شگرد "دروغ بزرگ " در آلمان نازی
پارسینه: دروغ بزرگ (به آلمانی: Große Lüge)، اصطلاح و تکنیکی است در پروپاگاندا، که اولین بار آدولف هیتلر از آن استفاده کرد و نمایندهٔ تکنیکی تبلیغاتی در دنیای سیاست است.
آدولف هیتلر در کتاب نبرد من، میگوید مردم شکست آلمان در جنگ جهانی اول را به این دلیل پذیرفتند که یهودیهای دارای نفوذ در مطبوعات از این تکنیک استفاده کردند. از نظر او این روش مستلزم آن است که دروغ چنان عظیم باشد که هیچ کس باور نکند که «کسی آنقدر گستاخ باشد که چنین بیشرمانه حقیقت را تحریف کند»
اولین مورد استفادهٔ دروغ بزرگ در این جملهٔ معروف او مستند شده است: «در دروغ بزرگ همواره نیروی قابل باور بودن موجود است.»
در صفحهٔ ۵۱ گزارشی که از طرف دفتر خدمات استراتژیک ایالات متحده در مورد شرح حال روحی هیتلر منتشر شده بود چنین آمده است:
اولین قانون او این است که هیچوقت نگذارید مردم دلسرد شوند
هیچوقت خطا و تقصیری را نپذیرید
هیچوقت تصدیق نکنید که دشمن ممکن است صفت خوبی داشته باشد
هیچوقت جایی برای جایگزین باقی نگذارید
در آن واحد روی یک دشمن متمرکز شوید و تقصیر هر اتفاق بدی را بر گردن او بیاندازید.
مردم دروغ بزرگ را زودتر از دروغ کوچک باور میکنند و اگر دروغی را مکرراً تکرار کنید، دیر یا زود آن را باور خواهند کرد.
خخخخخ
حالا داري به كي تيكه ميندازي پارسينه جون!!!!!!!!!!!!
خیلی ها در ایران این سیاست رو پیش گرفتن ولی اخر و عاقبت المان ناری چه شد که حالا بعضی ها جا پای اون می گذارند
ای بابا!!
اینها چقدر آشنا هستند توی این مملکت
نقي؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!
ايران رو ميگه؟؟؟؟!!!!!!!!!