.svg)
جمله‌هایی که هرگز نباید به کودک بگویید
پارسینه: کودک در سن هفت سالگی تفاوت‌ها را درک و تحت تاثیر آن‌ها قرار می‌گیرد و دیگر به وسیله بازی نمی‌توان او را متقاعد به انجام رفتار درست کرد از این رو باید در این سن کودک را با مفهوم قانون آشنا کرد.
روانشناس کودک اظهار کرد: بیشتر والدین از حرف گوش نکردن و لجبازی کودک خود در برابر انجام خواسته‌های شان گله‌مند هستنداما باید توجه داشته باشند آموزش رفتار‌های صحیح به فرزندان تنها مختص به دوران پیش از مدرسه نیست.
وی با بیان اینکه هنگامی که کودک ۷ ساله شد و به سن مدرسه رسید، درواقع بزرگ‌تر شده و روابط اجتماعی وسیع تری پیدا خواهد کرد، ادامه داد: او در این سن در رفتار دوستان و همسالانش دقیق‌تر شده و تفاوت‌ها را درک و تحت تاثیر آن‌ها قرار می‌گیرد و دیگر به وسیله بازی نمی‌توان او را متقاعد به انجام رفتار درست کرد بلکه در این سن لازم است تا کودک را با مفهوم قانون آشنا کرد.
این روانشناس گفت: اولین شرط وضع قانون این است که کودکان نیز باید در تعیین مقررات و محدودیت‌ها حق صحبت داشته باشند و باید فرصتی به آنان داده شود تا فکر و احساس خود را بازگو کنند، حتی یک کودک پنج تا شش ساله نیز می تواند با شما صحبت و در وضع یک قانون منصفانه، کمک کند، اما شنیدن حرف هایش به این معنا نیست که به طور حتم، سخنش را پذیرفته و از خواسته‌های خود کوتاه بیایید.
وی با بیان اینکه برخی از محدودیت‌ها را می توانید به کمک کودک وضع و برخی محدودیت‌های دیگر را خودتان مقرر کنید، اضافه کرد: باید توجه داشته باشید که در مقابل مقاومت او در پذیرفتن و انجام قوانین وضع شده در منزل، نباید با خشونت با او برخورد کنید.
وی تصریح کرد: محدودیت‌ها را به طور کامل مشخص کرده و منظورتان را به روشنی بیان و راهنمایی های لازم را به کودک بازگو کنید، زیرا کودکان باید به طور دقیق بدانند که از آن‌ها چه انتظاراتی دارید، همچنین از گفتن عبارتهای گنگ و نامشخص خودداری کنید.
ازغندی گفت: اگر کودکان بدانند که به چه دلیل این قوانین برای آن‌ها وضع می شود، بهتربه قوانین پایبند می‌شوند، به طور مثال جمله «حق نداری با دوچرخه به خیابان بروی.» وضع قانون بدون دلیل است، اما اگر بگویید: «دوچرخه سواری در خیابان، خطرناک است و ممکن است آسیب ببینی.» در واقع، برای این موضوع دلیلی ارائه می‌کنید که در این صورت پذیرفتن آن برای فرزندتان قابل قبول است
منبع: بهداشت نیوز
وی با بیان اینکه هنگامی که کودک ۷ ساله شد و به سن مدرسه رسید، درواقع بزرگ‌تر شده و روابط اجتماعی وسیع تری پیدا خواهد کرد، ادامه داد: او در این سن در رفتار دوستان و همسالانش دقیق‌تر شده و تفاوت‌ها را درک و تحت تاثیر آن‌ها قرار می‌گیرد و دیگر به وسیله بازی نمی‌توان او را متقاعد به انجام رفتار درست کرد بلکه در این سن لازم است تا کودک را با مفهوم قانون آشنا کرد.
این روانشناس گفت: اولین شرط وضع قانون این است که کودکان نیز باید در تعیین مقررات و محدودیت‌ها حق صحبت داشته باشند و باید فرصتی به آنان داده شود تا فکر و احساس خود را بازگو کنند، حتی یک کودک پنج تا شش ساله نیز می تواند با شما صحبت و در وضع یک قانون منصفانه، کمک کند، اما شنیدن حرف هایش به این معنا نیست که به طور حتم، سخنش را پذیرفته و از خواسته‌های خود کوتاه بیایید.
وی با بیان اینکه برخی از محدودیت‌ها را می توانید به کمک کودک وضع و برخی محدودیت‌های دیگر را خودتان مقرر کنید، اضافه کرد: باید توجه داشته باشید که در مقابل مقاومت او در پذیرفتن و انجام قوانین وضع شده در منزل، نباید با خشونت با او برخورد کنید.
وی تصریح کرد: محدودیت‌ها را به طور کامل مشخص کرده و منظورتان را به روشنی بیان و راهنمایی های لازم را به کودک بازگو کنید، زیرا کودکان باید به طور دقیق بدانند که از آن‌ها چه انتظاراتی دارید، همچنین از گفتن عبارتهای گنگ و نامشخص خودداری کنید.
ازغندی گفت: اگر کودکان بدانند که به چه دلیل این قوانین برای آن‌ها وضع می شود، بهتربه قوانین پایبند می‌شوند، به طور مثال جمله «حق نداری با دوچرخه به خیابان بروی.» وضع قانون بدون دلیل است، اما اگر بگویید: «دوچرخه سواری در خیابان، خطرناک است و ممکن است آسیب ببینی.» در واقع، برای این موضوع دلیلی ارائه می‌کنید که در این صورت پذیرفتن آن برای فرزندتان قابل قبول است
منبع: بهداشت نیوز
ارسال نظر