.svg)
شش برابر ظرفیت، خودرو در شهر تردد می کند
پارسینه: داستان آلودگی هوا داستانی قدیمی است که ظاهرا پایانی ندارد .همه ما این روزها به سختی نفس می کشیم .فرزندانمان را به مدرسه نفرستادیم تا از آلودگی درامان باشند غافل از اینکه این مهمان موذی از درزها نیز وارد خانه هایمان می شود.طرح زوج وفرد را رعایت می کنیم ولی باز هم تعداد خودروها در خیابانها زیاد است .
دیگر از دست ما مردم کاری ساخته نیست ولی با آلودگی هم نمی شود زندگی کرد اینجا ست که نگاهها به مسئولین شهری و دولتی دوخته شده است که باید کاری کنند .کاری که تابه حال انجام نشده است در این خصوص با محمد درویش کارشناس محیط زیست و عضوهیات علمی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور و گفت وگویی انجام دادیم که می خوانید.
سالهاست که ماهرساله در چنین زمانی با مشکل آلودگی هوا و بدنبال آن اتخاذ تصمیمات مقطعی نظیر تعطیلی مدارس و اجرای سفت وسخت طرح زوج وفرد از درب منازل روبه روهستیم .بنظر شماچرا نمی توانیم به مانند دیگر کشورها به یک راه حل اساسی دست پیدا کنیم.مشکل اصلی وریشه ای کار در کجاست؟
به نظر من مشکل ریشه ای این بحران 60 ساله تهران این است که ما به جای حل مهمترین عامل تشدید آلودگی هوا وترافیک خود را درگیر معلول ها کرده ایم .اگر تمام هم و غم خودمان را به جای اینکه روی توسعه وافزایش خودروها قرار می دادیم به این فکر می کردیم چرا کشورهای پیشرفته دنیا به جای ساختن اتوبونها وبزرگراهها وتونل ها سراغ گسترش حمل ونقل ریلی وحمل ونقل عمومی وایجاد مسیرهای ایمن دوچرخه سواری وپیاده روها رفته اند ،شاید به این مرحله از بحران نمی رسیدیم.کشورهای موفق به خودرو محوری چراغ سبز نشان نداده اند اما ما متاسفانه به خودرومحوری چراغ سبز نشان داده ایم. واین سبب شده ظرفیت خیابانهای تهران به یک ششم تعداد خودروهای موجود تبدیل شود.به همین خاطر وقتی طرح زوج وفرد اجرا می شود بازهم می بینیم که خیابانها پرازخودرو است.لذا کاری که مدیریت شهری تهران باید بکند این است که بودجه های گزافی که صرف ساخت بزرگراهها واتوبانها وتونل ها می شود را صرف حمل ونقل شهری ومسیرهای دوچرخه سواری کند وآن وقت مردم هم داوطلبانه خودروهای شخصی خود را که عامل 75درصد آلودگی هوای تهران است کنار خواهند گذاشت.
حال این زیرساخت ها فراهم نشده است ویا نتوانستند در این خصوص کاری انجام دهند فکر می کنید این تصمیمات مقطعی مثل طرح زوج وفرد و تعطیلی مدارس چقدر راهگشاست؟با توجه به اینکه می بینیم با وجود طرح زوج وفرد همچنان خیابانها پراز خودرواست و خانواده ها نیز به جای فرستادن بچه هایشان به مدرسه مجبورند فرزندان خودرا در آلودگی هوا به نقاط دیگر ببرند؟
مطمئن باشید که بحث نتوانستن نیست بلکه بحث نخواستن است کسی نخواسته مشکل آلودگی هوا را حل کند .اگر امسال هم بگوییم نتوانستند زیرساخت ها را درست کنند پس به اقدامات مقطعی بپردازیم کاری پیش نمی رود باید از یک جایی کار را شروع کرد.متاسفانه زمان زیادی را ازدست داده ایم.اگر تمام خودروهای تهران برقی وهیبریدی هم می شد مشکل حل نمی شد .مشکل روی تعداد خودروهاست نه کیفیت آنها .این بسیار نکته ساده ای است باید کاری کنیم مردم داوطلبانه خودروهای خود را کنار بگذارندتا نسل آینده ما را سرزنش نکنند همانطور که ما پدران خود را سرزنش می کنیم.
با توجه به تجربه تان در سازمان محیط زیست بفرمایید مسئولین محیط زیست طی دوره های مختلف چرا به فکر یک راه حل جدی برای حل این مسئله نبودند؟
در دوره گذشته حداقل در حد حرف وشعار بدنبال ایجاد سیاست زیست محوری در مبلمان شهری بودیم وبه همین خاطر لایحه مبارزه با آلودگی هوا را در سه سال گذشته تلاش کردیم به تصویب برسانیم ولی الان رییس سازمان می گوید اصلا تلاش برای تغییر مبلمان شهری از خودرو محوری به زیست محوری یک مسئله روبنایی است با این تفکر درواقع ما چند گام عقب رفته ایم .این تعارض مدیریتی همواره وجود داشته است لذا فقط می خواهیم تقصیرها را به گردن مردم بیندازیم .
شما معتقدید این راهکارهای مقطعی مثل زوج وفرد کردن خودروها تاثیرگذار نیست؟
دیروز که طرح زوج وفرد از درب منازل اجرا شد شاخص آلودگی هوا در برخی مناطق به 200 هم رسیده بود وقتی ما با پدیده ازدحام خودروها روبروهستیم ودر کریدورهای غربی تهران برج هایی ساخته ایم که اجازه نمی دهد همین باد اندک نیز بوزد وقتی با تراکم فروشی شهر را اداره می کنیم معلوم است این تصمیمات مقطعی کاری از پیش نمی برد لذا آن کودکی که در منزل هم هست بازهم در معرض آ؛لودگی قرار دارد بطوریکه جدیدا براساس آمارهای رسمی طی این چند روزه آمار ایست قلبی دوبرابر شده است.
حال اگر گفته شود هیچ خودرویی امروز وارد سطح شهر نشود آیا این میزان آلودگی که در هوا معلق باقی مانده کاهش می یابد یا باد باد وباران به کمک ما بیاید ؟
با نیامدن خودروها به سطح شهر حتما آلودگی کاهش می یابد ولی متاسفانه از آنجا که تعداد خودروها 6برابر ظرفیت معابر عمومی است بنابراین این طرح ها فایده ای ندارد زیرا در آن صورت به 3برابر ظرفیت معابر عمومی می رسد که بازهم کافی نیست. با متوقف کردن خودروهای شخصی می توانیم 80درصد الودگی را کاهش دهیم.اگر بگویند امروز هیچ خودرویی بیرون نیاید مسلما آلودگی کاهش می یابد .اما این تصمیمات فعلی مثل دوپینگ و تزریق مورفین است فقط می خواهند اجازه ندهند بار آلایندگی فاجعه آفرین شود مانند حادثه لندن که در یک روز بالای 4هزار نفر براثر آلودگی مردند.
با توجه به تجربیاتی که در این حوزه دارید از اقدامات جدی خوبی که بتازگی صورت گرفته بگویید؟
درحال حاضر حرکت های خوبی را در شهرداری تهران و شهرهای بزرگ می بینم برای اولین بار شاهد نمایندگانی در شورای شهر و شهرداری هستیم که دیگر به ساخت اتوبان وبزرگراه افتخار نمی کنندو خودشان هم با مترو به سرکار می روند امیدواریم با استفاده از ظرفیت جامعه مدنی به سرعت به تنوع مبلمان شهری کاری که کشورهای پیشرفته وحتی جهان سومی دست یافتند برسیم وقتی در کلمبیا این اتفاق رخ داده است آن وقت می بینیم فقط آمستردام نیست که می تواند از آلوده ترین به تمیز ترین شهردنیا تبدیل شود
سالهاست که ماهرساله در چنین زمانی با مشکل آلودگی هوا و بدنبال آن اتخاذ تصمیمات مقطعی نظیر تعطیلی مدارس و اجرای سفت وسخت طرح زوج وفرد از درب منازل روبه روهستیم .بنظر شماچرا نمی توانیم به مانند دیگر کشورها به یک راه حل اساسی دست پیدا کنیم.مشکل اصلی وریشه ای کار در کجاست؟
به نظر من مشکل ریشه ای این بحران 60 ساله تهران این است که ما به جای حل مهمترین عامل تشدید آلودگی هوا وترافیک خود را درگیر معلول ها کرده ایم .اگر تمام هم و غم خودمان را به جای اینکه روی توسعه وافزایش خودروها قرار می دادیم به این فکر می کردیم چرا کشورهای پیشرفته دنیا به جای ساختن اتوبونها وبزرگراهها وتونل ها سراغ گسترش حمل ونقل ریلی وحمل ونقل عمومی وایجاد مسیرهای ایمن دوچرخه سواری وپیاده روها رفته اند ،شاید به این مرحله از بحران نمی رسیدیم.کشورهای موفق به خودرو محوری چراغ سبز نشان نداده اند اما ما متاسفانه به خودرومحوری چراغ سبز نشان داده ایم. واین سبب شده ظرفیت خیابانهای تهران به یک ششم تعداد خودروهای موجود تبدیل شود.به همین خاطر وقتی طرح زوج وفرد اجرا می شود بازهم می بینیم که خیابانها پرازخودرو است.لذا کاری که مدیریت شهری تهران باید بکند این است که بودجه های گزافی که صرف ساخت بزرگراهها واتوبانها وتونل ها می شود را صرف حمل ونقل شهری ومسیرهای دوچرخه سواری کند وآن وقت مردم هم داوطلبانه خودروهای شخصی خود را که عامل 75درصد آلودگی هوای تهران است کنار خواهند گذاشت.
حال این زیرساخت ها فراهم نشده است ویا نتوانستند در این خصوص کاری انجام دهند فکر می کنید این تصمیمات مقطعی مثل طرح زوج وفرد و تعطیلی مدارس چقدر راهگشاست؟با توجه به اینکه می بینیم با وجود طرح زوج وفرد همچنان خیابانها پراز خودرواست و خانواده ها نیز به جای فرستادن بچه هایشان به مدرسه مجبورند فرزندان خودرا در آلودگی هوا به نقاط دیگر ببرند؟
مطمئن باشید که بحث نتوانستن نیست بلکه بحث نخواستن است کسی نخواسته مشکل آلودگی هوا را حل کند .اگر امسال هم بگوییم نتوانستند زیرساخت ها را درست کنند پس به اقدامات مقطعی بپردازیم کاری پیش نمی رود باید از یک جایی کار را شروع کرد.متاسفانه زمان زیادی را ازدست داده ایم.اگر تمام خودروهای تهران برقی وهیبریدی هم می شد مشکل حل نمی شد .مشکل روی تعداد خودروهاست نه کیفیت آنها .این بسیار نکته ساده ای است باید کاری کنیم مردم داوطلبانه خودروهای خود را کنار بگذارندتا نسل آینده ما را سرزنش نکنند همانطور که ما پدران خود را سرزنش می کنیم.
با توجه به تجربه تان در سازمان محیط زیست بفرمایید مسئولین محیط زیست طی دوره های مختلف چرا به فکر یک راه حل جدی برای حل این مسئله نبودند؟
در دوره گذشته حداقل در حد حرف وشعار بدنبال ایجاد سیاست زیست محوری در مبلمان شهری بودیم وبه همین خاطر لایحه مبارزه با آلودگی هوا را در سه سال گذشته تلاش کردیم به تصویب برسانیم ولی الان رییس سازمان می گوید اصلا تلاش برای تغییر مبلمان شهری از خودرو محوری به زیست محوری یک مسئله روبنایی است با این تفکر درواقع ما چند گام عقب رفته ایم .این تعارض مدیریتی همواره وجود داشته است لذا فقط می خواهیم تقصیرها را به گردن مردم بیندازیم .
شما معتقدید این راهکارهای مقطعی مثل زوج وفرد کردن خودروها تاثیرگذار نیست؟
دیروز که طرح زوج وفرد از درب منازل اجرا شد شاخص آلودگی هوا در برخی مناطق به 200 هم رسیده بود وقتی ما با پدیده ازدحام خودروها روبروهستیم ودر کریدورهای غربی تهران برج هایی ساخته ایم که اجازه نمی دهد همین باد اندک نیز بوزد وقتی با تراکم فروشی شهر را اداره می کنیم معلوم است این تصمیمات مقطعی کاری از پیش نمی برد لذا آن کودکی که در منزل هم هست بازهم در معرض آ؛لودگی قرار دارد بطوریکه جدیدا براساس آمارهای رسمی طی این چند روزه آمار ایست قلبی دوبرابر شده است.
حال اگر گفته شود هیچ خودرویی امروز وارد سطح شهر نشود آیا این میزان آلودگی که در هوا معلق باقی مانده کاهش می یابد یا باد باد وباران به کمک ما بیاید ؟
با نیامدن خودروها به سطح شهر حتما آلودگی کاهش می یابد ولی متاسفانه از آنجا که تعداد خودروها 6برابر ظرفیت معابر عمومی است بنابراین این طرح ها فایده ای ندارد زیرا در آن صورت به 3برابر ظرفیت معابر عمومی می رسد که بازهم کافی نیست. با متوقف کردن خودروهای شخصی می توانیم 80درصد الودگی را کاهش دهیم.اگر بگویند امروز هیچ خودرویی بیرون نیاید مسلما آلودگی کاهش می یابد .اما این تصمیمات فعلی مثل دوپینگ و تزریق مورفین است فقط می خواهند اجازه ندهند بار آلایندگی فاجعه آفرین شود مانند حادثه لندن که در یک روز بالای 4هزار نفر براثر آلودگی مردند.
با توجه به تجربیاتی که در این حوزه دارید از اقدامات جدی خوبی که بتازگی صورت گرفته بگویید؟
درحال حاضر حرکت های خوبی را در شهرداری تهران و شهرهای بزرگ می بینم برای اولین بار شاهد نمایندگانی در شورای شهر و شهرداری هستیم که دیگر به ساخت اتوبان وبزرگراه افتخار نمی کنندو خودشان هم با مترو به سرکار می روند امیدواریم با استفاده از ظرفیت جامعه مدنی به سرعت به تنوع مبلمان شهری کاری که کشورهای پیشرفته وحتی جهان سومی دست یافتند برسیم وقتی در کلمبیا این اتفاق رخ داده است آن وقت می بینیم فقط آمستردام نیست که می تواند از آلوده ترین به تمیز ترین شهردنیا تبدیل شود
ارسال نظر