خیزش اعراب اسرائیلی؛ ماجرا این بار فرق می‌کند

به گزارش «پارسینه» به نقل از « فاینشال تایمز »، تامر النفار، رپر ۴۳ فلسطینی ساکن شهر «لُد» درسرزمین‌های اشغالی است. او دو انتفاضه و درگیری‌های متعدد میان اسرائیل و فلسطین را پشت سر گذاشته است، اما می‌گوید عرب‌های اسرائیلی هرگز چنین احساسی نداشته اند: «این بار فرق می‌کند. از ۷۰ سال سرکوب، نوعی آگاهی متولد شده است. در این کشور، عدالت یک اصطلاح فنی است- این یک کشور یهودی است و سرود ملی ان دو میلیون عرب و مسیحی را نادیده می‌گیرد.»

این هفته آهنگ‌های تامر که از خودرو‌های عرب‌ها در شهر‌هایی همچون لد، یافا و بیت المقدس شرقی پخش می‌شد، خیابان‌ها را پر کرده بود و پس زمینه اعتراضات بود. «مجرمان بی گناه» یکی از این آهنگ هاست که می‌گوید «زمانی که یهودی‌ها اعتراض کنند، پلیس از از باتوم استفاده می‌کند، وقتی عرب‌ها اعتراض کنند، پلیس جان آن‌ها را می‌گیرد.»

تا چندی پیش اسرائیل امن و باثبات به نظر می‌رسید، اما اکنون این رژیم همزمان با یک دشمن خارجی و درگیری‌های داخلی روبه رو شده است.

درگیری میان اعراب و یهودی‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی، روایت اسرائیل درباره زندگی مسالمت آمیز و برابری میان شهروندان این رژیم را به چالش کشیده است. دو میلیون عرب که نزدیک به یک پنجم جمعیت اسرائیل را تشکیل می‌دهند می‌گویند به طور روزانه با تبعیض‌های اداری و حقوقی که در قوانین اسرائیل وجود دارند مواجه می‌شوند.

ماه گذشته «دیدبان حقوق بشر» اظهار داشت که رژیم اسرائیل در حالی که حقوق بشر پنج میلیون فلسطینی در مناطق اشغالی را نقض می‌کند، مرز‌های آپارتاید و تبعیض علیه شهروندان عرب خود را هم پشت سر گذاشته است. اسرائیل این گزارش را «مضحک و کذب» خواند و مدعی شد که اقداماتش بر اساس ملاحظات امنیتی است، نه نژادی.

تونی کاپوتی، مستندسازی که برای مستند «عجمی» درباره فقر و جنایت در یافا جایزه دریافت کرده است، می‌گوید: «در نهایت فرقی نمی‌کند که این یک دولت راستگراست یا چپگرا. این هنوز یک دولت صهیونیستی است. این آتشی است که در طول زمان شعله ور شده. مانند حبابی است که به شهروندان فلسطینی اسرائیل گفته شده در آن زندگی کنند، اما دیگر نمی‌توانیم.»

فهرست طولانی مظالم علیه اعراب موجب تقویت میان عرب‌های اسرائیلی و عرب‌های ساکن نوار غزه و کرانه باختری شده است. برای برخی از اعراب، به ویژه کسانی که در سرزمین‌های اشغالی ساکنند، صحنه‌های کنونی یادآور حملات شبه نظامیان یهودی به والدین و اجداد آن‌ها در زمان اعلام موجودیت رژیم اسرائیلند.

یهودی‌ها هم از این خشونت‌ها غافلگیر شده و آن را یادآور قتل عاملی می‌خوانند که در قرن بیستم در اروپا تجربه کردند.

خشونت‌ها علیه عرب‌ها چنان بالا گرفته است که «اسما»، زنی ۴۸ ساله از پسرانش خواست تا به عنوان هدیه عید فطر در خانه بمانند، در‌ها را قفل کنند و بادکنک‌های رمضان را که به پنجره آویخته بودند، جدا کنند.

بیرون، خیابان‌ها ویران شده اند و در داخل خانه بحران در شبکه‌های اجتماعی تشدید می‌شود. اسما و خانواده اش در خبر‌ها و در گوشی هایشان جمعیتی را می‌بینند که در فاصله پنج دقیقه تا خانه شان، شعار «مرگ بر اعراب» سر می‌دهند. در تصویر دیگری مردان نقابداری را می‌بینند که ستاره داوود روی لباس‌های سربازی کهنه شان دارند و با نارنجک‌های صوتی، ورودی یک خیابان را مسدود می‌کنند. اسما می‌گوید: «بگذار دنیا این حقیقت تلخ را ببیند.»

او داخل کمدش را می‌گردد، گذرنامه‌ای را در می‌آورد که تنها یک بار با آن برای تولد ۴۵ سالگی به استانبول سفر کرده بود، و می‌گوید: «باید این را بیرون بیاندازم. این ارزشی ندارد.»

برای تامر هم نبرد درگیری هنوز تمام نشده است. او می‌گوید: «من همزیستی نمی‌خواهم، فقط زندگی می‌خواهم.»