"دیکتاتور با اعدامش مثل صحنه نمایش برخورد کرد"

به نوشته روزنامه دیلی میل، دکتر موفق الربیعی که به عنوان مشاور امنیت ملی عراق شاهد اعدام صدام در ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶ بود، در این باره گفت: من باید این موضوع را تایید کنم که به شدت گیج شده بودم. صدام با اعدامش مثل یک صحنه نمایش برخورد کرد. در آن لحظه او مردی روی صحنه بود، او به شرافت و افتخاراتش و این که مردم درباره او چه فکری بکنند، حساس بود.



وی در ادامه گفت: پس از انتقال صدام به محل اعدام در صورت او هیچ ابراز پشیمانی وجود نداشت. او آنچنان در فکر افتخارات و غرورش بود که فراموش کرد شهادتین بگوید؛ بنا براین جلاد دو بار به وی تذکر داد و او شهادتین را بر زبان آورد. الربیعی با ابراز رضایت از به دار آویخته شدن صدام، گفت: در سال‌های دهه ۱۹۷۰ میلادی در دوران حکومت صدام سه بار به دلیل مخالفت با رژیم به زندان افتادم. من به شدت هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روحی شکنجه شدم.


وی پس از آن در سال ۱۹۷۹ به لندن تبعید شد و به عنوان یک نورولوژیست در بیمارستان کالج کینگ به طبابت پرداخت و در سال ۲۰۰۳ پس از سقوط رژیم بعث به عراق بازگشت. الربیعی با اعلام نفی احساسات خود درخصوص رضایت از اعدام صدام گفت: این مساله مربوط به من نمی‌شود. من هیچگاه تصور اینکه از رژیم صدام انتقام بگیرم را در ذهن نمی‌پروراندم. این مساله مربوط به عدالت می‌شود. صدام باعث به وقوع پیوستن فجایع بسیار زیادی در عراق شد و این وظیفه ملی من بود تا عدالت را تحقق بخشم.



وی زمانی که در تبعید به سر می‌برد از حمله آمریکا - انگلیس به عراق به عنوان راهی برای خلاصی این کشور از وجود صدام حمایت کرد و پس از آن به عنوان یکی از اعضای شورای حاکم که توسط مقام‌های تحت رهبری آمریکا به روی کار آمده بود به فعالیت پرداخت و در اولین دولت پس از صدام نیز مشاور امنیت ملی شد.



وی در پاسخ به این سوال که آیا هنوز هم احساس می‌کند حمله آمریکا و انگلیس به عراق عادلانه بوده، گفت: مساله سلاح‌های کشتار جمعی و این مساله که آیا صدام این سلاح‌ها را واقعا دارد یک روند معنایی محسوب می‌شود. مساله این است که صدام از سلاح‌های کشتار جمعی علیه ایران و مردم خودش استفاده کرد او تهدیدی برای صلح جهان، صلح منطقه‌ای و مردم کشورش محسوب می‌شد. تونی بلر، نخست‌وزیر اسبق انگلیس تصمیمی را گرفت که به واسطه آن مردم عراق آزاد شدند.



الربیعی ۶۵ ساله همچنین خطاهای استراتژیکی را که پس از سقوط دیکتاتور در عراق به وجود آمد، مطرح کرد و گفت: آمریکا و انگلیس حمله نظامی به عراق را به اشغال این کشور تبدیل کرده و علت آن هم ناکامی در انتصاب یک دولت موقت در عراق بود.