چرا متهمان دانه درشت مشمول سرعت در محاکمه و اجرای حکم نمی شوند؟

روز یکشنبه این هفته خبر و عکسهای اعدام دو جوان که ماه گذشته با قمه و بشکلی خشن و وحشیانه از یک شهروند زورگیری کردند، منتشر شد.

هرچند توقع می رود افکار عمومی از دستگیری، محاکمه و اعدام سریع این دزدان مسلح حمایت کنند، اما به نظر می رسد شهروندان از اعدام این دو جوان چندان هم خوشنود نیستند. نه بخاطر اینکه این دو بزه کار جوان بودند و نه بخاطر این که جرمشان کوچک بود.اتفاقا زورگیری خشن آن هم با قمه و اسلحه حتما باید با اشد مجازات همراه باشد تا امنیت عمومی آسیب نبیند. حکم فقهی و قانونی دزدی و تهدید شهروندان با سلاح سرد هم بلاتردید اعدام است. مردم هم همواره شاکر و پشتیبان قاطعیت پلیس و دستگاه قضایی در برخورد قاطع با اشرار هستند.

اما نکته ای که برخلاف همیشه این بار مردم را شاد نکرد این سوال مهم بود که چرا متهمان سرشناس و قدرتمند مشمول سرعت در محاکمه و اجرای حکم نمی شوند؟

چرا رسیدگی به پرونده رشوه گیران دانه درشت از شهرام جزایری و مه آفرید امیر خسروی اینقدر به درازا می کشد؟

چرا با گذشت 3سال از حمله به کوی دانشگاه در شب شوم 25خرداد88، هنوز آمران و عاملان آن جنایت محاکمه نشده اند؟

چرا با گذشت بیش از 3سال از قتل سه جوان در کهریزک، هنوز متهمان آن جنایت محاکمه نشده اند؟

چرا متهمان دانه درشت در پرونده فساد در بیمه ایران به پای میز محاکمه کشیده نمی شوند؟

و چرا یک نفر جرات می کند دور دوستان متهم اش خط قرمز بکشد و دست عدالت را از آنها کوتاه کند؟

آیا برخورد قاطع و سریع، مخصوص متهمان غیرسرشناس است؟

ملت تشنه عدالت و برخورد قاطع و سریع با دزدان و مفسدان است اما چیزی که افکار عمومی را آزرده می کند، تبعیض در اجرای عدالت است. آیا آن دو جوان اعدام شده خسارت بیشتری به جامعه زده اند یا مفسدان دانه درشت؟