فرشته هایی که راه می روند

از ثبت اولین لبخند و غلت زدن گرفته تا با افتخار به نمایش گذاشتن مهارت نشستن و چهار دست‌وپا رفتن فرزندتان، شما همیشه در انتظار حرکت بعدی کوچولوی خود هستید.

و ممکن است یکی از مهم‌ترین نقاط عطف در راه باشد—برداشتن اولین قدم‌های شیرین و ناپایدار.

راه رفتن یکی از دستاوردهای مورد انتظار نوزادان است. این نشانه‌ای قطعی است که کوچولوی شما در حال ورود به دنیای نوپایی است (و احتمالاً به زودی به فکر ایمن‌سازی خانه برای کودک خواهید افتاد).

اما ممکن است این سؤال برای شما پیش بیاید که آیا زود یا دیر راه افتادن کودک با هوش و حتی عملکرد فیزیکی آینده او ارتباطی دارد یا نه.

در حالی که یک مطالعه بین‌المللی در سال ۲۰۱۵، یادگیری راه رفتن را با پیشرفت مهارت‌های زبانی در دوران نوزادی مرتبط دانسته است، تحقیقات نشان می‌دهند که هیچ ارتباط اثبات‌شده‌ای بین زود راه افتادن و تبدیل شدن به ایزاک نیوتن یا سرنا ویلیامز بعدی وجود ندارد.

در حقیقت، بر اساس یک مطالعه سوئیسی در سال ۲۰۱۳، کودکانی که زودتر راه افتاده بودند، در تست‌های هوش و مهارت‌های حرکتی بین سنین ۷ تا ۱۸ سال عملکرد بهتری نسبت به کودکانی که دیرتر راه رفته بودند نداشتند. اما نتیجه‌ای که این مطالعه به آن دست یافت، این بود که:

۱. بلند شدن برای ایستادن

بلند شدن با کمک مبلمان یکی از اولین نشانه‌های آمادگی برای راه رفتن است.

این حرکت باعث تقویت عضلات پا و هماهنگی بدن نوزاد می‌شود—فقط تصور کنید که چقدر در حال تمرین اسکات زدن هستند! با گذشت زمان، این تمرینات کوچک باعث می‌شود که کودک بتواند به طور مستقل بایستد و سپس چند قدم لرزان بردارد.

می‌توانید با تقلید از حرکات کودک و گفتن "بالا!" هنگام بلند شدن و "پایین!" هنگام نشستن، او را تشویق کنید.

۲. تبدیل شدن به یک ماجراجوی جسور

اگر از گوشه‌ی چشمتان ببینید که کوچولویتان ناگهان روی کاناپه ایستاده و با لبخند آماده‌ی شیرجه زدن است، شاید این نشانه‌ای باشد که اعتمادبه‌نفس درونی‌اش در حال شکوفایی است.

هرچند که این شما را در وضعیت آماده‌باش برای جلوگیری از حوادث قرار می‌دهد، اما این یک نشانه‌ی رشد عالی است که کودک شما اعتماد دارد چیزهای جدید را امتحان کند (هرچند که ممکن است خطرناک باشند). برای راه رفتن مستقل، نوزادان باید به توانایی خود در انجام این کار باور داشته باشند.

اگر متوجه شده‌اید که زیادی مراقب هستید، سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و به کودک فرصت دهید توانایی‌های فیزیکی خود را—در یک محیط امن—امتحان کند.

۳. گشت‌وگذار با تکیه بر اشیا

"گشت‌وگذار" به راه رفتن کودک در حالی که به اشیا تکیه می‌کند گفته می‌شود. ممکن است از میز قهوه برای حرکت استفاده کند یا از یک وسیله به وسیله‌ی دیگر تکیه بدهد تا در فضا جابجا شود.

این کار نشان می‌دهد که کودک در حال یادگیری انتقال وزن و حفظ تعادل در هنگام راه رفتن است. همچنین او را برای حرکت به جلو که لازمه‌ی راه رفتن است آماده می‌کند.

برای تشویق این روند، مسیری از اشیای امن برای کودک فراهم کنید تا بتواند با تکیه بر آن‌ها حرکت کند.

اما مراقب باشید! مبلمان، گیاهان و سایر وسایلی که به دیوار یا زمین محکم نشده‌اند، می‌توانند واژگون شوند و باعث افتادن یا آسیب شوند.

۴. گریه، نق زدن و تغییر در الگوی خواب

چه کسی فکرش را می‌کرد که بدقلقی یا چرت‌های طولانی‌تر می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که کودک شما به زودی با نوک انگشتانش از کنار شما عبور خواهد کرد؟

راه رفتن یک نقطه‌ی عطف مهم رشد است که اغلب با جهش‌های رشدی دیگر همراه می‌شود. مغز و بدن کودک ممکن است دو برابر بیشتر از قبل کار کند، که می‌تواند او را کمی بی‌حوصله کند.

این لحظات برای والدین سخت است، اما نفس عمیق بکشید و بدانید که معمولاً پس از رسیدن به این مرحله‌ی رشدی، اوضاع به حالت عادی بازمی‌گردد.

۵. راه رفتن با کمک

ارائه‌ی اسباب‌بازی‌های فشاری مناسب سن (نه واکرهای نوزاد—در ادامه بیشتر توضیح خواهیم داد) می‌تواند کودک را به راه رفتن تشویق کند و به او کمک کند سرعت بگیرد.

چرخ‌های خرید کوچک مخصوص نوزادان یا اسباب‌بازی‌های موسیقی‌دار با چرخ و دسته می‌توانند برای راه رفتن اولیه‌ی کودک هیجان‌انگیز باشند. همچنین می‌توانید دست کودک را بگیرید یا یک پتو را به او بدهید تا یک طرف آن را بگیرد و شما طرف دیگر را بگیرید و با هم راه بروید.

۶. ایستادن به‌تنهایی

نگاهی که کودک هنگام اولین ایستادن مستقل خود دارد، اغلب ترکیبی از احساس موفقیت (و شاید کمی ترس) است.

در این لحظه، نوزادان تعادل و ثبات کافی برای ایستادن به‌تنهایی را دارند. آن‌ها معمولاً برای چند ثانیه امتحان می‌کنند، و به تدریج مدت بیشتری می‌ایستند، که اعتمادبه‌نفسشان را برای برداشتن اولین قدم‌ها افزایش می‌دهد.

چه زمانی باید نگران راه رفتن کودک خود باشید؟

اگر کودک شما تا اولین سالگرد تولدش هنوز به این مراحل فیزیکی نرسیده باشد، آیا باید نگران باشید؟ نه کاملاً.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) توصیه می‌کند که اگر کودک شما تا ۱۸ ماهگی اصلاً راه نمی‌رود یا تا ۲ سالگی به‌طور پایدار راه نمی‌رود، با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید—پس حتی اگر تا یک‌سالگی هیچ نشانه‌ای از راه رفتن نداشته باشد، هنوز فرصت کافی وجود دارد.

همچنین ممکن است نگران باشید که تأخیر در راه رفتن نشانه‌ای از مشکلات رشدی یا عصبی مانند اوتیسم باشد.

نتایج یک مطالعه‌ی کوچک در سال ۲۰۱۲ نشان داد که تأخیرهای حرکتی اولیه ممکن است یک عامل خطر برای تأخیرهای ارتباطی در کودکانی باشد که در معرض خطر اوتیسم قرار دارند. اما برای کودکانی که احتمال اوتیسم در آن‌ها کم است، والدین نباید فوراً به این نتیجه برسند که تأخیر در راه رفتن نشانه‌ی یک مشکل جدی است.

دلایل تأخیر در راه رفتن نوزادان

دلایل زیادی برای دیر راه افتادن کودک وجود دارد. برخی از این دلایل فیزیکی (و نادر) هستند، مانند:

• دیسپلازی رشدی لگن دررفتگی مادرزادی لگن
• استخوان‌های نرم یا ضعیف (به نام پزشکی راشیتیسم
• شرایطی که بر عضلات تأثیر می‌گذارد مانند دیستروفی عضلانی یا فلج مغزی

در برخی موارد دیگر، دلیل تأخیر تنها به شخصیت کودک مربوط می‌شود. برخی از نوزادان ذاتاً محتاط‌ترند و ترجیح می‌دهند قبل از برداشتن اولین قدم‌هایشان، احساس امنیت بیشتری داشته باشند.

گرچه راه رفتن ممکن است برای ما ساده به نظر برسد، اما برای یک نوزاد دستاوردی عظیم است که به قدرت بدنی، اعتمادبه‌نفس و یک محیط امن برای تمرین نیاز دارد.

و در حالی که نوزاد شما به‌تنهایی به این مرحله خواهد رسید، داشتن یک مربی حامی (که شما هستید!) کمک بزرگی برای او خواهد بود.

این علائم می‌توانند نشان دهند که کودک شما آماده‌ی راه رفتن است، اما هر کودک زمان مخصوص به خود را دارد.

در نهایت، اگر در مورد رشد فیزیکی فرزندتان نگران هستید، با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید تا راهنمایی و حمایت حرفه‌ای دریافت کنید.

 

منبع: https://www.healthline.com/health/baby/signs-baby-will-walk-soon