بیماریهای پوستی که در باشگاه ها وجود دارد

از کسانی که به باشگاه رفتن اعتیاد دارند گرفته تا آن هایی که گهگاه برای ورزش به باشگاه می روند، هر ساله تعداد زیادی از این افراد به مراکز درمانی مراجعه می کنند. گرچه همه ی افراد با این قصد به باشگاه می روند که با بدنی قوی تر، سالم تر و متناسب تر آنجا را ترک کنند، اما حقیقت آن است که ممکن است جلسات ورزشی خود را با یک بیماری پوستی ترک کنید.

این عفونت ها شایع تر از چیزی هستند که شاید تصورش را بکنید. تحقیقات نشان داده وزنه های باشگاه ها، ۳۶۲ برابر بیشتر از توالت ها میکروب دارند.

فولیکولیت
فولیکولیت نوعی ضایعه ی پوستی خارش دار است که به دنبال عفونی شدن فولیکول های مو توسط باکتری ها به وجود می آید.

فولیکویت یک مشکل رایج است و شکلی شبیه به برآمدگی های خارش دار قرمز رنگ یا جوش دارد. اگر فکر می کنید به این مشکل دچار شده اید، به هیچ وجه نباید پوست خود را بخارانید، چون در اینصورت برآمدگی ها تبدیل به زخم هایی سفت می شوند که جای آن ها باقی خواهد ماند.

این مشکل در اثر میکروب هایی مانند باکتری یا قارچ به وجود می آید که وارد فولیکول های مو که در درون پوست قرار دارند شده و باعث عفونی شدن آن ها می شوند.

در موارد حاد، فولیکولیت ممکن است دیگر شباهت چندانی به جوش نداشته باشد و بیشتر شبیه به تاول یا حتی یک توده ی بزرگ و ورم کرده باشد. حادترین موارد فولیکولیت در اثر باکتری استافیلوکوکوس به وجود می آیند.

اما خبر خوب آنکه این مشکل با پمادهای درمانی رفع می شود. در موارد حاد هم از آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده می شود.

برای پیشگیری از فولیکولیت، در وهله ی اول باید سعی کنید از پوشیدن لباس های تنگ در باشگاه خودداری کنید، چون این لباس ها باعث ساییده شدن پوست می شوند، مسأله ای که - به ویژه هنگام عرق کردن - پوست را تحریک می کند. برای حفظ تمیزی پوست، بعد از ورزش، دوش بگیرید و هرگز از حوله و لیف به صورت مشترک استفاده نکنید. علاوه بر این در صورتی که پوست تان تحریک شده، از اصلاح موهای خود پرهیز کنید.

کرم حلقوی
عفونت قارچی کرم حلقوی بر خلاف اسمش بر اثر نوعی قارچ رخ می دهد نه یک کرم. این عفونت قارچی باعث به وجود آمدن ضایعات پوستی قرمز رنگ و پوست پوسته ای می شود که اغلب شکلی شبیه به یک حلقه دارند.

این مشکل پوستی شایع می تواند به راحتی از راه تماس با افراد یا سطوح آلوده منتقل شود.

این عفونت زمانی رخ می دهد که انگل های قارچی بسیار ریز روی لایه ی سطحی پوست بدن لانه کرده و بخش های از پوست را پوسته پوسته می کنند و به رنگ قرمز یا صورتی و یا حتی خاکستری در می آورند. این ضایعات پوستی می توانند خارش دار باشند یا باعث احساس سوزش یا گزگز شوند. این عفونت می تواند از یک بخش بدن به دیگر قسمت های آن هم سرایت پیدا کند.

تعریق و همینطور تماس با سطوح آلوده ای مثل کف اتاق های رختکن، می تواند باعث سرایت عفونت قارچی کرم حلقوی شود، مسأله ای که محیط باشگاه را به بستری برای گسترش این عفونت تبدیل می کند.

خوشبختانه این بیماری با محصولات ضد قارچ مختلفی مثل اسپری ها و پمادهای موضعی قابل درمان است. در صورت گسترده بودن عفونت، از دارو استفاده می شود.

ورزش های تماسی (ورزش هایی که در آن ها تماس بدنی فرد به فرد وجود دارد)، به ویژه کشتی و فوتبال، عمده ریسک فاکتورهای عفونت قارچی کرم حلقوی هستند. اگر ورزشکار هستید، بعد از تمرینات ورزشی یا مسابقات ورزشی خود، بهداشت شخصی خود را به خوبی رعایت کنید و در صورت امکان، از لباس های ورزشی ای استفاده کنید که بیشتر بدن را می پوشانند.

بیماری پای ورزشکاران
بیماری پای ورزشکاران نوعی عفونت خارش دار رایج است که در اثر قارچ ها و در قسمت پا رخ می دهد.

بیماری پای ورزشکاران یا قارچ پا در اغلب موارد باعث خارش و پوسته پوسته شدن پوست بین انگشت های پا می شود. این عفونت در اثر همان قارچ عامل عفونت قارچی کرم حلقوی به وجود می آید.

این عفونت از هر طریقی که باعث قرار گرفتن در معرض این قارچ شود می تواند انتقال پیدا کند، مثل پا برهنه راه رفتن در حمام های عمومی، اتاق های رختکن، استخرهای شنا یا هر جای دیگری که محیط مرطوبی داشته باشد.

بیماری پای ورزشکاران می تواند آزاردهنده باشد، چون باعث خارش یا سوزش در ناحیه ی عفونی می شود، اما باید از خاراندن آن پرهیز کنید چون با لمس این قسمت می توانید قارچ را به دست های خود هم انتقال دهید.

خوشبختانه بیماری پای ورزشکاران عوارض جانبی جدی ای ندارد و می تواند با پماد یا داروهای خوراکی درمان شود.

برای پیشگیری از این بیماری، در مکان های عمومی حتماً دمپایی به پا داشته باشید و انگشت های پا و ناخن های آن را تمیز و خشک نگه دارید.

خارش ژوک
خارش ژوک نوعی عفونت قارچی است که در ناحیه ی کشاله ران رخ می دهد.

خارش ژوک یکی از انواع عفونت قارچی کرم حلقوی به شمار می رود.

قارچ ها شیفته ی محیط های گرم و مرطوبی هستند که هوا در آن ها جریان ندارد، به همین دلیل کشاله ی ران مکان مناسبی برای رشد آن ها محسوب می شود، به ویژه بعد از یک ورزش پرجنب و جوش که تعریق زیادی را به دنبال داشته. این عفونت اغلب از طریق تماس با حوله یا دست آلوده سرایت پیدا می کند. خارش ژوک باعث خارش و پوسته پوسته شدن پوست می شود اما می تواند منجر به برآمدگی هایی قرمز رنگ، تاول یا زخم هم شود.

گرچه هر کسی می تواند به عفونت خارش ژوک دچار شود، اما کسانی که بیشتر عرق می کنند، ریسک ابتلا به این بیماری پوستی در آن ها بالاتر است. به همین دلیل خارش ژوک بیشتر در میان مردان رایج است چون آن ها در مجموع بیشتر از زنان عرق می کنند.

بعد از ورزش دوش بگیرید و بدن خود را با حوله خوب خشک کنید تا به جلوگیری از ابتلا به این عفونت کمک کنید. با این حال، در صورت بروز این عفونت قارچی، با مصرف های داروهای ضد قارچ می توان جلوی گسترش ضایعات پوستی ناشی از آن را گرفت.

عفونت های استافیلوکوکی
عفونت های استافیلوکوکی اغلب جزئی هستند اما در صورت نفوذ به لایه های عمیق تر پوست می توانند کشنده باشند.

باکتری استافیلوکوکوس یک میکروب نسبتاً شایع است که حتی روی پوست افرادی که از سلامت بدنی برخوردارند هم می تواند وجود داشته باشد. این باکتری اما وقتی وارد یک زخم باز شود و شروع به تکثیر کند، می تواند به سرعت تبدیل به یک مشکل شود. باکتری استافیلوکوکوس می تواند عوارض مختلفی داشته باشد، از مشکلات پوستی خفیف گرفته تا مسمومیت غذایی، سپسیس (عفونت خونی)، سندرم شوک سمی و حتی مرگ.

با این حال، عفونت های استافیلوکوکی در محیط باشگاه چندان رایج نیستند و البته قابل پیشگیری هستند. این باکتری در همه جا وجود دارد، بنابراین مهم ترین کاری که باید انجام دهید این است که اجازه ندهید از پوست عبور کند و وارد بدن شود.

هرگز از ژیلت، حوله یا دیگر وسایل شخصی به طور مشترک استفاده نکنید. زخم های باز خود را در باشگاه و هنگام ورزش کردن خوب بپوشانید، به ویژه اگر با افراد دیگری تماس فیزیکی دارید که عرق کرده اند یا با وسایل و سطوح باشگاه تماس داشته اند. بعد از ورزش حتماً دست های خود را بشویید.

در صورت ابتلا به عفونت استافیلوکوکی، برای دریافت آنتی بیوتیک مناسب به پزشک مراجعه کنید.

زرد زخم
زرد زخم نوعی عفونت استافیلوکوکی رایج در میان کودکان است اما افراد بزرگسال هم می توانند به آن مبتلا شوند.

زرد زخم یک عفونت پوستی بسیار مسری است که در اثر دو باکتری شایع یعنی استافیلوکوکوس و استرپتوکوکوس به وجود می آید. استرپتوکوکوس همان عامل بیماری گلو درد استرپتوکوکی است.

زرد زخم عمدتاً کودکان ۲ تا ۵ ساله را درگیر می کند چون آن ها زمان خود را اغلب در کنار دیگر کودکان خردسال در مکان هایی مثل مهد کودک یا پیش دبستان سپری می کنند.

با این حال افراد بزرگسال هم می توانند دچار زرد زخم شوند، به ویژه اگر با یک شخص مبتلا تماس نزدیک داشته باشند یا سطوح آلوده به باکتری را لمس کنند.

زرد زخم به صورت برآمدگی هایی قرمز رنگ و جوش مانند، حاوی چرک ظاهر می شود که می توانند تبدیل به زخم هایی سفت شوند. مانند بسیاری از بیماری های پوستی ای که ممکن است در محیط باشگاه به آن مبتلا شوید، عفونت های جزئی زرد زخم با پمادهای آنتی بیوتیک قابل درمان هستند. عفونت های گسترده را هم می توان با مصرف داروهای خوراکی درمان کرد.

شستن دست ها تأثیر چشمگیری در کاهش ریسک ابتلا به زرد زخم دارد. همانطور که در موارد قبلی ذکر شد، هرگز از حوله یا ژیلت به صورت مشترک استفاده نکنید.

زگیل کف پا
زگیل های کف پا می توانند آزاردهنده باشد اما مشکل جدی ای محسوب نمی شوند.

این زگیل ها در اثر عفونت ویروسی پوست و بیشتر روی دست ها یا پاها به وجود می آیند. این مشکل پوستی به صورت برآمدگی های کوچک و گوشتی ای بروز پیدا می کند که ممکن است دردناک باشند.

در بسیاری از موارد، برهنه راه رفتن در اتاق های رختکن، حمام ها یا استخرها باعث سرایت پیدا کردن این زگیل ها می شود. این کار به ویروس این فرصت را می دهد تا از طریق شکاف ها یا پارگی های کوچک درون پوست، به آن نفوذ پیدا کند.

زگیل ها هیچ مشکل جدی ای به وجود نمی آورند اما کماکان می توانند آزاردهنده باشند، بنابراین با پوشیدن یک جفت دمپایی از بروز آن ها جلوگیری کنید. علاوه بر این، باید همیشه پاها و دمپایی خود را تمیز نگه دارید.

در صورت ابتلا به زگیل، بعد از تماس با آن ها دست های خود را بشویید تا از انتقال آن به دیگران جلوگیری کنید. این زگیل ها ممکن است به طور خودکار از بین بروند، اما این فرآیند می تواند یک تا دو سال طول بکشد. اگر مایل به صبر کردن نیستید، پزشک متخصص می تواند با روش های درمانی مخصوص به از بین رفتن هر چه زودتر زگیل ها کمک کند.

زگیل آبکی
زگیل های آبکی، برآمدگی هایی کوچک، گوشتی رنگ و البته بی خطر روی پوست هستند که در اثر ویروس آبله به وجود می آیند. این برآمدگی ها اغلب شکلی «مروارید مانند» دارند و می توانند خارش دار، دردناک یا ورم کرده باشند، اما معمولاً بی خطر هستند.

این ویروس بیشتر از طریق تماس مستقیم با شخص دیگری انتقال پیدا می کند. از آنجایی که این بیماری در محیط های گرم و مرطوب گسترش پیدا می کند، ممکن است تماس با اجسام آلوده، به ویژه حوله ها یا تجهیزات استخرها هم منجر به سرایت آن شود. اما این نظریه هنوز اثبات نشده.

عمده دلیل این انتقال این بیماری، رابطه ی جنسی است، اما هر گونه تماس پوست به پوستی می تواند آن را سرایت دهد، بنابراین تماس بدنی در هنگام ورزش هم می تواند باعث انتقال آن شود.

این بیماری پوستی معمولاً نیازی به درمان ندارد، چون در نهایت به طور خودکار از بین می رود. با این حال، مدت زیادی طول می کشد تا زگیل های آبکی از بین بروند. در اغلب موارد، این فرآیند بین ۶ ماه تا یک سال زمان می برد، اما گاهی هم ممکن است ۴ سال طول بکشد تا برآمدگی ها به طور کامل محو شوند.

هرپس
هرپس گرچه عمدتاً به عنوان یک بیماری مقاربتی شناخته می شود، اما از طریق آب دهان یک فرد مبتلا به عفونت دهانی هرپس هم می تواند سرایت پیدا کند. برای مثال، این ویروس می تواند از طریق استفاده ی مشترک از وسایل غذاخوری، حوله یا ژیلت منتقل شود. حتی در یک مورد، زنی مدعی شده از طریق استفاده از یک رژ لب تست به این بیماری دچار شده.

یک نوع ویروس هرپس سیمپلکس یک یا همان HSV-1 وجود دارد که به هرپس تشک کشتی (Mat Herpes) معروف است و در بین ورزشکاران ورزش های تماسی مثل کشتی دیده می شود. با این حال، انتقال این ویروس از طریق یک تشک آلوده هم گرچه ممکن اما بسیار بعید است.

اما در مجموع احتیاط حکم می کند تشک باشگاه خود را قبل و بعد از استفاده تمیز کنید اما لازم نیست خود را با فکر تبخال داشتن دیگران نگران کنید.

ویروس هرپس گرچه قابل درمان نیست اما عوارض جانبی جدی و بلند مدتی ندارد و مصرف دارو می تواند تبخال های ناشی از آن را کمتر و به جلوگیری از سرایت این عفونت به دیگران کمک کند.

منبع: سیمرغ