«موتور سیکلت»؛ ابزار بی نظیر ارتکاب جرم و مصون از پیگرد!

علی علیزاده - تحریریه پارسینه| شاید بشر هیچگاه تصور نمی کرد وسیله نقلیه دوچرخی همچون موتور سیکلت، به این میزان برای انجام امور روزمره و در تکمیل فرایند و تکمیل یک فعالیت اقتصادی مهم و حیاتی باشد.

در کشورهای صنعتی هم همچون سایر کشورهای در حال توسعه و عقب افتاده، موتور سیکلت در جایگاه بسیار پر اهمیتی در ردیف ابزار، ادوات، امکانات و تجهیزات و خلاصه ماشینهایی قرار می گیرد که هم اهمیت فوق العاده ای دارد و هم نقشی بسزا در زندگی مردم ایفا می کند.

اما تردد و خدمات موتور سیکلت در شهرها در کنار محاسن منحصر بفردش، دارای معایبی است که با نگاهی عمیق می توان از آن به عنوان بلایی یاد کرد که این روزها خواب راحت و آسایش شهروندان را سلب کرده است.

ضرر و زیان متنوع تردد موتور سیکلت برای محیط زیست تا تبعات استفاده مجرمانه از آن و خسارات مختلف اقتصادی، امنیتی و آسیب اجتماعی آن بر روی جامعه از مواردی است که شاید به توان به جرأت گفت اگر قانون در کنترل پی آمدها و کارکردهای منفی آن نتواند درست عمل کند و یا ضابط قضایی و انتظامی در پیگیری و یا اجرای قوانین به سخره گرفته شده از سوی راکبان قانون گریز موتور عاجز باشد، باید بطور کلی پرونده این وسیله نقلیه مزاحم را برای همیشه بست و به بایگانی سپرد.

اما امروز در کلان شهرهای ایران، این وسیله نقلیه به شدت زندگی و آرامش شهروندان را به دلیل آنچه که تصور می شود جذابیت خاص این وسیله به عنوان عامل انتقام، فرار و یا حمل و نقل سریع برای برخی راکبانی که کوچکترین احترامی برای قانون قائل نیستند و یا از این وسیله برای امور تبهکاری استفاده می کنند، مختل کرده است.

در کشورمان و در سالهای اخیر نیروی انتظامی با رونمایی از طرح های مختلف آموزشی، انگیزشی، فرهنگی و انضباطی قصد داشته تا برخی راکبان خلافکار موتورسیکلت (که متاسفانه تعداد آنها هم کم نیست) را به مسیر درست و متعادل در احترام به قوانین راهنمایی و رانندگی هدایت و آسایش را به مردم و خیابانها باز گرداند، اما می توان گفت به دلایل مختلف در این کار ناکام بوده است.

نتیجه حاصل از عدم تدوین قوانین مناسب، بروز شده و بازدارنده از سوی قانونگذار و همچنین انزوای پلیس در اجرای طرح های بازدارنده تا آموزشی و فرهنگ سازی در غیاب حضور پر رنگ نهادهای بسیار مهم از جمله آموزش و پرورش تا صدا و سیما، می شود آنچه که امروز شاهد آن هستیم و چیزی نیست جز فراغ بال موتورسوارانی که از این فضا نهایت سود را برده و با خودخواهی عرصه را بر انسان و محیط زیست تنگ و تنگ تر می کنند.

عدم کنترل دقیق آمد و شد موتورسواران در محدوده هایی که منع تردد وسایل نقلیه وجود دارد، آلودگی هوایی که سهم بسزایی در تیره و سمی کردن هوای کلان شهرها دارد، سرقتهای مکرر، سوء قصد، تصادفات مرگبار، آلودگی های صوتی، آسیبهای جزئی و کلی به خودروهای در حال تردد از جمله مواردی است که موتورسواران متخلف بدون ترس و نگرانی از مجازات، در انواع و روشهای مختلف نقش قابل توجهی در آنها دارند و معلوم نیست این ماجرا تا چه زمانی ادامه پیدا خواهد کرد.

با وجود شرایط اقتصادی کنونی و افزایش مشکل معیشتی برای میلیونها ایرانی، قطعاً موضوع تأمین امنیت مردم بیش از گذشته در اولویت پلیس قرار دارد، اما افکار عمومی با توجه به سلب آسایشی که موتورسواران این روزها برای شهروندان بوجود آورده اند، انتظار دارد جلوی ماجراجویی های راکبان خلافکار موتور سوار یکبار برای همیشه گرفته شود.

معلوم نیست چرا هیچ عامل بازدارنده ای یا قوه قهریه محکم و استواری وجود ندارد تا شرایط را برای این تعداد موتور سیکلتهای فاقد پلاک یا پلاک مخدوش سخت و اجازه تردد را از آنها سلب نماید.

این وضعیت در حالی است که بنظر می رسد تعداد بسیار زیادی از موتور سیکلتهای متحرک در داخل کلانشهرهایی همچون تهران، فاقد پلاک خوانا هستند و از این رو، اولین و واضح ترین «سند قابل تکیه» برای پیگیری قانونی و قضایی وجود ندارد و شاید هم به همین دلیل سهل گیری و یا خدای نکرده سهل انگاری و استیصال عوامل پلیس است که تعداد سارقان و بزهکارانی که از موتور سیکلت استفاده می کنند، به شدت رو به تزاید گذاشته است.

عوامل پلیس راهنمایی و رانندگی هم با تمام قوانین و طرح هایی که تا کنون اجرا کرده اند، نتوانسته اند جلوی حرکت موتورسیکلتها را که از مسیر ویژه خودروهای امدادی تردد می کنند و یا وارد محدوده طرح ترافیک و ممنوعه می شوند، بگیرند.

تردد خلاف جهت خیابانهای یکطرفه، آسیب به خودروهای در حال تردد و یا ایستاده در ترافیک، ایجاد صدمه از روی قصد به خودروهای در حال تردد و استفاده از نورهای ناهنجار و ولتاژ بالا و خلاصه رانندگی مخاطره آمیز از سایر مزاحمتهایی است که راکبان موتور سیکلتهای فاقد پلاک یا پلاک مخدوش، از آنها بهره برده و موجب سلب آسایش شهروندان می شوند.

بنظر می رسد عوامل اجرایی و متولیان امر باید دلیل ناکامی خود را در کنترل دقیق موتور سیکلتهای فاقد پلاک یا پلاک مخدوش با مردم صادقانه مطرح کنند و اینکه چطور با وجود اینهمه طرح، بازداشتهای گسترده سارقین و کشف باندهای سرقت و .... باز هم اجازه تردد موتور سیکلتهای پلاک مخدوش داده می شود و راکبان مرگ در گوشه و کنار شهر با کمترین مزاحمت در میان مردم جولان می دهند!؟