نگرانی دانشمندان از انتقال یک عفونت قارچی جدید از گیاه به انسان

در یک مورد نادر عفونت قارچی که صرفا در گیاهان یافت می‌شود مردی را در هند آلوده کرده است. این موضوع نگرانی‌هایی را در مورد تهدید فزاینده جهش میکرو ارگانیسم‌ها از گونه‌ای به گونه دیگر ایجاد نموده است.

به نقل از تی آر تی، قارچ Chondrostereum purpureum که باعث بیماری برگ نقره‌ای در گیاهان می‌شود یک مرد ۶۱ساله اهل کلکته را بیمار کرد. مقاله‌ای که در مجله معتبر Medical Mycology Case Reports منتشر شده نشان می‌دهد که او سرفه، خستگی و مشکل در بلع غذا داشته است.

بیمار ناشناس یک قارچ‌شناس و متخصصی است که با قارچ‌ها کار می‌کند. آزمایش‌های معمول آزمایشگاهی نمی‌توانند تشخیص دهند که چه چیزی او را بیمار کرده است. پس از ارسال نمونه‌ها به آزمایشگاه سازمان بهداشت جهانی بود که پزشکان توانستند تایید کنند که این مرد به عفونت قارچی مبتلا شده است. او با داروهای ضد قارچ درمان شد و از آن زمان بهبود یافته است.

«سوما دوتا» یک میکروبیولوژیست هندی می‌گوید: «این یک قارچ نادر بود و ما پیش‌تر آن را ندیده بودیم. روش‌های مرسوم مانند کشت و رنگ‌آمیزی LCB (نوعی آزمایش برای تشخیص قارچ) قطعی نبودند. بنابراین، ما مجبور شدیم از کمک توالی یابی DNA برای شناسایی (پاتوژن) استفاده کنیم».

در حالی که انتقال قارچ بین گیاهان و انسان رخ داده مورد جدید در هند اولین مورد گزارش شده که chondrostereum purpureum را شامل می‌شود و به طور انحصاری روی گونه‌های گیاهی به ویژه خانواده رُز تاثیر می‌گذارد.

برخی از رسانه‌ها این اولین انتقال قارچ از گیاه به انسان را به اشتباه گزارش کردند. این موضوع سبب شد تا بسیاری سناریویی آخرالزمانی را به تصویر بکشند مشابه آن چه در سریال تلویزیونی محبوب «آخرین بازمانده از ما» (The Last of Us) به تصویر کشیده شده است که در آن یک بیماری قارچی انسان را به زامبی تبدیل می‌کند.

«دوتا» می‌افزاید: «فکر نمی‌کنم دلیلی برای وحشت وجود داشته باشد. در مورد این بیمار قرار گرفتن طولانی مدت (با گیاهان) دلیل احتمالی ابتلا به این عفونت است».

مهاجرت عوامل بیماری‌زا از قلمروهای گیاهی و جانوری کارشناسان و مسئولان بهداشتی را در معرض خطر قرار داده است. اعتقاد بر این است که ویروس کرونای تازه که در سه سال گذشته بیش از ۶ میلیون نفر را کشته یک بیماری مشترک بین انسان و دام است به این معنی که انسان آن را از منبع حیوانی دریافت کرده است.

در دنیایپاتوژن‌های خطرناک عفونت‌های قارچی چالشی جدی برای سلامت جهانی به شمار می‌روند زیرا شناسایی آن‌ها دشوار است و در مقایسه با ده‌ها روش درمانی برای باکتری‌ها و ویروس‌ها تنها تعداد انگشت شماری دارو برای درمان آن‌ها در بازار موجود هستند.

قارچ‌ها همه جا هستند و در خاک، گیاهان، حیوانات و آب زندگی و پرورش می‌یابند. قارچ‌ها نقش مهمی در تجزیه مواد آلی مانند برگ‌های افتاده و تغذیه مواد مغذی درختان دارند. اکثر قارچ‌ها بی‌ضرر هستند و باعث ایجاد مزاحمت‌های جزئی مانند شوره سر در موهای ما می‌شوند.

در میان میلیون‌ها گونه قارچ مختلف که در محیط ما وجود دارند حدود ۳۰ گونه قارچ مانند آسپرژیلوس، کریپتوکوکوس و کراتیت قارچی که می‌توانند باعث نابینایی شوند و قادر هستند انسان را واقعا بیمار کنند. میزان مرگ و میر عفونت‌های قارچی به ویژه در میان افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بالاست.

دکتر «آرونالوک چاکرابارتی» رئیس سابق انجمن بین‌المللی قارچ شناسی حیوانات و انسان و مسئول عفونت‌های قارچی می‌گوید: «قارچ می‌تواند در هر زمان برای ما یک تهدید باشد. ممکن است تعداد کمی از آن‌ها وجود داشته باشد اما میزان مرگ و میر بر اثر ابتلا به هر عفونت قارچی مهاجم ۴۰ درصد است و این خبر خوبی نیست. چهل درصد بدان معناست که تقریبا از هر دو بیمار مبتلا به عفونت قارچی یک نفر می‌میرد».

براساس تجزیه و تحلیل صورت گرفته توسط دانشگاه جانز هاپکینز میزان مرگ و میر ناشی از کووید - ۱۹ حتی در یکی از کشورهایی که بیش‌ترین آسیب را متحمل شده (مانند پرو) از ۵ درصد تجاوز نکرده است.

مرگ ناشی از عوارض ناشی از عفونت‌های قارچی تا حد زیادی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. «اقدام جهانی برای عفونت‌های قارچی» یک سازمان بین المللی متشکل از متخصصان برجسته در این زمینه اعلام کرده که بیش از ۱.۵ میلیون نفر سالانه بر اثر عفونت‌های قارچی جان خود را از دست می‌دهند.

با این وجود، علت بسیاری از مرگ و میرها کمتر تشخیص داده شده یا اشتباه گزارش شده اند. «دیوید دنینگ» پروفسور بیماری‌های عفونی در دانشگاه منچستر می‌گوید: «پس چرا در مورد آن نشنیده ای؟ من فکر می‌کنم قارچ‌ها خیلی جذاب نیستند. منظورم این است که ویروس زیکا و ابولا» جذاب «هستند. ویروس کرونا برای همه بسیار جالب است. اگر به دنبال قارج نباشید آن را تشخیص نمی‌دهید».

سالانه صدها هزار نفر مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) جان خود را از دست می‌دهند. اچ آی وی سیستم ایمنی را ضعیف می‌کند و بیماران را در برابر سایر بیماری‌ها مانند سل (TB) آسیب پذیر می‌کند. با این وجود، سل تنها جان یک سوم بیماران مبتلا به اچ آی وی را می‌گیرد در حالی که علت واقعی تقریبا نیمی از مرگ و میرها در میان مبتلایان به اچ آی وی عفونت‌های قارچی می‌باشد. دنینگ می‌گوید: «بنابراین، به دلیل ارتباط مشترک بین اچ آی وی و سل مرگ و میر نادرست زیادی وجود دارد».

پزشکان و پرستاران بدون آموزش مناسب می‌توانند به مرتکب تشخیص اشتباه شوند زیرا علائم عفونت‌های قارچی مانند تب و سرفه بسیار شایع هستند. چالش تشخیصی مشابهی در آزمایشگاه‌ها رخ می‌دهد. کشت معمول خون و حتی اسکن MRI برای تشخیص قارچ در اغلب موارد کافی نیستند. چاکرابارتی می‌گوید: «آزمایش نشانگرهای زیستی جدیدتر گران است و هنوز نتایج منفی کاذب را با چالش مواجه می‌کند».

او می‌افزاید: «به طور کلی، هنوز برنامه درسی پزشکی یا حتی دوره تکنسین‌های ما بیماری‌های قارچی را با جزئیات در بر نمی‌گیرد. تمرکز اغلب بر روی بیماری‌های باکتریایی بوده است».

شکاف در توانایی تشخیصی دو سال پیش در هند آشکار شد زمانی که پزشکان بیماران کووید - ۱۹ را برای مدت طولانی روی استروئیدهای قدرتمند قرار دادند بدون اینکه متوجه شوند که این وضعیت آن‌ها را در معرض موکورمایکوزیس کشنده که به عنوان قارچ سیاه نیز شناخته می‌شود قرار می‌دهد.

استروئیدها سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند که سیستم دفاعی طبیعی بدن ما در برابر عوامل بیماری‌زا است.

دنینگ از دانشگاه منچستر می‌گوید پزشکان بدون تشخیص و آزمایش‌های مناسب به جای داروهای ضد قارچ آنتی بیوتیک تجویز می‌کنند که منجر به مقاومت ضد قارچی می‌شود و درمان پاتوژن‌های قارچی را دشوار می‌سازد.

او می‌افزاید: «یک قارچ پوستی به نام تریکوفیتون به ضد قارچ‌ها مقاوم شده است. ما هم چنین با قارچ Candida auris روبرو شده‌ایم قارچ جدیدی که ۱۵ سال پیش وجود نداشت».

قارچ‌های گیاهی یا حیوانی که انسان را آلوده می‌کنند پدیده‌ای نادر هستند اما غیر معمول نیستند.

دنینگ می‌گوید هر سال ۳ تا ۵ عفونت قارچی جدید در بیماران یافت می‌شود که می‌توان آن‌ها را در گیاهان یا حیوانات ردیابی کرد و افزود که این می‌تواند به دلیل تغییرات آب و هوایی باشد.

در هر زمان، هزاران ذره قارچی یا میکروارگانیسم‌هایی که به نام هاگ شناخته می‌شوند را استنشاق می‌کنیم. اکثر آن‌ها نمی‌توانند در دمای متوسط بدن ما یعنی ۳۷ درجه سانتی گراد زنده بمانند و می‌میرند.

یکی از دلایلی که انگشتان پا و چشم‌های‌مان بیش‌تر به عفونت‌های قارچی مبتلا می‌شوند این است که دمای نسبتا پایین‌تری به ترتیب ۳۲ و ۳۴ درجه دارند. بنابراین، دمای بدن ما بسیاری از قارچ‌ها را از بین می‌برد. دنینگ می‌گوید اما برخی نیز وجود خواهند داشت که با تحمل دمای بالا شروع به افزایش رانش تکاملی می‌کنند و احتمالا منجر به برخی عفونت‌های انسانی اضافی و سایر عفونت‌های پرندگان و پستانداران نیز می‌شود.

نوعی قارچ کشنده صدها گونه وزغ را با حمله به پوست آن‌ها از بین برده و تنفس و شنا را برای آنان دشوار می‌سازد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها می‌گوید برای انسان‌ها «کاندیدا اوریس» یک عفونت قارچی جریان خون که برای اولین بار در سال ۲۰۰۷ میلادی ظاهر شد به یک تهدید بزرگ تبدیل شده است.

«چاکرابارتی» می‌گوید: «این به سرعت در سراسر جهان گسترش یافته و در حال حاضر یک پاندمی می‌باشد. میزان مرگ و میر آن ۴۰ درصد است و تا به امروز ما از منشاء آن اطلاعی نداریم»./فرارو