با کودکی که دست بزن دارد چگونه رفتار کنیم؟
پارسینه: یک روانشناس کودک گفت: پرخاشگری در کودکان یک مسئله و داشتن دست بزن و اقدام به کتک زدن دیگران بحثی دیگر در مشکلات تربیتی کودکان است که در جامعه پرتنش امروزی این رفتار در بین بچهها دیده میشود.
پوران عباسپور اظهار کرد: بعضی از بچهها وقتی در کنار چند کودک دیگر قرار میگیرند، به جای بازی و تعامل دوستانه، دست به یقه میشوند و کتک کاری راه میاندازند، والدین نمیدانند در این موقعیت باید چه رفتاری با کودکشان داشته باشند. والدین باید بدانند این جمله،" اگر زد تو هم بزن " آسیب فراوانی به کودک ما خواهد زد و تمام آموختههای فرزندتان را زیر سوال خواهد برد و این سوال پیش میآید پس اگر کسی کار بدی کرد من هم میتوانم آنرا تکرار کنم؟
وی با بیان اینکه عصبانیت شایعترین مشکل بچهها است، افزود: این عصبانیت در واقع تجلی درد و ناکامی کودک به دلیل ناتوانی او در کنترل جهان اطراف است، از آنجا که کودک نوپاست، هر چند احساسات او بسیار قوی است اما وسیله کافی برای ابراز ناامیدی را ندارد و همین او را بیش از پیش ناامید کرده و از عصبانیت منفجر میکند و در نهایت او با تنها وسیلهای که در اختیار دارد " کتک زدن" به دیگران حمله میکند. کودک نیاز به توجه دارد بهطور معمول او ترجیح میدهد از راههای مثبت یعنی با انجام کارهای خوب این توجه را بهدست آورد، اما اگر تشویق کارهای خوب به اندازه کافی نباشد و کودک مورد بیتوجهی قرار گیرد، برای او توجه منفی هم بهتر از بیتوجهی است.
این روانشناس گفت: کودکی که اغلب مورد غفلت واقع میشود، ممکن است پس از مدتی کشف کند که اگر جنگ و دعوا راه بیندازد و دیگران را بزند در مرکز توجه دیگران قرار میگیرد.
وی افزود: والدین باید به کودکانشان بیاموزند که هنگامی که کار به برخورد فیزیکی رسید، بهتر است دست خود را بالا آورده و بگوید "نزن" و اگر طرف مقابل به دعوایش ادامه داد، فرزند شما باید محیط را ترک کند. با این آموزشها به فرزندانتان یاد میدهید که گاهی انسانهایی در زندگی سر راهشان قرار میگیرند که دچار اختلالات رفتاری هستند که عاقلانهترین واکنش درگیر نشدن با آنها است.عباسپور یادآورشد: کودک باید بداند ترک کردن محیط نه نشانه ترسو بودن شخص و نه دلیل بر بیعرضگی او است، تنها نشان میدهد شخص فرق خوب و بد، و درست و غلط را میداند.
وی با بیان اینکه عصبانیت شایعترین مشکل بچهها است، افزود: این عصبانیت در واقع تجلی درد و ناکامی کودک به دلیل ناتوانی او در کنترل جهان اطراف است، از آنجا که کودک نوپاست، هر چند احساسات او بسیار قوی است اما وسیله کافی برای ابراز ناامیدی را ندارد و همین او را بیش از پیش ناامید کرده و از عصبانیت منفجر میکند و در نهایت او با تنها وسیلهای که در اختیار دارد " کتک زدن" به دیگران حمله میکند. کودک نیاز به توجه دارد بهطور معمول او ترجیح میدهد از راههای مثبت یعنی با انجام کارهای خوب این توجه را بهدست آورد، اما اگر تشویق کارهای خوب به اندازه کافی نباشد و کودک مورد بیتوجهی قرار گیرد، برای او توجه منفی هم بهتر از بیتوجهی است.
این روانشناس گفت: کودکی که اغلب مورد غفلت واقع میشود، ممکن است پس از مدتی کشف کند که اگر جنگ و دعوا راه بیندازد و دیگران را بزند در مرکز توجه دیگران قرار میگیرد.
وی افزود: والدین باید به کودکانشان بیاموزند که هنگامی که کار به برخورد فیزیکی رسید، بهتر است دست خود را بالا آورده و بگوید "نزن" و اگر طرف مقابل به دعوایش ادامه داد، فرزند شما باید محیط را ترک کند. با این آموزشها به فرزندانتان یاد میدهید که گاهی انسانهایی در زندگی سر راهشان قرار میگیرند که دچار اختلالات رفتاری هستند که عاقلانهترین واکنش درگیر نشدن با آنها است.عباسپور یادآورشد: کودک باید بداند ترک کردن محیط نه نشانه ترسو بودن شخص و نه دلیل بر بیعرضگی او است، تنها نشان میدهد شخص فرق خوب و بد، و درست و غلط را میداند.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر