.svg)
اسرار باستانی باغ های معلق بابل؛ از افسانه تا واقعیت+ عکس
باغ های معلق بابل یکی از عجایب هفتگانه جهان باستان است که برخی از مورخان معتقدند که آنها صرفاً افسانه ای بوده اند، در حالی که برخی دیگر فکر می کنند ممکن است در شهری غیر از بابل وجود داشته باشند.
به گزارش پارسینه، باغ های معلق بابل، فضای سبز وسیعی با درختان، تاک ها و گل ها بودند. از نظر تاریخی، آنها در شهر باستانی بابل، در عراق امروزی ساخته شده اند.
گفته می شود که پادشاه نبوکدنصر دوم این باغ ها را در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد به عنوان هدیه به همسرش آمیتیس که دلتنگ سرزمین مادری خود بود، ساخت.
باغ ها در پشت بام یک قصر قرار داشتند و توسط سیستم پیچیده ای از پمپ ها و کانال ها آبیاری می شدند.
نام " باغ های معلق بابل " از این واقعیت گرفته شده است که آنها بر روی تراس ها یا سکوها ساخته شده اند که آنها را در هوا معلق نشان می داد.
اختلاف درباره مکان باغ
یکی از استدلال های اصلی علیه باغ های معلق این است که در هیچ متون بابلی باستانی، شواهدی از آنها وجود ندارد.
اگر نبوکدنصر دوم چنین باغ چشمگیری را در شهر می ساخت، حداقل در برخی از اسناد و کتیبه های متعددی که از تاریخ طولانی بابل باقی مانده است، به آن اشاره می شد.
علاوه بر این، آب و هوای بابل گرم و خشک بود و تنها در قرون اخیر سیستم‌های آبیاری توسعه یافتند که می‌توانست اجازه دهد باغ‌ها در آنجا ساخته شوند.
از سوی دیگر برخی از مورخان معتقدند که باغ های معلق در شهر نینوا بوده است. علاوه بر این، برخی از محققان ادعا می کنند که این باغ ها توسط سناخریب پادشاه آشور در حدود ۷۰۰ سال قبل از میلاد ساخته شده است و شواهدی از سیستم آبیاری باستانی در شهر وجود دارد که پادشاه می توانسته از آن برای آبیاری باغ ها استفاده کند.
یکی از این محققین، دکتر استفانی دالی، پژوهشگر افتخاری در دانشگاه آکسفورد، ادعا می کند که باغ ها در بابل وجود ندارد، زیرا هرگز در آنجا ساخته نشده اند.
او تقریباً دو دهه را صرف تحقیق در مورد باغهای معلق و تحقیق در متون کرده است و معتقد است که این باغ‌ها در ۳۰۰ مایلی شمال بابل، یعنی نینوا ساخته شده‌اند.
علاوه بر این، ترجمه‌های جدید از زبان‌های بین‌النهرین به شواهدی از نینوا اشاره می‌کنند که قدمت آن به قرن هفتم قبل از میلاد بازمی‌گردد که به یک «کاخ بی‌رقیب» و یک پیچ برنزی که می‌توانست آب را برای آبیاری باغ‌ها بالا ببرد، اشاره می‌کند.
حفاری های اخیر در اطراف نینوا، یا شهر مدرن موصل، سیستم قنات پیچیده ای را نشان می دهد که آب را از کوه ها به شهر می رساند.
بابل در کجا قرار داشت؟
بابل شهری هموار بود که هیچ کوهی در آن نزدیکی نبود که بتوان از آن آب برداشت. با این حال، نینوا در اطراف یک زمین ناهموار ساخته شده است که آن را به مکانی عالی برای ساخت قنات تبدیل کرده است.
به احتمال زیاد باغ های معلق در نینوا به دلیل کوهستانی بودن آن ساخته شده است.
بعید است که هیچ پادشاهی در آن زمان به ابزاری برای ایجاد ماشین های آبی که قادر به حرکت آب در زمین های هموار بابل باشند دسترسی داشته باشد.
آموری ها قومی سامی بودند که در بین النهرین مرکزی ساکن شدند. پادشاه حمورابی (۱۷۵۰_۱۷۹۲ قبل از میلاد) یک فرمانروای مهم در بابل بود که توانست بابل را به یک قدرت نظامی مهم تبدیل کند.
حمورابی پس از تسلط بر دولت شهرهای همسایه، بخش اعظم جنوب و مرکز بین النهرین را متحد و قلمرویی به نام بابل را ایجاد کرد.
تحت حکومت نبوکدنصر دوم، بابل بزرگترین شهر در قلمرو شد. در تمام مدت وجودش، با دیوارهای بلندی که حدود دویست مایل مربع را در بر می گرفت، مستحکم شده بود.
این شهر به بخش های زیادی با جمعیت های مختلف تقسیم شده بود که هر منطقه شامل معابد، کاخ ها و باغ ها بود.
هرودوت ، در نوشته خود باغ ها را در بابل قرار داده و نه در نینوا. ممکن است نویسنده این دو شهر را اشتباه گرفته باشد زیرا هر دو در امپراطوری بین النهرین بوده اند.
همچنین این احتمال وجود دارد که در طول تحقیقات، به هرودوت گزارش های متناقضی در مورد مکان باغ ها داده شده باشد
محتمل ترین توضیح زمانی است که آشوری ها بابل را در سال ۶۸۹ قبل از میلاد فتح کردند. پس از آن، نینوا به «بابل جدید» تغییر نام داد و پایتخت جدید امپراطوری آشور شد.
ممکن است به مرور زمان خاطره باغ های معلق با شهر بابل اشتباه گرفته شده باشد. این توضیح می دهد که چرا نویسنده (هرودوت) باغ ها را در بابل قرار داده است.
در واقع زمانی که هرودوت، کتابی تاریخی را نوشت، شهر بابل از شهر نینوا شهرت بیشتری داشت و خاطره باغ های معلق با شهر بابل همراه بود.
با وجود شواهد قانع کننده از موقعیت واقعی باغ، هیچ گزارش واقعی نمی تواند ظاهر فیزیکی باغ را تعیین کند.
نبود شواهد فیزیکی، تشخیص واقعی بودن باغ های معلق بابل را برای باستان شناسان دشوار کرده است.
اگر باغهای معلق بابل واقعی باشند، احتمالاً فقط یک فرد ثروتمند و قدرتمند، مانند یک پادشاه، می‌توانست آنها را بسازد.
این سازه، برای تحت تأثیر قرار دادن ثروت و قدرت فردی که آنها را ساخته است، بر دیگران تأثیر می گذاشت. نه تنها تاثیر گذاشتن، بلکه گواهی بر توانایی فرد در سلطه بر طبیعت نیز بوده و هست.
به بابل و باغهای معلق که میرسه، هم هرودوت و هم محققین عمدتا انگلیسی!! احتمالا دچار اشتباه هستند، اما همین هرودوت و همون محققان انگلیسی حتی بدون داشتن مدرکی کوروش و جهانگشایی ماورایی اش رو با تمام جزئیات حتی منظور از خاراندن بیضه هایش رو تعریف و تفسیر می‌کنند.