نقویان: تاثیر مرجعیت اجتماعی روحانیت در میان مردم کم شده است

خبرآنلاین نوشت: نقویان در زمان مصاحبه فرقی با زمانی که سخنرانی می کند ندارد و همچنان برای بیان مقصودش از جناب حافظ زیاد بهره می گیرد. به روز هم هست و یادی از کاست جدید همایون شجریان می کند؛« نه فرشته ام نه شیطان» می کند. خبر آنلاین با نقویان درباره حواشی پیرامون حضورش در مراسم ختم منتسب به خاتمی، فایل صوتی جعلی سخنرانی او،حضورش در وزارت ورزش در ابتدای دولت نهم،آفت تندروی درجامعه و آسیب شناسی روحانیت گفت وگو کرده است. مشروح این گفت وگو پیش روی شماست.

بعد از فایل صوتی جعلی که از شما درسال 92 منتشر شد، در بهمن ماه همان سال خیلی از چهره های اصلاح طلب در مراسم ختم پدر شما حضور یافتند. امسال هم شما در مراسم ختم یکی از نزدیگان خاتمی حضور یافتید. حضور شما در شبکه های اجتماعی خیلی بازتاب داشت. آیا با کنار هم قرار دادن این سه واقعه باید به این نتیجه برسیم که شما متعلق به چپ شدید؟

فکر می کنم همان تلقی که عموم مردم از ناصر نقویان در این لباس دارند که او را نه آخوند سیاسی می بینند و نه یک طلبه جناحی، تلقی درستی است . خودم هم در همه این سالها سعی کردم این رویه ر ا حفظ کنم. ختمی که فرمودید یکی از آقایان پیامکی به من زد و عکس آن مراسم را برای من گذاشت و گفت:« درباره شما می گویند که شما وابسته به جناح چپ شدید.» من درجواب نوشتم: وقتی پدرم فوت کردند آقای خاتمی برای من متن تسلیتی فرستادند. ، ادب اقتضا می کرد من محبت ایشان را پاسخ دهم.

منتها من نه به جناح ایشان و نه به جناح مقابل شان وابسته نیستم.بنده بعد از آن تاریخ، در مراسم ختم والد جناب حجت الاسلام آقای محمدی که نماینده رهبری در اوقاف هستند نیز شرکت کردم. در ردیفی که نشسته بودیم آیت الله مهدوی کنی، حجت الاسلام رئیسی معاون قوه قضائیه ،آقای پناهیان ، علی جنتی و ابوترابی هم حضور داشتند . توقع داشتیم دوستانی که عکس شرکت در مراسم ختم پدر خانم آقای خاتمی را بزرگ نمایی می کنند، این را هم نشان بدهند.

می گویند مومن نباید خود را در موضع تهمت قرار دهد.بالاخره شما در مجلس ختم منسوب به کسی شرکت کردید که لیدر چریان چپ است.این عمل شما در موضع تهمت قرار گرفتن نیست؟

عرض کردم که علت شرکت من ، صرفا پاسخ گویی به محبتی بود که ایشان در فوت مرحوم پدرم داشتند و فکر نمیکنم این مقدار ، برای طلبه شناخته شده ای مثل من، موضع تهمتی باشد.

درباره آن فایل صوتی جعلی که شهریور سال 92 منتشر شد ،واکنش های مردم چه بود؟

عموم کسانی که بعد از شنیدن آن فایل موضع گیری های تندی داشتند، وقتی توضیحات بنده، فرزندانم یا جوابیه بنده را خواندند نوعا تماس می گرفتند و از من حلالیت می طلبیدند.آخرین حرفی که من به این گونه رفقا می زنم این است که زود قضاوت نکنید. با شنیدن یک فایل صوتی دو دقیقه ای برای قضاوت درباره کسی که سالها در بیت رهبری سخنرانی کرده، حتما نباید با شتاب باشد.

ابتدای آن فایل صوتی شما می گوید:« من لب و لوچه ام برای حضور در بیت رهبری آب نمی افتد » این صحبت در چه محفلی بیان شده بود؟

یکی از انسانهای دلسوز و فهیم که من نمی دانم کیست، اما هر کجا هست خدایا به سلامت دارش، آن بخش از سخنرانی بنده که حدود یک ربع است را در یوتیوب وسایت آپارات گذاشته است و هر کس آن بخش را گوش کند، مشکلش حل می شود.ضمن اینکه در همان سال بنده در سخنرانی در حسینیه جماران عرض کردم :" حاضرم اگر بیست سال به عمرم باقی مانده باشد را با یک روز از عمر رهبری عوض کنم چون معلوم نیست با عدم حضور امثال من ، کشور ضرری ببیند، اما نبود رهبری موجب اتفاقات هولناکی در این کشور می شود.حتی احتمال می دهم در همین جوی های تهران، افراد قربت الی الله خون هم دیگر را بریزند"

منتها در کنار این جمله، بنده این حرف را هم زدم که من به سیستم اداره کشور ایرادات جدی دارم.این کلمه واضح و روشن و شفافی است. چون این انقلاب اسلامی برای فرد خاصی انجام نگرفته است. این انقلاب باید حفظ شود و هر چیزی که آفت این انقلاب است، باید کنار زده شود. آن چنان که امام خمینی(ره) این طور رفتار می کرد و هر آفتی را که سر راه انقلاب احساس می کرد، از سر راه بر می داشت. ولو شخصیت مهمی که می گفت او حاصل عمر است، اما وقتی یقین کرد که وجود او به انقلاب صدمه می زند،او را برداشت.شاید برخی از جوانهای امروز یادشان نباشد شعار «صلح با صدام معنی ندارد»، « تا آخرین نفس، تا آخرین قطره و گلوله ایستاده ایم.»، « جنگ جنگ تا پیروزی»، «راه قدس از کربلا می گذرد» ،»و... همگی شعار امام راحل بود،ولی در یک لحظه خود و آبرویش را هم فدا کرد. چرا؟ چون این انقلاب باید بماند. یک جمله بالاتری از امام خمینی(ره) در صحیفه نوراست که می فرمایند:« اگر برای حفظ حکومت اسلامی لازم باشد، حتی امام زمان هم باید فدا شود.»در انتهای جنگ تحمیلی هم گفت: «من آبروی خودم را با خدا معامله کردم. »

شما چند سال از سخنرانان ثابت بیت رهبری بودید اما چندی است که گویا به آنجا دعوت نمی شوید. دلیل خاصی دارد؟

اولا دعوت شدن یا نشدن به بیت رهبری دلیلی بر رد یا قبول کسی نیست. در ثانی عشق و ارادت بنده به رهبری با رفتن یا نرفتن به بیت تغییر نمی یابد.سوم این که در همین ایام چند بار در جلسات دیگری محضرشان حضور یافته و در ضمن اظهار مطالبی مورد تفقد ایشان قرار گرفته ام.

در دولت یازدهم دو ماه مشاور آقای صالحی امیری وزیر پیشنهادی ورزش بودید که در جریان رای گیری اش اتفاقا گفت من آبروی خودم را با خدا معامله کردم و برخی حرفها را نزدم.بعد از اتفاقاتی که در رای اعتماد آقای صالحی امیری پیش آمد و ایشان رای نیاورد این سوال پیش آمد اصلا چرا به دولت رفتید و چرا استعفا دادید. سابقه آشنایی قبلی باآقای صالحی داشتید یا چون درخواستی از شما شد مسئولیت را پذیرفتید؟

از طرف هیات دولت از من خواهش کردند.آقای صالحی امیری هم که از دوستان سابق هستند چندین بار تقاضا کردند و من بعد از مشورت با بعضی از دوستان اهل فکر ، بصورت مشروط و موقت پذیرفتم.

به ذهنتان می رسد درباره آقای صالحی امیری سوابقی این چنینی از سوی منتقدان بیان شود؟

از صحت و سقم آن سوابق اطلاعی ندارم اما این رویه را هم که برخی از نمایندگان محترم داشتند نمی پسندم . به همین جهت شب قبل از رای گیری ، متن استعفا را تقدیم ایشان کردم.

درباره دلیل استعفای شما دو روایت وجود دارد. یکی این است که بعد از نشست شما با اعضای فراکسیون روحانیون مجلس و حرفهایی که در آن جلسه زدید، نگاه به آقای صالحی منفی تر می شود و دلیل استعفای شما همین مساله بوده است؟ روایت دوم هم این است که شما اطلاعاتی از سوابق آقای صالحی یافتید و به همین دلیل استعفا دادید؟

عرض کردم راجع به ایشان و سوابقشان هیچ نقطه منفی برای من احراز نشد. و اگر از اول همین مقدار می دانستم اصلا نمی پذیرفتم .آن روز یکی از نمایندگانی که به تندروی معروف است ، به من گفت:«خودت را بشکن ، خیلی غرور تو را گرفته است.»من در پاسخ گفتم :« من خوردم را شکستم که مشاور ایشان شدم . بعد هم تاکید کردم من نه از نظر مالی نیازی به مشاور ایشان شدم دارم و نه از نظر حالی و موقعیتی.» آن چیزی که در متن استعفایم نوشتم واقعیت بود و متنی محافظه کارانه نبود. حس کردم نمی توانم این بار را بردارم.

پس چرا مسئولیت قبول کردید؟

اتفاقا زمان پذیرش این مسئولیت به آقای صالحی گفتم به طور موقت و مشروط می پذیرم و وقتی با این مشکلات مواجه شدم استعفا دادم . دلیلش هم این است که ایشان اصرار بر حکم معاونت داشتند و من تا آخر با حکم مشاور در وزارتخانه بودم.

این تعبیر که در زمان رای اعتماد آقای صالحی امیری به کار برده شد که او مشایی دولت یازدهم است را چقدر قبول دارید؟

این را باید از ایشان و دولت پرسید تا الان که نشان داده، این طور نیست.من می دانم ایشان یکی از کسانی بود که در مشورت وکمک های فکری در دولت یازدهم موثر بوده و الان هم هست. اما بعد از بیرون آمدن از وزارت اطلاعات، سابقه کار فرهنگی دارد. ایشان مدیر گروه مطالعات فرهنگی دانشگاه علوم و تحقیقات است وبیش از 1000 دانشجو زیر دست ایشان تربیت شدند. برخی از دانشجویان ایشان به من گفتند که یکی دو کتاب او از کتب مرجع در این رشته به حساب می آید و از شخصیت علمی و اخلاقی آقای صالحی امیری تعریف می کردند.

البته خود کتابهایی که ایشان نوشته است هم محل تردید برخی از نمایندگان بود. از نگاه آنها کسی نمی تواند با این همه مشغله این میزان کتاب را بنویسد.

این را نمیدانم باید از خودشان بپرسید.

به شما هم نگفتند؟

اجازه دهید من هم چیزی نگویم. چون اگر لازم بود خودشان می گفتند، اما این را می توانم عرض کنم که یکی از امتیازات ایشان این بود که تلاش کردند تا به حیثیت نظام لطمه وارد نشود .

تندروی در فضای سیاسی ما در هر برهه ای شکلی متفاوت داشته است. بعد از روی کار آمدن دولت جدید ،حامیان دولت سابق به انتقاد روی آوردند و حجم این انتقاد ها هم با گذشت زمان بیشتر شده است. فکر می کنید تحریک کردن موافقان به مقابله به مثل منجر به شکل گیری یک فضای تقابلی در جامعه شود؟

در جامعه ما بعید نیست.

و به نظرتان این تقابل نزدیک است؟

به همین سبک جلو برویم پیش می آید. منتها با یک تفاوت. در دولت قبل، توده مردم هم ناراحت شده بودند. این را می شود از سفرهای استانی در دوره های اول و چهارم به خوبی درک کرد.شاید در این دولت تقابلی بین برخی ازجریان های منتقد و اکثریتی که به این دولت رای دادند، اتفاق بیفتد.

فکر می کنید دولت برای اینکه تیغ تندروی زیاد نشود چه باید بکند؟

من دغدغه اصلی ام اصل نظام است. خیلی کاری به این دولت و آن دولت و این مجلس و آن مجلس ندارم. اگر کسی دلش به حال اصل نظام و انقلاب می سوزد، باید خیلی زیرکانه تر عمل کند. باید بداند کجا سکوت کند، کجا فریاد بزند.کجا باید حامی باشد کجا خامی نکند احساس من این است که بحث سر قدرت است نه سر انقلاب و خدا. اگر به اینجا رسیدیم ، خطر است. هر کس می خواهد باشد. عمامه سرش باشد ، یا لباس دیگری به تن داشته باشد، اگر به جایی برسیم که مردم احساس کنند کسی که کراوات می زند درست می گوید و آن که عمامه به سر دارد، انگیزه اش قدرت است آنروز باید فریاد وااسلامای ما بلند شود. در همین تاریخ کوتاه انقلاب نمونه هایی داشتیم. گاهی امام به کسی حکم می داد که صورتش را می تراشید و این کار طبق فتوای خود امام اشکال داشت، اما امام او را بهتر از دیگران می دید و بعضی از این عزیزان در راه نظام و انقلاب به شهادت هم رسیدند.

در این 7 ماهی که از دولت سپری شده در ارتباط هایی که با مردم داشتید حس شما می گوید مردم این دولت را پذیرفته اند یا اینکه معتقدند این دولت هم فرق چندانی با بقیه دولتها نمی کند؟

بازخورد هایی که بنده از مردم داشتم این است که یک آرامش روانی در جامعه نسبت به تنش های هر روزه دولت قبل به وجود آمده است.اگر چه از نظر شاخص های فرهنگی و اقتصادی، اتفاق خاصی نیفتاده و حتی برخی قیمت ها بالاتر هم رفته است، ولی با یک سری سیاست های آرامش مدارانه این اتفاق تا اینجا افتاده است که امیدوارم دوستان نظام به این نکته توجه داشته باشند که این آرامش می تواند پابرجا نباشد. مردم خواهان حق وعدالت هستند.

نکته دوم هم این است که جهان هم پیش چشم ما است و مردم مرتب نوع حکومت داری و مردم داری را با دیگر ملل مقایسه می کنند. مردم امروز با رسانه هایی که در همه جا حضور دارند وضع خود را با دیگران مقایسه می کنند. از جمله امنیتی که به برکت خونهای شهیدان و رهبری امام راحل و رهبر معظم و بیداری مردم داریم را قدر می دانند چون به کشورهای پر آشوب و ناامن اطراف خوب نگاه می کنند.

به مقایسه اشاره کردید. یکی از مقایسه هایی که ما می توانیم داشته باشیم این است جایگاه روحانیت در ابتدا انقلاب و 35 سال بعد از انقلاب است .برخی می گویند حضور روحانیت در قدرت آنها را از نقش اصلی شان که تفقه در دین و کمک به مردم برای دینداری است، دور کرده است؛ شما این نگاه را نوعی مغالطه می دانید یا فکر می کنید حرف قابل تاملی است؟

به یک معنا بله، به یک معنا نه.گاهی کارها به نام من ولی به کام دیگری است. جلوه حکومت امروز به نام روحانیت است ولی خیلی مواقع کار دست روحانیت نیست.منتها بخواهیم یا نخواهیم گویا این حکومت و انقلاب به نام روحانیت سند خورده است. چون در راسش یک مرجع بزرگ جلیل القدر است. همه نگاه ها هم به راس هرم است در حالی که بسیاری از کارها دست بدنه است.

این تلقی که نفوذ اجتماعی روحانیت در میان مردم کم رنگ تر شده از نظر شما گزاره ای درستی است ؟

این که تاثیر مرجعیت اجتماعی روحانیت در میان مردم کم شده نیاز به تحقیق و تامل بیشتری دارد، اما چند نکته را هم نباید فراموش کرد اول اینکه حضور در مراکز قدرت بالاخره اشتباهاتی را به همراه دارد.دوم اینکه ما انسان هستیم و این تلقی در مردم اشتباه است که اگر کسی عمامه بر سر گذاشت ، معصوم است.

سوم هم اینکه اگر مرتکب اشتباهی شدیم باید با شجاعت تمام از مردم عذرخواهی کنیم. این اعتراف به اشتباه می تواند جایگاه ما را ارتقا بدهد.

امام خمینی(ره)با آن عظمتش حداقل 2 بار در تلویزیون از ملت عذرخواهی کرد. در وصیت نامه سیاسی -الهی اش هم نوشت که من از مردم توقع دارم که مرا در قصور ها و تقصیر ها ببخشند. این به وجهه ما لطمه نمی زند. همچنان که دنیا دارد این کار را می کند.کسی اختلاس می کند رسما از مردم عذرخواهی می کنند. حتی نه یک عذرخواهی ساده ،گاهی به قیمت تغییر یک دولت تمام می شود.من حرفم این است که اعتقاد و ایمان مردم باید به اصل این نظام باقی بماند نه اینکه باور مردم به نظام کم کم ، کم شود.

در دوره ای در تهران شما و حجت الاسلام پناهیان دو خطیب مشهور تهران بودید. اما با گذشت زمان تفاوتهای درنظرات شما ایجاد شد. این تفاوت را در حمایت از نامزدهای انتخابات 92 به خوبی می توانیم ببینیم.این تفاوت از کجا می آید؟

اولا در انتخابات 92 تفاوت معنا داری بین ما نبود.ثانیابخشی از تفاوت ها طبیعی است و ما با آقای پناهیان که دوست صمیمی ما است قول و قرار نگذاشتیم که هر چه من می گویم ایشان تائید کند یا برعکس.این نوع اختلاف ها هم بیشتر در مسائل سیاسی است ولی در مسائل مذهبی و اصل نظام کاملا با هم همنظر هستیم.

گاهی تفاوت در روش بیان است. به دین هم که می گویند شریعت وجه اش این است که مثل آب است و همه بدان نیاز دارند. آلترناتیو هم ندارد و هیچ چیز نمی تواند جای آن را بگیرد.گاهی شده در شمال تهران من جلساتی رفتم و با افرادی روبرو شدم که قیافه ها اصلا متدین و انقلابی نشان نمی داد و برای بار دوم که زنگ زدند و من به دلیلی عذرخواهی کردم اصرار کردند که مردم در نظر سنجی گفته اند فلانی را بیشتر می پسندند. خوب من با این عبا و عمامه قاعدتا هیچ سنخیتی با خانمی که هفت قلم آرایش کرده و به هر دلیلی در جلسه مذهبی شرکت کرده ندارم ولی چون سخن از دین بوده است به دل او نشسته است.

موضوع تفاوت روحانیون در موضع گیری ها را از این جهت مطرح کردم که برخی از تریبون های رسمی ما با برخی موضع گیری ها، عصبانیت را در جامعه ترویج می کند.برخی می گویند این میزان سیاسی بودن روحانیون به دین داری مردم ضرر می زند و چند دستگی را افزایش می دهد.قبول دارید؟

امام تعبیری دارند که از همه سیاسی تر رسول الله(ص) و امیر المومنین(ع) بودند. اگر قرار باشد ورود به عرصه سیاسی به مقام معنوی به آن دو بزرگوار لطمه بزند،باید این اتفاق می افتاد.به خود امام باید لطمه میزد، اما این طور نشد. بنابراین این لطمه از ناحیه ورود در عرصه سیاسی نیست. امام هم ظاهرا موافق حضور پر رنگ روحانیت در قدرت نبود، دلیلش این بود که روحانیت را از درون خوب می شناخت. برخی از ما جنبه و ظرفیتمان کم است .

آخوندی که نه معروفیت دارد و نه مسئولیت بالایی، اما با ماشینش تا دم درب ورودی فرودگاه مهرآباد می آید و آنجا با زن و بچه اش از ماشین پیاده می شودو از آن طرف می شود نگاه معترضانه مردم را به این آدم دید یا آنانکه اصرار دارند مثلا در نماز جمعه یا برخی جلسات دیگر مذهبی در جایگاه خاصی حضور بیابند بدون آنکه مشکل آنچنانی از سوی مسایل امنیتی برایشان مطرح باشد ، همه اینها و نمونه هایی از این قبیل همه و همه به همان نکته ای که عرض شد بر می گردد.

این مطلب را از این جهت عرض کردم که برای بیان برخی از واقعیت ها چاره نیست. مردم این چیزها را می بینید.این لطمه ای که امروز به جایگاه روحانیت خورده است به خاطر ورود در عرصه سیاست و قدرت نیست، علتش سوء استفاده از قدرت از سوی برخی از ما روحانیون است.

درتعریف سنتی روحانی ، ملجا و پناه مردم بوده است؛ در سالهای اخیر این جایگاه به دلیل حضور روحانیت در حوزه اجرایی کم رنگ تر شده است.فکر می کنید راه بازگشت رابطه مردم و روحانیت چیست؟

بالاخره وقتی کسی وارد قدرت می شود ممکن است اشتباه هم بکند. مردم این را می فهمند چون دیکته نوشته نشده غلط هم ندارد.منتها جایی که فهمیدم اشتباه کردم. باید عذرخواهی و اصلاح کنم. کنار این باید منشاء اشتباه هم مشخص شود که این اشتباه در اشتباه محاسباتی من بوده است یا بی تدبیری و بی تقوایی ؟

یک جمله ای منتسب به شهید چمران است که از ایشان می پرسند تعهد بالاتر است یا تخصص؟ میگوید ، تعهد. گفتند تخصص خیلی مهم است. بعضی می گویند فلانی فرد خوبی است، پاک دست است، انقلابی است. دزد نیست. بیاییم به او پست بدهیم. اما مساله این است که این فرد چون کاربلد نیست،کار را خراب می کند. آقای چمران گفت: تعهد یعنی اینکه اگر کاربلد نیستی، کاری را نپذیری.کسی که مسئولیتی را بدون کاردانی و بلدیت می پذیرد، اصلا تعهد ندارد.

اظهار نظری از شما منتشر شده بودکه گفته بودید یک متخصص شراب خوار، بهتر از فرد متعهدی است که کار بلد نیست. این اظهار نظر درست منتشر شده است؟

بله، منتها این حرف درست فهمیده نشده است. کسی بعدا به این اظهار نظرمن اعتراض کرد. در جوابش نوشتم:ما دقیقا همین کار را در آوردن مربیان خارجی برای برخی رشته های ورزشی انجام دادیم.در اینکه این خارجیان، مسلمان نیستند و برخی از آنها از مشروبات الکلی استفاده می کنند که شک نداریم. منتها ما برای ارتقا ورزش حاضر شدیم که میلیاردها پول مملکت را هزینه کنیم تا مثلا فوتبال کشور پیشرفت کند. آیا بقیه امور مملکت چنین اعتبار و جایگاهی ندارد که ما چنین کاری را بکنیم؟ به قول ما طلبه ها الجواب الجواب. هر چی جواب شما آنجا می دهید ، ما هم اینجا پاسخ می دهیم.

معقتدم ما در جامعه خودمان امیر کبیر هایی را خفه کردیم. شاه قجری رگ او را زد، ما رگ سخن و نظر این امیر کبیرها را بریدیم.ما در این کشور انسانهای وارسته و صداقت پیشه ای داریم که دردمند و کاردان هستند، اما در گوشه ای بی صدا خفته یا خوابانده ایم و کار دست آنها نیست.

از مردم هم بپرسید کلی مصداق برای شما می آورند که کسی بدون هیچ تجربه و تخصصی شده مسئول فلان قسمت، چرا؟ چون از منصوبان فلانی است.در دوره قبلی، برخی از افراد و مدیران کل، 60 تا 60 تا مدیران شستا می شدند، و بعضی از کاردانان 60 تا 60 تا از شستا کنار گذاشته می شدند . امام علی (ع) در توصیه به مالک می فرماید: اولین حلقه دور و بر تو باید منتقدان تو باشند.

گفتید که ما امیر کبیر هایی داریم که رگ سخن آنها را بریده ایم. فکر می کنید چقدر برخی از تریبون های رسمی ما موجب خاموش شدن این صداهای متفاوت شده است؟

این اشتباه بزرگ و فاحشی است که متاسفانه رو به ترویج و تزاید هم است و آن اینکه خیال کنیم ملت یعنی همین هایی که دور و بر من هستند و حقیقت را آنچنان که هست نبینیم. اگر میزان رای ملت است، پای صندوق های رای معلوم می شودکه نظر ملت چیست. در انتخابات هفتم ریاست جمهوری تقریبا همه ارکان نظام نظر دیگری داشت اما نظر توده مردم و افکار عمومی چیز دیگری شد.

شنیده ام زمانی که شاه فرار می کرد یکی گفت من اجازه دارم به شما چیزی بگویم؟ گفت بگو.گفت:« اعلی حضرت !مشکل شما این بود که نمی شد به شما راست گفت، همچنان که به پدرتان نمی شد دروغ گفت.»

من این مطلب را یک بار در جلسه مسئولان رده دوم نظام گفتم. گفتم:« مبادا یک وقتی مسئولان ارشد نظام جمهوری اسلامی به این درد بی درمان دچار شوند که نشود واقعیت ها را برای آنها گفت. تحمل نکنند و بعد هم بگویند: تو در حال سیاه نمایی هستی!»بر این اساس ،نظام باید هر چند وقت یک بار نقاط آسیب پذیر خود را چکاپ کند

به نظرم امروز بی بی سی و voa هم ما را سرگرم می کنند. آنها هم ما را بازی می دهند. یک اموری را بزرگ می کنند تا ما گرفتار همین ها باشیم و از مساله اعتیاد، دانشگاه ها و سرنوشت دخترها و پسرها، آموزش و پرورش ، بیکاری ، رشوه ها ، اختلاسهای میلیاردی ، مدیریتهای ناکار آمد، ریاکاریها ، فقر ، دروغ و..... و در یک کلمه ایمانی که در حال کمرنگ شدن است غافل باشیم.

من این مطلب را هشدار گونه می گویم.شوروی سابق در دو جهت خیلی صاحب نام بود.یکی سلاح ها و زرادخانه ها و دوم در مدال های ورزشی اش. در آن دوران مدال آوران روس بر آمریکا در بسیاری از عرصه ها می چربیدند. تقریبا همین بلا را دارند بر سر ما می آورند.

شنیده ام در کشوری مثل فنلاند یا دانماراک 100 درصد زنان ورزش میکنند. در کشور ما حدود 10 درصد زنان ورزش می کنند. ولی مدال های قهرمانی ما در عرصه های ورزش بانوان از آن کشورهایی که زنانشان 100 درصد ورزش می کنند بیشتر است. چرا؟ چون آنها ورزش نمی کنند که مدال بیاورند. آنها ورزش می کنند که سالم باشند، تا از داروهای شیمیایی کمتر استفاده کنند، تا شاداب تر و روی فرم تر باشند ، اما ، ما را این جوری سرگرم می کنند تا از مسایل اصلی باز بمانیم.

ورزش همگانی یکی از امور مغفول مانده در جامعه ما است. بسیاری از مردان در حال طلاق دادن زنانشان هستند چون دیگر سایز و اندام آن خانم ، مطابق میلشان نیست.مرد در جامعه ، درصدا وسیما و ماهواره سایز و اندام دیگری را دیده و به دلش نشسته است در حالی که این زن اگر ورزش می کرد و اندام زیبایی داشت و مهارت های زندگی را فرا می گرفت، امروز محبوب قلب همسرش بود.

گفتید منتقد وضع موجود هستید و برایتان اصل انقلاب اهمیت دارد. دغدغه این سالهای شما چیست که شما را نگران می کند؟

همین دو اصلی که رهبری امسال آن را به عنوان شعار سال برگزیدند. اقتصاد و فرهنگ. این دو به نظر من دو قلوهای به هم چسبیده هستند.

یعنی نگرانی تان برای مسائل فرهنگی بیشتر نیست؟

نه، این دو مقوله به هم مرتبط هستند. اقتصاد اگر فروکش کرد و مردم را فقر و فلاکت گرفت، فرهنگ پائین می آید؛چون انسان گرسنه خدا نمی شناسد.من به کسی که فقیر است نمی توانم بگویم در نماز حضور قلب داشته باش. البته وقتی اقتصاد هم بیش از اندازه بالا رفت، مشکل ایجاد می شود.ما اقتصاد را اصل نمی دانیم منتها فرهنگ با آن هم عرض است. مثل طلوع خورشید و روز است. شما می توانید بگوئید کدام زودتر است؟ هر دو با هم است منتها علت طلوع خورشید است.