.svg)
خاطرات مزدک میرزایی از بهرام شفیع
پارسینه: مزدک میرزایی گزارشگر ورزشی که بازی‌های زیادی را برای مخاطبان تلویزیون گزارش کرده است، سوگوار از دست دادن همکار باسابقه‌اش است؛ او می‌گوید بهرام شفیع استادش بوده است.
عصر امروز خبر درگذشت بهرام شفیع، مجری و گزارشگر ورزشی که خیلی‌ها او را با برنامه «ورزش و مردم» به خاطر می‌آورند، اهالی ورزش و رسانه را در بهت فرو برد. شفیع در سن ۶۲ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت و دنیایی از خاطره به‌جا گذاشت.
مزدک میرزایی، گزارشگر ورزشی و از همکاران مرحوم شفیع در گفتگو با خبرآنلاین درباره درگذشت این مجری پیشکسوت می‌گوید: «ایشان استاد من و خیلی از هم‌نسلان من بودند، همیشه از کودکی آرزویمان این بود که ایشان را حتی یک لحظه از نزدیک ببینم. بهرام شفیع برای کسانی که هم سن و سال من بودند، اسطوره بود و در زمینه کاری‌شان فوق‌العاده بودند و در سطح بسیار بالایی قرار داشتند.»
او ادامه می‌دهد: «آقای شفیع اخلاق بسیار خوبی داشتند و همیشه هم بشاش و خوش‌رو بودند، هنوز باور از دست دادن ایشان برایم سخت است و نمی‌دانم چه بگویم.»
نام بهرام شفیع با برنامه «ورزش و مردم» گره خورده بود و این برنامه مخاطبان زیادی داشت، میرزایی درباره این برنامه و خاطراتش از زمان پخش آن می‌گوید: ««ورزش و مردم» تنها برنامه ورزشی است که سه دهه از تلویزیون پخش می‌شود. زمانی که ما نوجوان بودیم، مهم‌ترین منبعی بود که همیشه می‌شد به آن اطمینان داشت که آخرین رویداد‌ها را پوشش می‌دهد و ما نیز همیشه عادت داشتیم این برنامه را با اجرای ایشان دنبال کنیم. البته قبل از ایشان هم دوستان دیگری بودند، اما از سال ۶۳-۶۴ ایشان به این برنامه آمدند و ما هم از سن کودکی با ایشان بزرگ شدیم. ما عادت داشتیم که همیشه ایشان را با این برنامه ببینم.»
او ادامه می‌دهد: «همیشه دیدن ایشان برای ما انرژی‌بخش بود، چون می‌دانستیم بالاخره فوتبالی پخش می‌شود و اتفاقی خوب در این برنامه می‌افتد و ما می‌توانیم از آن لذت ببریم.»
این گزارشگر همچنین درباره برخورد و رویارویی‌اش با مرحوم شفیع می‌گوید: «ورود من به تلویزیون همزمان با حضور ایشان در شبکه یک بود. آن زمان ورزش شبکه یک و سه از هم جدا شدند و من وارد شبکه سه شدم. این شبکه‌ها همیشه کنار هم بودند و گروه ورزش‌شان هم رابطه تنگاتنگی با هم داشتند. هر موقع که ایشان را می‌دیدم احساس می‌کردم که استاد خودم را دیده‌ام و از صحبت‌هایشان هم استفاده می‌کردم. ایشان برای ما یک استاد کامل بودند.»
با سلام و عرض تسلیت درگذشت این مرد شریف به خانواده محترم و جامعه ورزش مردی که سالها تنها کانال ارتباطی ما با ورزش بود البته همراه مجله های کیهان ورزشی و دنیای ورزش
زمانی که فوتبالها پخش مستقیم بود البته با نیم ساعت تاخیر که هیچ وقت نفهمیدیم چرا چون اگر ممکن بود دیگر نیم ساعت تاخیر برای چه بود شاید هم ملاحظه ای که نمی توان گفت .بهر تقدیر شاید هم نوار بخشی از نیمه اول را باید با پیک موتوری می فرستادند که البته در واقع خیلی بیشتر از نیم ساعت طول می کشید تا بازی پخش شود .از مدرسه به هزار بهانه بیرون امده و برای دیدن بازی مثلا استقلال و بانک ملی از طریق تلویزیون سیاه وسفید به خانه می امدیم و گزارشگر هم مجبور بود هی بگوید کدام تیم با لباس تیره و کدامیک با لباس روشن سمت چپ یا راست زمین قرار گرفته اند اما جالب بود چنانچه در حین بازی هواستان پرت می شد و لحظه گل را نمی دیدیدبر خود لعنت فرستاده یا باید تا بک ربع به 11 شب منتظر می بودی تا از اخبار شبکه دو ان را ببینی یا یک هفته صبر کرده در برنامه بهرا شغسع مرحوم ببینی و اگر این هم میسر نبود باز باید به همان شرح گل مجله های فوق اکتفا می کردید پس دیدار ایشان بر صفحه تلویزیون بشارتی دلنشین بود .این مختصر را عرض کردم تا با این تیتر بفرمایید جناب مزدک میرزایی عزیز و دمست داشتنی چه خاطر ه ای در متنشان هست . لطفا در گزینش تیتر دقت کنید .حالا جای توضیح دارد که ما در شهرستان بودیم و ایشان احتمالا در تهران و می توانستند ایشان را در کنا زمین بازی در حال گزارش دیده باشند.... .خداوند متعال روحشان را قرین رحمت کند