.svg)
آداب معاشرت را چگونه به کودک مان بیاموزیم؟
پارسینه: والدین موظفند به فرزندانشان آداب معاشرت را بیاموزند و مواردی را که در ارتباط با دیگران باید رعایت کنند، یاد بدهند.
والدین موظفند به فرزندانشان آداب معاشرت را بیاموزند و مواردی را که در ارتباط با دیگران باید رعایت کنند، یاد بدهند.
برای مثال به فرزندانتان یاد دهید در زمان گفتگو با دیگران در مورد مسخره کردن اشتباهات دیگران، داستان‌های غیراخلاقی، بیماری‌های دیگران که مشابه بیماری شخصی است که با او در حال گفت و گوست، جزئیات خصوصی زندگی دیگران، خوش شانسی خود در مقابل بداقبالی دیگران، مکالمه‌هایی که با عباراتی مثل «من که بهت گفته بودم ...» شروع می‌شود، اشاره به ناتوانی و مرگ از سر شادی و بی‌خیالی و مقدار درآمد والدین، هرگز صحبت نکنند.
همچنین به فرزندان خود موارد زیر را بیاموزید:
۱ - به کودکان خود مجموعه‌ای از کلمات مودبانه همچون: لطفا، اگر ممکن است، بفرمایید و... را یاد دهید.
۲ - به آن‌ها یاد دهید وقتی به کسی معرفی می‌شوند، رفتار‌های مودبانه‌ای همچون از جا برخاستن، سلام کردن، لبخند بر لب داشتن و دست دادن داشته باشند.
۳ - بدانند وقتی کسی به آن‌ها لطف می‌کند، سپاسگزاری کنند.
۴ - مسوولیت‌های کوچک به فرزندانتان بدهید تا در آینده بتوانند مسئولیت‌پذیر شوند. (آب دادن به گل‌ها، پختن غذا‌های ساده، اتو کردن لباس و ...)
۵ - فرزندان خود را راحت‌طلب بار نیاورید. (هر کاری را برایشان انجام ندهید.)
۶ - اگر اشتباهی کردند یا باعث زحمت برای کسی شدند، معذرت خواهی کنند.
۷ - شایسته است کودکانتان عفت کلام داشته باشند و از بیان بعضی کلمات خجالت بکشند. در معاشرت با دیگران والدین می‌توانید کودکانتان را عادت دهید تا با احترام به اشخاص پاسخ دهند. در عوض گفتن «هوم»، «هان» بهتر است «بله»، «خیر» و «حتما» بگویند.
۸ - پاسخ یک کلمه‌ای بیش از حد صریح است؛ اضافه کردن چند لغت به لطافت صحبت می‌افزاید. کودک باید تکیه کلام‌ها را از جملات خود حذف کند، چرا که تکیه کلام‌ها به طور کلی خسته کننده است. همچنین کودکان باید بدانند مکث کردن (نه طولانی) در حین صحبت خوب است، چرا که باعث فکر کردن قبل از شروع صحبت می‌شود.
۹ - فرزند‌تان را تشویق کنید واضح صحبت کند، چراکه زیر لب سخن گفتن فاقد گیرایی بوده و هوش و ذکاوت وی را زیر سوال می‌برد.
برای مثال به فرزندانتان یاد دهید در زمان گفتگو با دیگران در مورد مسخره کردن اشتباهات دیگران، داستان‌های غیراخلاقی، بیماری‌های دیگران که مشابه بیماری شخصی است که با او در حال گفت و گوست، جزئیات خصوصی زندگی دیگران، خوش شانسی خود در مقابل بداقبالی دیگران، مکالمه‌هایی که با عباراتی مثل «من که بهت گفته بودم ...» شروع می‌شود، اشاره به ناتوانی و مرگ از سر شادی و بی‌خیالی و مقدار درآمد والدین، هرگز صحبت نکنند.
همچنین به فرزندان خود موارد زیر را بیاموزید:
۱ - به کودکان خود مجموعه‌ای از کلمات مودبانه همچون: لطفا، اگر ممکن است، بفرمایید و... را یاد دهید.
۲ - به آن‌ها یاد دهید وقتی به کسی معرفی می‌شوند، رفتار‌های مودبانه‌ای همچون از جا برخاستن، سلام کردن، لبخند بر لب داشتن و دست دادن داشته باشند.
۳ - بدانند وقتی کسی به آن‌ها لطف می‌کند، سپاسگزاری کنند.
۴ - مسوولیت‌های کوچک به فرزندانتان بدهید تا در آینده بتوانند مسئولیت‌پذیر شوند. (آب دادن به گل‌ها، پختن غذا‌های ساده، اتو کردن لباس و ...)
۵ - فرزندان خود را راحت‌طلب بار نیاورید. (هر کاری را برایشان انجام ندهید.)
۶ - اگر اشتباهی کردند یا باعث زحمت برای کسی شدند، معذرت خواهی کنند.
۷ - شایسته است کودکانتان عفت کلام داشته باشند و از بیان بعضی کلمات خجالت بکشند. در معاشرت با دیگران والدین می‌توانید کودکانتان را عادت دهید تا با احترام به اشخاص پاسخ دهند. در عوض گفتن «هوم»، «هان» بهتر است «بله»، «خیر» و «حتما» بگویند.
۸ - پاسخ یک کلمه‌ای بیش از حد صریح است؛ اضافه کردن چند لغت به لطافت صحبت می‌افزاید. کودک باید تکیه کلام‌ها را از جملات خود حذف کند، چرا که تکیه کلام‌ها به طور کلی خسته کننده است. همچنین کودکان باید بدانند مکث کردن (نه طولانی) در حین صحبت خوب است، چرا که باعث فکر کردن قبل از شروع صحبت می‌شود.
۹ - فرزند‌تان را تشویق کنید واضح صحبت کند، چراکه زیر لب سخن گفتن فاقد گیرایی بوده و هوش و ذکاوت وی را زیر سوال می‌برد.
منبع: سیمرغ
ارسال نظر