سفرهای میلیونی بچه پولدارها در تعطیلات نوروز!

دارندگی و برازندگی

دلم واسه برزیل تنگ شده . خیلی وقته نرفتم
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
یعنی دقیقا از وقتی به دنیا اومدم

ما تصمیم گرفتیم امسال دیگه جزیره موریس نریم و مثل هر سال بشینیم تو خونه مون

با پول که از فروش خون مردم و منابع ملی و طبیعی ایران عزیز بدست این رانت خواران به تاراج رفته و خانواده های به ذلت افتاده

اهل بوشهرم .
روزگارم بد نيست.
تکه ناني دارم، خورده هوشي، سر سوزن ذوقي.
مادري دارم، بهتر از برگ درخت.
دوستاني ، بهتر از آب روان.
و خدايي که در اين نزديکي است:
لاي اين شب بو‌ها ، پاي آن کاج بلند.
روي آگاهي آب، روي قانون گياه.

من مسلمانم.
قبله‌ام يک گل سرخ.
جانمازم چشمه، مُهرم نور.
دشت سجاده من.
من وضو با تپش پنجره‌ها مي‌گيرم.
در نمازم جريان دارد ماه.
جريان دارد طيف.

سنگ از پشت نمازم پيداست:
همه ذرات نمازم متبلور شده است.
من نمازم را وقتي مي‌خوانم.
که اذانش را باد، گفته باشد سر گلدسته سرو.
من نمازم را،

پي «تکبيرة الاحرام» علف مي‌خوانم،
پي «قد قامت» موج.

کعبه‌ام بر لب آب،
کعبه‌ام زير اقاقي‌هاست.
کعبه‌ام مثل نسيم،

مي‌رود باغ به باغ، مي‌رود شهر به شهر.
«حجرالاسود» من روشني باغچه است.

اهل کاشانم.
پيشه‌ام نقاشي است:
گاه ‌گاهي قفسي مي‌سازم با رنگ، مي‌فروشم به شما
تا به آواز شقايق که در آن زنداني است
دل تنهايي‌تان تازه شود.
چه خيالي ، چه خيالي ، ... مي‌دانم
پرده‌ام بي جان است.
خوب مي‌دانم، حوض نقاشي من بي ماهي است .
اهل ایرانم.
روزگارم بد نیست.
بدهی ها دارم، و طلبکارانی، و دریغ از پولی.
مدرکی دارم، بغل کوزه آب.
دوستانی، مایه ی رنج و عذاب.
و خدایی که فراموش شده:
بین ثروتمندان، توی آن برج بلند.
روی کشتی بر آب، توی قانون دلار.

من بدهکارم.
قبله ام یک چک ناب.
جانمازم سکه، مهرم پول.
بانک، سجاده من.
من از آن وام به صد زاری و خواهش گیرم.
که درآن جریان دارد آه.
جریان دارد اشک .

استخوان، پشت لباسم پیداست:
همه اعضای وجودم متزلزل شده است.
من غذایم را وقتی می خوارم(!)
که همه پولش را باد، برده باشد سر آن جیب لباس.
من غذایم را،

با کمی نان و کمی خون دلم می خوارم(!)
فوق آن نان و پنیر .

کعبه ام جوجه کباب،
کعبه ام توی خیالات است.
کعبه ام هی الکی،

می شود موی دماغ، میکند دل را داغ.
قبض برق و آبم روی آن تاقچه است .

اهل ایرانم.
پیشه ام بیکاری ست:
گاه گاهی شعر چرندی دارم، می فروشم به شما
تا به پولی که از آن می گیرم
نفس معده ی من تازه شود.
چه خیالی، چه خیالی، ... می دانم
سفره ام بی نان است.
خوب می دانم، کاغذ دفتر شعرم کاهی ست.
-----------
کاندیدای مورد نظر
قول دادی مملکت را چون گلستان می کنی
هر چه با ما این نفرموده شما آن می کنی
سفره ی ما را که در آن نیست چیزی جز کپک

از کپک ها پاک کرده توی آن نان می کنی

چون پرستیژ ریاست ،آبروی ملت است

موی خود را گاه فر گاهی پریشان می کنی
گفته ای چندی است بر مردم ستم ها رفته است
این ستم ها را تو می آیی و جبران می کنی

چون "بهار" امروزه رمز فتنه ای پیچیده است
کارهای مختلف را در زمستان می کنی

قیمتِ روز پرایدِ صفر مثل زانتیاست
قیمت آن را دوباره مثل پیکان می کنی
ران مرغ از جان انسان ارزشش پیشی گرفت
گفته ای فکری به حال قیمت ران می کنی
مشکل ران را که حل کردی کمی تا قسمتی
بعد هم فکری به حال شان انسان می کنی
نیست آزادی بجز برجی و استادیومی
صورتی دیگر از آزادی نمایان می کنی
کشور ما مثل سومالی شده از هر نظر کشور ما را دوباره مثل ایران می کنی
گشته این مدت دهان ملت ما آسفالت
دلخوشم می آیی و آن را اتوبان می کنی
عکس و فیلم و غیره رو کردن از این و آن بد است
عکس و فیلم و غیره را یک گوشه پنهان می کنی
هر وزیری لااقل یک سال می ماند وزیر
با مدیران مشورت تا حد امکان می کنی
کار ما نسل جوان امروزه ول چرخیدن است

چاره ای بر مشکل کار جوانان می کنی

ما به غیر از نفت ،بیش از صد هنر داریم پس

صادرات غیر نفتی را دو چندان می کنی
روستای ما چه کم دارد خدایی از کرج
مرحمت فرموده و آن را هم استان می کنی
گفتم آخر از کجا معلوم کاری می کنی
رو به من کردی قسم خوردی به قرآن می کنی
پس کجا قایم شدی آخر چرا این قدر پس کاندیدا بودنت را دیر اعلان می کنی؟؟؟
دوست دارید عزیران دوستانم بخوانید بد نیست ..........