روایت تأمل‌برانگیز علامه مغنیه از مصلحت‌سنجی فقیهان

به گزارش پارسینه، مرحوم علامه محمدجواد مغنیه (از فقهای بنام معاصر) در کتاب «فقه الإمام الجعفر الصادق» (ج۱ / ص ۳۳) به موضوعی اشاره کرده است که تکان‌دهنده است و حاکی از ترس علما از عوام الناس:

«بیشتر فقها عقیده به نجاست [اهل کتاب] دارند و بعضی از پیشینیان و گروهی از متأخران فتوی به طهارت داده‌اند و برخی نیز پنهان‌کاری می‌کنند و از اظهار رأی خودداری می‌ورزند.

من با سه تن از مراجع بزرگ تقلید هم‌روزگار بودم: شیخ محمدرضا آل‌ یس، در نجف؛ سید صدرالدین صدر، در قم؛‌ و سید محسن امین، در لبنان. این سه تن معتقد به پاکی اهل کتاب بودند و آن را تنها به افراد مورد اعتماد و به طور خصوصی می‌گفته‌اند و از اظهار فتوی برای عموم خودداری می‌ورزیده‌اند.

...و من یقین دارم که بسیاری از فقها در دیروز و امروز اهل کتاب را از نظر ذاتی پاک می‌دانند و لکن به دلیل ترس از هوچی‌گران و مردم نادان کوچه و بازار از اظهار آن خودداری می‌ورزند و در خلوت‌گاه‌ها و جلسات سرّی به افراد مورد اعتماد می‌گویند، حال آنکه باید از خدا بترسند.»