تأثیری که ترانه‌های غمگین بر جای می‌گذارند

به گزارش پارسینه، وقتی غمگین هستیم ممکن است به دنبال شنیدن ترانه‌ای شاد باشیم تا روحیه‌مان را بالا ببریم و وقتی شاد هستیم باز هم شنیدن موسیقی‌های شاد می‌تواند شرایط روحی شاد و خوبمان را حفظ کند. پس چرا بیشتر مواقع با شنیدن ترانه‌های غمگین حال خوب روحی‌مان را به خطر می‌اندازیم؟!

به گزارش جام جم به نقل ازPsychologytoday، بالا بودن روحیه موجب صرف انرژی بیشتر می شود پس خیلی راحت تر است که در وضعیتی افسرده باقی بمانیم. در این حالت می توانیم بدون حرکت اضافی انرژی مان را حفظ کنیم یا نسبت به خودمان دلسوزی کرده یا حتی نسبت به کسانی که دوستشان داریم، همدردی کنیم. در واقع به این طریق می توانیم جراحت های روحی مان را التیام بخشیم و قبل از این که دوباره وارد مبارزه و کشمکش های رایج زندگی روزمره شویم، کمی احساس مان را خوب کنیم.

اگر به شدت اندوهگین باشیم، ممکن است تصور کنیم چیزی وجود ندارد که بتواند افسردگی را از ما دور کند و دوباره طعم شادی را بچشیم. حتی ممکن است با دیدن رنج و اندوه دیگران از شاد بودن احساس گناه کنیم. گویی باید با اندوه، هزینه غم موجود در دنیای هستی و زندگی اطرافیان را بپردازیم، اما وقتی به تاریخ اکثر فرهنگ ها و ملت های دنیا در دوره های مختلف زندگی شان دقت کنیم متوجه می شویم موسیقی غمگین بسیار طرفدار داشته است.

در واقع موسیقی غمگین، اندوهی را در ما زنده می کند که کاربردهای متفاوتی دارد. تحقیقات نیز نشان داده که موسیقی غمگین در تنظیم و متعادل سازی احساسات انسان نقش دارد. البته غوطه ور شدن در موسیقی غمگین ممکن است فرد را بشدت دچار افسردگی کند و او نتواند از زندگی آن گونه که باید بهره ببرد. این نوع موسیقی در حد متعادل می تواند او را به همدردی با دیگران تشویق کند.

وقتی فردی در تنهایی هایش از موضوعی رنج می برد، ممکن است اندوه او را به درماندگی و ناامیدی برساند، اما ترانه های غمگین با افزایش احساس ارتباط و پیوند اجتماعی با دیگران جلوی وضعیت مخرب غم و اندوه را می گیرد. تحقیقات نشان داده یکی از قوی ترین احساساتی که با شنیدن ترانه های غمگین تحریک می شود، احساس غربت و حسرت گذشته است. فرد با شنیدن ترانه های غمگین به یاد گذشته افتاده و خاطرات قدیم را مرور می کند. یادآوری گذشته می تواند به ما کمک کند به یاد آوریم در گذشته چه کسی بودیم و چگونه به مشکلاتمان غلبه کردیم و با اطرافیان خود چه تعاملی داشتیم. یادآوری گذشته می تواند کمک کند پیوندهای اجتماعی خود را افزایش داده و به وجودمان ثبات بیشتری بدهیم. همچنین می توانیم بر اضطراب خود نیز غلبه کنیم. خاطرات موفقیت های گذشته، گردهمایی خانوادگی و فعالیت هایی که از یادآوری آنها لذت می بریم می توانند شادی را در وجودمان دوباره دست یافتنی کنند. حتی ممکن است یادمان بیاید زمانی کسانی بودند که ما را دوست داشتند و ما را فقط به خاطر خودمان می خواستند نه چیز دیگری.

هنگام شنیدن ترانه های غمگین ما با خواننده احساس همدردی می کنیم و متوجه می شویم که دیگران هم مانند ما تجربه هایی از نپذیرفتن، زیان، عشق یکطرفه و بدشانسی داشته اند. مقایسه مشکلات ما با دیگران می تواند به ارزیابی واقعی شدت مشکل مورد نظر کمک کند و ما را از خودسرزنشی، احساس شکست و ترحم نسبت به خود یا احساس گناه کردن و بی ارزش بودن نجات دهد.

شنیدن ترانه های غمگین که با زندگی ما چندان ارتباطی ندارد به ما اجازه می دهد به درست ترین شکل ممکن غم هایمان را از وجود خود بیرون کنیم و عواقب بدی برایمان نداشته باشد. در این گونه مواقع معمولا می توانیم در ذهن خود بدترین سناریوها را برای زندگی خود بسازیم و اگرچه می دانیم مجبور نیستیم آن اوضاع بد را تجربه کنیم، اما می توانیم احساسات بد و مخرب خود را بیرون ریخته و از عوارضشان دور بمانیم. چنین تمرین های ذهنی می تواند نحوه تفکرمان را به حل مشکل و بررسی امکان های مختلف بهبود بخشیده و ارتقا دهد.

تخیلی که بر اثر موسیقی فعال می شود ما را تشویق می کند نه تنها مشکلات خود را حل کنیم بلکه به دیگران هم کمک کنیم. دلسوزی برای دیگران موجب می شود که آرام شویم و حتی دردهایمان را التیام بخشیم. اندوه در حد متعادل و معقول به ما کمک می کند بدانیم در زندگی چه چیزهایی ارزش واقعی دارند و برای روابط مان با دیگران ارزش قائل شویم. تمام اندوه ها بد نیستند.