.svg)
سی دقیقه فعالیت بدنی روزانه و تاثیرات بی نظیر آن روی مغز
پارسینه: بررسی‌ها نشان داده اند افرادی که فعالیت‌های ورزشی مداوم مانند دویدن یا شنا را به طور منظم انجام می‌دهند، کمتر از دیگران به مشکلات روانی مبتلا می‌شوند.
انجام ورزش‌هایی مانند بدمینتون و اسکی که هنگام انجام آن‌ها مغز باید در کسری از ثانیه تصمیم بگیرد، می‌تواند روی عملکرد کلی مغز تاثیر مثبتی بگذارد. در حقیقت فعالیت بیشتر مغز ممکن است علائم بیماری‌هایی مانند آلزایمر و پارکینسون را نیز تا حدی کاهش دهد.
بهبود تفکر: به همان اندازه که حل جدول یا پازل به تولید سلول‌های مغزی می‌انجامد، انجام ورزش جدید در بزرگسالی نیز به نتایج مشابهی منتهی می‌شود. نتایج مطالعات عصب شناسی تیز حاکی از آن است که یادگیری مهارت‌های فیزیکی جدید در بزرگسالی، به افزایش حجم سلول‌های خاکستری مغز منتهی می‌شود.
پیشگیری از افسردگی: نتایج جدیدترین تحقیقات نشان داده که ورزش یک دارو برای رفع افسردگی محسوب می‌شود. سطوح هورمون‌های سروتونین و اندورفین با انجام ورزش در بدن افزایش می‌یابد. اندورفین در واکنش به درد و استرس ترشح می‌شود و به تسکین اضطراب و افسردگی کمک می‌کند. سروتونین نیز یک انتقال دهنده شیمیایی دخیل در بهبود اختلالات روانی مانند افسردگی است و نقش مهمی در افزایش خلق و خو، بهبود الگو‌های خواب و کنترل اشتها دارد.
افزایش انرژی: محققان دانشگاه جورجیا اعلام کرده اند که سطوح متوسط ورزش در روز منجر به افزایش انرژی کلی بدن می‌شود و کاهش خستگی مفرط را به همراه دارد.
افزایش حافظه: انجام ورزش مداوم باعث افزایش حافظه و قدرت یادگیری می‌شود. ورزش کردن تولید سلول‌های جدید در ناحیه هیپوکامپ مغز را که مسئول حافظه و یادگیری هستند افزایش می‌دهد.
افزایش انعطاف پذیری در برابر تنش: تنها ۳۰ دقیقه ورزش روزانه تفاوت بزرگی را در وضعیت احساسی در مقابل استرس ایجاد می‌کند. فعالیت‌های ورزشی تاثیری مثبت بر افزایش دوپامین، سروتونین و نورآدرنالین دارد و سبب بیشتر آرامش بیشتر در افراد می‌گردد.
جلوگیری از تحلیل کارایی شناختی: این حقیقت دارد که هر چقدر سن بالا می‌رود، مغز هم تحلیل می‌رود و احتمال ابتلا به بیماری هایی، چون آلزایمر افزایش می‌یابد. با وجود اینکه ورزش نمی‌تواند آلزایمر را درمان کند، اما انجام آن می‌تواند از تحلیل رفتن مغز جلوگیری کند. تحلیل کارایی شناختی معمولا بعد از ۴۵ سالگی اتفاق می‌افتد. ورزش کردن به خصوص بین سنین ۲۵ تا ۴۵ سال باعث افزایش مواد شیمیایی در مغز می‌شود که از تحلیل رفتن هیپوکامپ جلوگیری می‌کند.
بهبود تفکر: به همان اندازه که حل جدول یا پازل به تولید سلول‌های مغزی می‌انجامد، انجام ورزش جدید در بزرگسالی نیز به نتایج مشابهی منتهی می‌شود. نتایج مطالعات عصب شناسی تیز حاکی از آن است که یادگیری مهارت‌های فیزیکی جدید در بزرگسالی، به افزایش حجم سلول‌های خاکستری مغز منتهی می‌شود.
پیشگیری از افسردگی: نتایج جدیدترین تحقیقات نشان داده که ورزش یک دارو برای رفع افسردگی محسوب می‌شود. سطوح هورمون‌های سروتونین و اندورفین با انجام ورزش در بدن افزایش می‌یابد. اندورفین در واکنش به درد و استرس ترشح می‌شود و به تسکین اضطراب و افسردگی کمک می‌کند. سروتونین نیز یک انتقال دهنده شیمیایی دخیل در بهبود اختلالات روانی مانند افسردگی است و نقش مهمی در افزایش خلق و خو، بهبود الگو‌های خواب و کنترل اشتها دارد.
افزایش انرژی: محققان دانشگاه جورجیا اعلام کرده اند که سطوح متوسط ورزش در روز منجر به افزایش انرژی کلی بدن می‌شود و کاهش خستگی مفرط را به همراه دارد.
افزایش حافظه: انجام ورزش مداوم باعث افزایش حافظه و قدرت یادگیری می‌شود. ورزش کردن تولید سلول‌های جدید در ناحیه هیپوکامپ مغز را که مسئول حافظه و یادگیری هستند افزایش می‌دهد.
افزایش انعطاف پذیری در برابر تنش: تنها ۳۰ دقیقه ورزش روزانه تفاوت بزرگی را در وضعیت احساسی در مقابل استرس ایجاد می‌کند. فعالیت‌های ورزشی تاثیری مثبت بر افزایش دوپامین، سروتونین و نورآدرنالین دارد و سبب بیشتر آرامش بیشتر در افراد می‌گردد.
جلوگیری از تحلیل کارایی شناختی: این حقیقت دارد که هر چقدر سن بالا می‌رود، مغز هم تحلیل می‌رود و احتمال ابتلا به بیماری هایی، چون آلزایمر افزایش می‌یابد. با وجود اینکه ورزش نمی‌تواند آلزایمر را درمان کند، اما انجام آن می‌تواند از تحلیل رفتن مغز جلوگیری کند. تحلیل کارایی شناختی معمولا بعد از ۴۵ سالگی اتفاق می‌افتد. ورزش کردن به خصوص بین سنین ۲۵ تا ۴۵ سال باعث افزایش مواد شیمیایی در مغز می‌شود که از تحلیل رفتن هیپوکامپ جلوگیری می‌کند.
منبع:بهداشت نیوز
منبع: آوای سلامت
منبع: آوای سلامت
ارسال نظر