جهان قبل از ترامپ،بعد از ترامپ

در ادامه این یادداشت می خوانیم: رقابت ها به طور کلاسیک براساس منافع حاضران در سبد آرای کلاسیک دموکرات ها و جمهوری خواه ها پیش می رفته است. اما این دور از انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده این کشور را در دو راهی مبنایی در زمینه نقش آفرینی در سیاست بین الملل توصیف می کند. دونالد ترامپ تقریبا تمامی موازین سنتی نقش آفرینی ایالات متحده در نظم پسا جنگ جهانی دوم را قابل چشم پوشی توصیف کرده است.
از پیمان ناتو به عنوان یک پیمان و ابزار جدی در حوزه نظامی و استراتژیک گرفته تا سازمان تجارت جهانی به عنوان یک مرکز رگولاتوری در زمینه اقتصاد جهانی که در عمل خط نگه دار اصول اقتصاد لیبرال بین الملل است. دونالد ترامپ به هیچ یک از این دست سنت ها علاقه ای ندارد. نه ابائی دارد از اینکه به روس ها چراغ سبز نشان بدهد و نه هراسی دارد از این که سعودی ها را به نرمی تهدید کند.
ترامپ نوعی انزواگرایی نوین را تصویر می کند که اگر رخ بدهد، ممکن است بتوان تاریخ بسیاری از تحولات را به قبل و بعد از او تقسیم کرد. ریاست جمهوری این آقای کاسب بازاری که از بساز و بفروشی شروع کرده و اکنون که به سیاست رسیده هم، همه چیز را قابل خرید و فروش می داند، برای همه در کوتاه مدت آسیب رسان است.
هرچند درک می کنیم که براساس تجربه وعده های انتخاباتی در آمریکا با تصمیمات عملی روسای جمهور فاصله معنادار دارند، اما ترامپ فردی است که ممکن است هر روال ثابتی را تهدید کند. اگر جمهوری خواه ها بتوانند با ترامپ معامله کنند و با تفاهم سر رقم مشخصی، دیوان سالاری دولت او را به عهده بگیرند، ترامپ ممکن است یکی از شگفتی های هزاره جدید بشود که چهره واقعی آمریکا را به جهان نشان بدهد.