رشد ۱۵ هزار واحدی شاخص کل بورس/ «سهم‌های دلاری» موتورِ رشد نماگر اصلی بازار

تحریریه پارسینه| در جریان معاملات امروز، حدود ۱۰ هزار میلیارد تومان در بورس و نزدیک به ۱۰ هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان نیز در فرابورس معامله شد. به این ترتیب، مجموع ارزش معاملات در بازار امروز به حدود ۲۰ هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان رسید.

در جریان معاملات امروز، بیشترین تاثیر مثبت بر عملکرد شاخص کل به نماد‌های «نوری»، «شتران» و «شپدیس» بر می‌گشت و در مقابل، نماد‌های «شستا»، «میدکو» و «وسرضوی» بیشترین تاثیر منفی را بر عملکرد شاخص کل بر جای گذاشتند. بیشترین ارزش معامله نیز امروز به نماد‌های «کمند»، «پالایش» و «سپید» اختصاص داشت.

از آن سو، امروز نماد‌های «وسخراج»، «وسفارس» و «هفارس» بیشترین حجم عرضه را شاهد بودند و در مقابل، نماد‌های «خبهمن»، «فاذر» و «کنور» بیشترین حجم تقاضا را به خود اختصاص دادند. بیشترین میزان تغییر مالکیت از سمت حقیقی به حقوقی نیز امروز به نماد‌های «کمند»، «وسرضوی» و «وسکرمان» اختصاص پیدا کرد و از آن سو، بیشترین میزان تغییر مالکیت از سمت حقوقی به حقیقی نیز به نماد‌های «خساپا»، «خودرو» و «خبهمن» اختصاص داشت.

در این میان، اما به نظر می‌رسد رشد قیمت دلار در بازار آزاد ایران، اصلی‌ترین دلیل سبزپوشی مستمر بورس در هفته‌های اخیر بوده باشد. بر این اساس، در حالی که نرخ دلار از کف ۲۱ هزار تومانی در میانه اردیبهشت ماه با رشد بیش از ۲۸ درصدی به کانال ۲۷ هزار تومانی وارد شده، سهم‌های موسوم به «سهم‌های دلاری»، موتور رشد بورس شده اند.

این، اما در حالی است که ثبات نرخ اسکناس سبز در کانال‌های قیمتیِ کنونی، می‌تواند با تاخیر بر نرخ دلار نیمایی (که برای بازار سرمایه و شرکت‌های آن اهمیت اساسی دارد) هم تاثیر بگذارد. به این ترتیب، از آنجا که حدود ۶۰ درصد از نماد‌های حاضر در بازار در دسته موسوم به «سهم‌های دلاری» قرار می‌گیرند، طبیعی است که رشد قیمت ارز موجب رشد این دسته از سهم‌ها و البته رشد نماگر اصلی بازار باشد.

این در حالی است که در سویِ مقابل، برخی شرکت‌ها هم هستند که هزینه دلاری و درآمد ریالی دارند (به عنوان نمونه در گروه خودرو). این دسته از سهم ها، در شرایط برابر، عمدتاً از رشد قیمت ارز متضرر خواهند شد.

در این میان، تعیین تکلیف کابینه و مشخص شدن سکان داران سیاست خارجی کشور هم می‌تواند بر سمت و سوی بورس در هفته‌های آینده تاثیر بگذارد. در حال حاضر، شواهد نشان از آن دارند که سیاست رئیسی احیای برجام (یا دست کم توافقی شبیه به آن) است و این بدان معنا است که در میان مدت، باید اثر تحریم‌ها را کمرنگ‌تر از حالا در نظر داشت.