پارک نایبند؛ بهشت ایران در زمستان

به گزارش پارسینه ، سواحل آفتابی و چشم اندازهای کم نظیر، هوای معتدل پاییز و زمستان، چشمه‌های آب معدنی، دریای زیبای خلیج فارس، جزیره‌های متعدد، تالاب‌های ارزشمند، باغ‌ها و عمارت‌های دیدنی و تپه‌های تاریخی و صد‌ها جاذبه طبیعی و تاریخی دیگر از دارایی‌های استانی به شمار می‌رود که درست ۵ ماه از سال، زمانی که بیشتر نقاط ایران در سرما و یخبندان بسر می‌برند از آب و هوای مطلوب و سواحل گرم و آرام برخوردار است.

پارک ملی دریایی نایبند در ۳۰۰ کیلومتری جنوب شرقی بندر بوشهر و انتهای این استان در بخش عسلویه قرار دارد که از غرب به شهر عسلویه و از شرق به شهرستان پارسیان و از شمال به کوههای زاگرس و از جنوب به خلیج زیبای فارس محدود می‌شود.

فاصله اندک رشته کوههای سر به فلک کشیده زاگرس و ساحل ماسه‌ای درخشان و زیبای خلیج نیلگون فارس، پوشش گیاهی سرسبز در جای جای منطقه، دشت هموار بخش شمالی دشتهای مشجر و طبیعی واقع در ارتفاعات بخش میانی پارک نایبند، کرنش درختان انبوه حرا در میان مد خور (khoor) بساتین و بیدخون و وجود صخره‌های مرتفع دارای ساحل باریک ماسه ایبرای ماهیگیری، دره‌های عمیق و صخره‌ای بخش جنوبی پارک، درختان کهنسال انجیر معابددر دماغه پارک نایبند، دمای عالی این منطقه که در سرد‌ترین اوقات تنها به ۶ درجه بالای صفر می‌رسد، منطقه عسلویه را در این فصل سرما به مکانی رویایی بدل ساخته است.

وجود تپه‌های مرجانی جهت غواصان، تخمگذاری و جوجه آبزی لاک پشتان دریایی که در کمتر نقطه‌ای از سواحل صورت می‌گیرد باعث جلوه بخشیدن به این منطقه در میان سواحل خلیج فارس شده است.

اهمیت تاریخی و گذشته درخشان این خطه از کشور عزیزمان را می‌توان از آثار باستانی به جا مانده از اعصار قدیم پی برد. این منطقه در عصر ساسانیان آباد و یکی از مناطق دیده‌بانی (که تا پایتخت تخت جمشید ادامه داشت) بوده و در عصر آل‌بویه یکی از بنادر مهم و از مراکز صید مروارید در خلیج فارس محسوب می‌شد.

بندر نایبند در زمان اوج پیشرفت و ترقی سیراف در قرون اولیه اسلامی و تا قرن چهارم هجری (که اهمیتی مانند دبی کنونی در خاورمیانه و هنگ کنگ در شرق دور داشته است) محل توقف و بارگیری و تخلیه کشتی‌های عظیم تجاری (ناو‌ها) بوده و انبار بزرگ کالاهای صادره و وارده به کشور ایران بوده است.

این منطقه با فرماسیون تپه ماهوری و کوهستانی با هدف حفظ و حراست از اکوسیستم کم نظیر و سیمای فیزیوگرافیک منحصر بفر و ارزشهای زیستگاهی برای کل و بز، قوچ و می‌ش، جبیر و جیرفتی بعنوان گونه‌های حفاظت شده طبق مصوبه شماره ۱۰۶ مورخه ۷/۹/۵۷ از سوی شورای عالی حفاظت محیط زیست بعنوان منطقه حفاظت‌شده نای‌بند انتخاب و معرفی گردید.

متعاقب آن جهت حفاظت از جنگلهای حرا خلیج نایبند و در راستای حفاظت از ده درصد جنگل‌های کشور بخشی از سواحل و خورهای خلیج نایبند از سوی شورای عالی مصوبه شماره ۲۴۴ مورخ ۱۵/۱۰/۷۸ بعنوان منطقه حفاظت شده انتخاب گردید. خلیج نایبند به عنوان یکی از ارزشمند‌ترین زیستگاه‌های دریایی خلیج فارس به همراه بخش وسیعی از مناطق حفاظت شده نایبند و حرای خلیج نایبند در بیست و چهارمین جلسه شورای عالی حفاظت محیط زیست مورخه ۲۷/۱۲/۸۲ به پارک ملی دریایی ارتقاء و تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت.

در زیر، گزارشی تصویری از این منطقه را مشاهده می‌کنید:

عکاس: میلاد رفعت