انتخابات لبنان؛ نگاهی به احزاب و جریانات رقیب

به گزارش «پارسینه» به نقل از میدل ایست نیوز، ۷۱۸ نامزد شامل ۱۵۷ زن در ۴۸ لیست انتخاباتی برای دستیابی به ۱۲۸ کرسی رقابت می‌کنند.

۳.۹ میلیون رأی دهنده حق مشارکت در انتخابات را دارند. رأی گیری تا ساعت ۱۹ برگزار می‌شود و پس از آن شمارش آرا آغاز خواهد شد.

در حالی که نیرو‌های مستقل تلاش‌های گسترده‌ای را برای تغییر صحنه سیاسی لبنان آغاز کردند، همچنان به نظر می‌آید که در مجلس جدید نیز کفه نیرو‌های سنتی سنگین‌تر باشد.

اصلی‌ترین نیرو‌های سیاسی رقیب در لبنان بدین ترتیب است:

حزب الله

حزب الله گروه سیاسی تأثیرگذاری است که شاخه نظامی هم دارد. امریکا حزب الله را در لیست «گروه‌های تروریستی» قرار داده و اتحادیه اروپا نیز شاخه نظامی آن را گروه تروریستی به شمار می‌آورد.

در انتخابات ۲۰۱۸ حزب الله و متحدانش توانستند اکثریت پارلمانی را از آن خود کنند و بدین ترتیب نفوذ سیاسی حزب الله دوچندان شد.

حزب امل

از احزاب شیعی لبنان به ریاست «نبیه بری» (۸۴ ساله) است که از سال ۱۹۹۲ ریاست مجلس لبنان را بر عهده دارد. او از بانفوذترین و تأثیرگذارترین چهره‌های سیاسی لبنان در دوره پس از جنگ داخلی است.

حزب امل و حزب الله در فضای سیاسی لبنان به صورت هماهنگ عمل می‌کنند و از آن‌ها به «دوگانه شیعی» یاد می‌شود.

در عمل، این دو حزب نمایندگان شیعیان لبنان هستند.

اهل سنت

اصلی‌ترین گروه سیاسی اهل سنت لبنان جریان «المستقبل» بود که با خودداری رهبر آن «سعد الحریری» از مشارکت در انتخابات کار برای اهل سنت لبنان دشوار شد.

الحریری و پیش از آن پدرش چند دهه است که در میان نیرو‌های اهل سنت لبنان حرف اصلی را می‌زنند و کنار کشیدن آن‌ها از صحنه بسیاری معادلات را به هم زده است.

به موجب قانون اساسی لبنان نخست‌وزیر لبنان از میان اهل سنت انتخاب می‌شود و همین باعث شده که حضور آنان در پارلمان اهمیت بسیاری داشته باشد.

با وجود این، «نجیب میقاتی» نخست وزیر فعلی و «فؤاد سنیوره» نخست وزیر اسبق لبنان نیز حاضر به نامزدی در انتخابات نشدند هرچند سنیوره از مردم خواست که مشارکتی گسترده را در انتخابات رقم زنند.

تعدادی از اعضای جریان المستقبل نیز برای آنکه در انتخابات نامزد شوند از این جریان سیاسی استعفا دادند.

حزب الله لبنان متحدانی در میان اهل سنت لبنان دارد که از جمله آن‌ها جنبش «الاحباش» است.

جریان ملی آزاد

بنیان گذار جریان ملی آزاد لبنان «میشل عون»، مسیحی مارونی و رئیس جمهوری فعلی لبنان، است. او از سال ۲۰۱۶ ریاست جمهوری لبنان را بر عهده دارد.

جریان ملی آزاد بزرگ‌ترین فراکسیون مسیحی پارلمان و متحد سیاسی حزب الله است.

در حال حاضر ریاست این جریان با «جبران باسیل»، سیاستمدار جنجالی لبنانی و داماد عون، است که در سال ۲۰۲۰ توسط امریکا به اتهام «فساد مالی» و «برهم زدن ثبات لبنان» تحریم شد.

بسیاری تحلیلگران پیش‌بینی کرده‌اند که جریان ملی آزاد بازنده اصلی انتخابات امروز لبنان باشد و رأی‌های مسیحیان لبنان به سمت دیگر گروه‌های مسیحی تمایل پیدا کند.

حزب «القوات اللبنانیة»

رهبری این حزب با «سمیر جعجع»، مسیحی مارونی، است که در زمان جنگ داخلی لبنان یک گروه شبه نظامی به همین نام را فرماندهی می‌کرد و بابت عملکردش در آن دوران چند سال در زندان بود.

این حزب از سرسخت‌ترین مخالفان حزب الله است و رئیس آن مواضع تندی علیه حزب الله و ایران گرفته است.

حزب القوات به عربستان نزدیک است و هرگونه کاهش رأی جریان ملی آزاد به نفعش تمام خواهد شد.

حزب ترقی‌خواه سوسیالیست

حزب ترقی‌خواه سوسیالیست رهبری این حزب با خاندان جنبلاط است و این گروه اساسا یک تشکیلات سیاسی متعلق به دروزیان لبنان است. ولید جنبلاط در سال ۲۰۱۸ ریاست حزب را به پسرش «تیمور جنبلاط» واگذار کرد هرچند خود همچنان به فعالیت سیاسی‌اش ادامه می‌دهد.

جنبلاط منتقد حزب الله و نفوذ ایران و سوریه در لبنان است و روابط خوبی با عربستان دارد.

با وجود این، شماری از چهره‌های شاخص درزی از جمله طلال ارسلان و وئام وهاب روابط خوبی با حزب الله و سوریه دارند.

جریان مَرَده

جریان مَرَده نیز از جریان‌های مسیحی مارونی به رهبری سلیمان فرنجیه است که او هم از متحدان حزب الله و دوست نزدیک بشار اسد دانسته می‌شود.

برخی ناظران پیش‌بینی کرده‌اند که این انتخابات به ریاست جمهوری فرنجیه بینجامد.

پایگاه اجتماعی این گروه در منطقه زغرتا در شمال لبنان است.

کتائب

حزب کتائب نیز از گروه‌های سیاسی مسیحیان مارونی به ریاست «سامی الجمیل» است. او پس از ترور برادرش «پی‌یر جمیل» در سال ۲۰۰۶ به چهره‌ای کلیدی در فضای سیاسی لبنان تبدیل شد.

او نیز از جمله مخالفان حزب الله و سوریه است. نمایندگان این حزب بعد از انفجار بندر بیروت در سال ۲۰۲۰ استعفا دادند.

مخالفان مستقل

در این انتخابات گروه‌های سیاسی مستقلی نیز به میان آمده‌اند که سعی می‌کنند مطالبات تظاهرات‌کنندگان لبنانی در سال ۲۰۱۹ را نمایندگی کنند که از تغییر طبقه سیاسی حاکم بر لبنان سخن می‌گفت.

این گروه‌ها به رغم مذاکرات طولانی در چند ماه گذشته، هنوز نتوانسته‌اند تشکیلات متحد و منسجمی را ایجاد کنند.