، به‌علت برخورد مدیریت شهری با دولت های نهم و دهم به دلیل میل آقای شهردار به رئیس جمهور شدن! دولت از پرداخت سهم خود در این بخش سر باز زده و این در حالی است که از ابتدای هدفمندی یارانه‌ها و ‌گران ‌شدن حامل‌های سوخت، قرار بود، دولت وقت سالی هزار دستگاه اتوبوس نو به اتوبوسرانی تهران تحویل دهد.

در دولت جدید نیز این سیاست زدگی ها و تقابل ها همچنان وجود دارد و به همین دلیل دولت حسن روحانی نیز تمایلی برای کمک به شهرداری تهران ندارد.

تا جایی که مهدی چمران، رئیس سابق شورای شهر گفته است: در :دو سال گذشته هیچ اتوبوسی به کشور اختصاص داده نشده و قاعدتا وزارت کشور و استانداری تهران می باید و تلاش کنند که این اتوبوس ها را که 82 و نیم درصد هزینه آن را وزارت کشور و 17 و نیم درصد را شهرداری ها می پردازند تأمین کنند .

این در حالی است که دود همه این اختلافات سیاسی تنها به چشم مردم پایتخت می رود و حادثه هایی از این قبیل به دلیل سیلاست زدگی مدیران شهری جان مردم را تهدید می کند اما کسی به فکر مردم نیست چرا که در هر حال به دست گیری دولت کار جناح های سیاسی مختلف است و سیاست جزئی از دولت ها است اما اگر مدیریت شهری سیاست زده باشد و خود را رقیب دولت ها ببیند نه همراه انها وضعیت آنی می شود که امروز می بینیم!