عکس/ بوسه "رضا صادقی" بر دستان مادرش

از مرگ نمي ترسم، من فقط نگرانم كه در شلوغي آن دنيا، مادرم را پيدا نكنم!
سرم را نه ظلم مي تواند خم كند، نه مرگ و نه ترس، سرم فقط براي بوسيدن دستهاي تو خم مي شود مادرم. مادر، من هرگز بهشت را زير پايت نديدم، زير پاي تو آرزوهايي بود كه از آنها گذشتي.
مادر روسري ات را بردار تا ببينم بر موهايت چند زمستان برف نشسته است كه من به اين بهارها رسيده ام.
تمام مادران به جرم اينكه بهشت زير پايشان بود، دنيا را براي خود جهنم كردند...
مادرم؛ "مادر" نوشته مي شوي
ولي "فرشته" خوانده مي شوي


اين شعر را نيز كه خود تنظيم كرده ام تقديم مي كنم به همه مادران و بخصوص سايه سعادت من كه مادرم بود، اما چند صباحي است با پر كشيدن روح او به آسمانها ديگر در كنارم نيست...


سلطان غمها يعني مادر
سكوت دردها يعني مادر
شريك رنجها يعني مادر
تحمل سختيها يعني مادر
دل شكسته تنها يعني مادر
چشم به انتظار يعني مادر
نشانه ايثار يعني مادر
اوج فداكاري يعني مادر
الگوي تلاش يعني مادر
چشمه مهرباني يعني مادر
اميد به فرزند يعني مادر
فرشته زمين يعني مادر
صاحب بهشت يعني مادر
تمام خوبيها يعني مادر
معناي زندگي يعني مادر
و من براي همه اين معاني
عاشقانه ترين شعرم را سروده ام
فقط براي تو مادر، فقط تو...