افزایش قدرت میلان در ژانویه

گزارش - تحریریه پارسینه | وینچنزو مونتلا همین حالا هم نامش را در تاریخ میلان با پیروزی در سوپر کاپ ثبت کرده. این به نوعی آخرین موفقیت برلوسکونی قبل از فروش کاملل تیم بود. این پروسه به معنای ان است که در ژانویه میلان پولی برای خرید بازیکن نخواهد داشت و بین واقعیت و جاه طلبی هایش خواهد ماند.

تصور می شد این ماه شروع یک عصر جدید باشد، جایی که میلان به دنبال ساخت تیم جدید کلاس جهانی اش خواهد بود. اما به جای آن مونتلا باید با تیم محدودی که با پول کم ساخته شده سر کند. گالیانی به طور روشنی گفته که این ماه باشگاه هیچ هزینه ای نخواهد کرد. این یعنی تنها در صورت فروش بازیکن میلان می تواند خریدی انجام دهد. در حال حاضر امثال لوییز آدریانو، کیسوکه هوندا و خوزه ارنستو سوسا دیگر جایی در تیم ندارند و باید فروخته شوند.

مشکل اصلی با تیم فعلی میلان، کمبود الترناتیو است. وقتی یکی از مهره های اصلی غایب است یا مونتلا سعی می کند کمی چرخشی از بازیکنان استفاده کند، نتایج فاجعه بار می شوند. گوستاوو گومز به زمان بیشتری برای جا افتادن در سری آ نیاز دارد، و وانجیونی هم از زمان آمدن به تیم هنوز 1 دقیقه هم بازی نکرده، و این یعنی مونتلا چیز هایی را می داند که ما نمی بینیم.

آندرئا پولی می تواند یک مثال خوب دیگر باشد. حداقل در تئوری، او می تواند در پست های زیادی به تیم کند، از هافبک وسط تا وینگر و دفاع کناری. اما مشکل اینجاست که او در تمام پست ها خیلی بد بازی می کند. در این حالت چرخشی بازی دادن می تواند خطرناک باشد و بعضا شاید کالیاری بتواند ادعا کند که گزینه های بیشتری نسبت به میلان دارد. یادمان نرفته فصل پیش چه بلایی سر فیورنتینا آمد، آن ها با مربی جدید خود فصل را عالی شروع کردند و کلی استعداد جوان و هیجان انگیز داشتند، اما در نهایت خستگی تیم را اسیر کرد و فیورنتینا در جدول سقوط کرد. وضعیت میلان خیلی با فیورنتینای فصل قبل فرق نمی کند.

بعضی از بازیکنان تیم مونتلا در حال حاضر به هیچ عنوان قابل جایگزینی نیستند: دوناروما، رومانیولی، پالتا، سوسو و بوناونتورا. برتالوچی بالاخره مشکل مصدومیت را پشت سر گذاشته و می تواند یک گزینه دیگر در خط هافبک باشد. دی شلیو هم خیلی باثبات نیست و هر بازی ورژن متفاوتی از خود نشان می دهد. نیانگ هم که می تواند هم مهاجمی باشد که نمی تواند نشانه گیری کند، و هم وینگری که کلا اعتقادی به سانتر کردن ندارد.

واضح است که میلان نیاز به تقویت تیم برای داشتن نیمکتی قوی تر دارد. هدف اصلی باید خط هافبک باشد و در حال حاضر میلان بادلژ یکی از گزینه های اصلی روسونری است. البته اگر فرناندز و برتالوچی بتوانند سلامتی خود را بیش از یک هفته حفظ کنند، خرید او ضروری نخواهد بود.

نگرانی اصلی من در خط دفاع است. رومانیولی و پالتا زوج بسیار خوبی را تشکیل داده اند، اما هیچ بک آپ قابل اعتمادی پشت سر آن ها وجود ندارد. زاپاتا نزدیک یک سال است به ندرت بازی کرده، گومز هنوز در حال پیدا کردن خوش در ایتالیاست و رودریگو الی هم به نظر از باشگاه می رود. با مصدومیت کالابریا تیم فول بک های زیادی هم ندارد. توماس هوئرتا مدافع وسط اودینزه می تواند یک گزینه قابل اطمینان باشد که قیمت زیادی هم نخواهد داشت. آدام ماسینا دفاع چپ بولونیا که عضو تیم ملی زیر 21 سال ایتالیا هم هست، می تواند یک استعداد هیجان انگیز باشد که با قیمتی مناسب قابل خریداریست.

نکته جالب دیگر اتکای شدید میلان به دوناروماست. پلن اصلی آوردن مارکو استوراری است، اما دلیلی داشت که او حتی در کالیاری هم نیمکت نشین شده، تیمی که بدترین آمار دفاعی سری آ را دارد.

یک خرید ایده آل در ژانویه می تواند پاپو گومز وینگر آتلانتا باشد. او در سیستم مونتلا خواهد درخشید و می تواند در سمت چپ، نقطه مقابل ایده آل سوسو باشد. آمدن او به بوناونتورا هم اجازه می دهد تا به خط هافبک باز گردد. اما به نظر تیم های زیادی او را می خواهند و میلان فعلا توانایی مالی رقابت را ندارد.

به نظر می رسد دیاولو می خواهد به جای آن، دلوفوئه را از اورتون قرضی بگیرد. او یک وینگر راست و هم پست سوسو است و احتمالا خیلی هم از نیمکت نشینی در تیم جدیدش خوشحال نخواهد بود. در هر صورت اگر میلان می خواهد سهمیه لیگ قهرمانان را کسب کند، به مهره های جدید برای رقابت و ادامه دادن این مومنتوم نیاز خواهد داشت.