سه نکته یک بلاگر حزب اللهی درباره کسالت رهبر انقلاب

تقی دژاکام در گوگل پلاس خود نوشت:

سه نکته درباره کسالت این روزهای رهبر عزیز انقلاب

۱- یکی از کارهای من تو این چند روزه، خوندن کامنت‌های مردم زیر پست‌های مربوط به خبر کسالت رهبر عزیز انقلاب بود. جالب بود که خیلی از افراد - با سلایق گوناگون - نوشته بودند ما از وقتی که رهبر انقلاب در بیمارستان بستری شدند فهمیدیم که چقدر محبت قلبی زیادی به ایشون داشته‌ایم و این ماجرا ما را به محبت فراوانمان به ایشان متوجه کرد.

۲- آقا یک کسالت معمولی داشته‌اند اما بعضی به گونه‌ای مطلب می‌نویسند و نظر می‌گذارند که انگار ما داشته‌ایم - زبانم لال - ایشون رو از دست می‌دادیم! ادبیات به کار رفته در بسیاری از پست‌ها و کامنت‌ها و حتی سخنرانی‌ها در مساجد و مراکز مختلف، متأسفانه به این گونه بود. در حالی که باید دعاها معطوف به کاهش آلام ایشان بعد از این عمل می‌بود نه اینکه خدا ایشون رو دوباره به ما داده یا برگردانده است!

۳- نکته سوم تذکری است اول به خودم و بعد به دیگران و آن اینکه در اظهارنظرها و پست‌ها و نوشته‌هایمان از اینکه فدای رهبر می‌شویم و جانمان را قربانش می‌کنیم و حاضریم قلب و جسم و جانمان را تقدیم سلامتی‌اش کنیم و شب و روز داریم گریه می‌کنیم و آماده ایم با او به دشمن نشان دهیم که چقدر دوستش داریم و ... [که البته همه خوب و حتماً از روی صداقت و محبت است]؛ اما سؤال این است که به جای تقدیم جسم و جان، تا چه حد حاضریم به توصیه‌های مهمتر ایشون در شرایط فعلی کشور بخصوص مثلاً صرفه جویی، خرید کالاهای ایرانی[و نه سالی دو سه تا گوشی یکی دو میلیونی خارجی] و فرزند آوری و امر به معروف و نهی از منکر و کنار گذاشتن اختلافات بین نیروهای خودی و انقلابی و تحکیم قدرت در برابر دشمنان خارجی و قس علی هذا گوش کنیم؟ به نظر می‌رسد خیلی از ماها فقط حرف می‌زنیم!