آشکار شدن «پیوند شوم اسرائیل- سعودی» در کنفرانس مونیخ

تحریریه پارسینه - حامد کشاورز: کنفرانس امنیتی مونیخ با حضور مقامات سیاسی و امنیتی بلندپایه کشورهای مختلف جهان به محلی برای رایزنی های دیپلماتیک و اعلام مواضع کشورهای حاضر بدل شده است. در این میان با سخنان وزیر خارجه عربستان سعودی و وزیر دفاع اسرائیل خطی از آینده روابط دو طرف ترسیم شده است که توجه به آن حائز اهمیت است.

عادل الجبیر، وزیر خارجه عربستان، مطابق معمول نوک پیکان حملات لفظی خود را به سوی ایران گرفت و با تکرار ادعای دونالد ترامپ، ایران را «بزرگ ترین دولت حامی تروریسم» خواند که به اصل عدم دخالت در امور سایر کشورها احترام نمی گذارد.

الجبیر اگرچه بیشتر سخنانش را به ایران اختصاص داد، اما نکته مهم دیگری در میان سخنان او وجود داشت که شاید به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفت. هرچند این ادعا که بحران یمن در سال 2017 به پایان می رسد را باید به حساب خوش بینی یا بلوف وزیر خارجه عربستان گذاشت، اما این گفته که مناقشه اعراب و اسرائیل در سال جاری میلادی با پیشرفت روبه‌رو خواهد شد، گویای آن است که برنامه هایی در این زمینه وجود دارد.

تکمیل کننده سخنان الجبیر را باید در سوی دیگر محوری دانست که بزرگ ترین دشمنش را ایران می داند.

آویگدور لیبرمن، وزیر دفاع اسرائیل هم در سخنرانی خود در کنفرانس امنیتی مونیخ گفت که «ایران، برنامه هسته ایش و موشک های بالستیک آن» مهم ترین تهدید علیه امنیت خاورمیانه است.

البته او برخلاف همیشه از حربه مظلوم نمایی که میان مقامات اسرائیلی کاربرد فراوانی دارد استفاده نکرد، بلکه پای عربستان را به میان کشید.

لیبرمن گفت هدف ایران این است که ثبات تمام کشورهای خاورمیانه را تضعیف کند و «در نهایت، هدف اصلی آنها، عربستان سعودی است».

او همچنین گفت «تقسیم بندی واقعی میان یهودیان، مسلمانان نیست، بلکه بین افراد میانه رو در مقابل افراد تندرو است». جالب آن که لیبرمن در پایان سخنرانیش گفت منتظر است که نظرات وزیر خارجه عربستان سعودی را بشنود.

اکنون مقامات سعودی و اسرائیلی وسواس چندانی در پنهان کردن علایق مشترک خود و امکان برقراری رابطه رسمی ندارند. آنها به شکلی آشکار در یک پاس کاری لفظی از هم حمایت می کنند و ایران را هدف حملات مستقیم خود قرار داده اند.

صدای زنگ خطر با بزرگنمایی تهدید ایران در کنار اعلام پیشرفت در حل مناقشه اعراب و اسرائیل، واضح تر از همیشه به گوش می رسد و این خطر وقتی بیشتر به چشم می آید که دونالد ترامپ بر مسند ریاست جمهوری ایالات متحده تکیه زده است.

رییس جمهور پرحاشیه ایالات متحده که نه خود و نه وزیر خارجه اش تجربه ای در امور بین الملل و مسائل آن ندارند، کار را به مشاوران و وزیرانی سپرده اند که همگی در دشمنی با ایران یک صدا هستند. همه مقامات ارشد دولت آمریکا به شدت به برجام می تازند و این فرصتی را برای تل آویو و ریاض فراهم کرده است تا برای مقابله با ایران، به دولت آمریکا خط دهند و آن را به تقابل سخت تر و مستقیم تر با ایران بکشاند.

در چنین شرایطی، علاوه بر تقویت بنیه دفاعی، ضرورت فعالیت های دیپلماتیک برای تعمیق روابط با کشورهایی که هم آواز عربستان و اسرائیل نیستند، بیشتر درک می شود.

در این میان تنها نباید به حمایت قدرت های بزرگ همچون روسیه اکتفا کرد، بلکه نزدیکی با دیگر کشورهای منطقه از جمله ترکیه (علی رغم اظهارات چاوش اوغلو در رابطه با اختلاف افکنی مذهبی توسط ایران) و کویت و حتی تلاش برای جلب نظر مصر که دچار اختلاف هایی با عربستان است و از دولت سوریه هم حمایت می کند، می تواند در خنثی کردن تلاش های محور سعودی- اسرائیل کمک کننده باشد.