حکم شرعی تزریق و اهدای خون توسط روزه دار
پارسینه: آیات عظام امام، رهبری، وحید، مکارم، فاضل: بنابر احتیاط واجب مبطل روزه است.
حکم شرعی تزریق و اهدای خون توسط روزه دار
الف- تزریق خون
آیات عظام امام، رهبری، وحید، مکارم، فاضل: بنابر احتیاط واجب مبطل روزه است.
آیات عظام سیستانی، صافی، نوری: روزه صحیح است.
آیات عظام شبیری، بهجت: روزه باطل است.
آیت الله فاضل: بطور کلی هر چیزی که تزریق آن موجب تقویت شود و حکم عذا را داشته باشد، اشکال دارد و اگر ناچار از تزریق شد، روزه بگیرد و بعداً قضا نماید.
ب- اهدای خون و حجامت
همه مراجع: اگر باعث ضعف شود، مکروه است.
پی نوشت:
[۱]رهبری، کتاب احکام روزه، م. ۱۹۱. آیت الله سیستانی، استفتائات سایت، روزه، س. ۵۶. آیات عظام نوری، فاضل، تبریزی: جزوه استفتائات جامعة الزهرا، روزه، ص. ۴۵. آیت الله فاضل، جامع المسائل، ج. ۲، س. ۴۳۹. آیت الله مکارم، توضیح المسائل، م. ۱۳۳۹ و استفتائات جدید، ج. ۲، س. ۴۲۴. آیت الله صافی، استفتائات روزه، تزریق خون. آیت الله شبیری زنجانی، کتاب احکام و استفتائات روزه، خوردن و آشامیدن، خوردن و آشامیدن، س. ۲۷. آیت الله تبریزی، استفتائات جدید، ج. ۱، س. ۶۸۱. آیت الله بهجت، استفتائات، ج. ۲، س. ۲۸۷۱. جامع احکام رضوی، م. ۴۵۷.
[۲]توضیح المسائل مراجع، ج. ۱، م. ۱۶۵۷.
الف- تزریق خون
آیات عظام امام، رهبری، وحید، مکارم، فاضل: بنابر احتیاط واجب مبطل روزه است.
آیات عظام سیستانی، صافی، نوری: روزه صحیح است.
آیات عظام شبیری، بهجت: روزه باطل است.
آیت الله فاضل: بطور کلی هر چیزی که تزریق آن موجب تقویت شود و حکم عذا را داشته باشد، اشکال دارد و اگر ناچار از تزریق شد، روزه بگیرد و بعداً قضا نماید.
ب- اهدای خون و حجامت
همه مراجع: اگر باعث ضعف شود، مکروه است.
پی نوشت:
[۱]رهبری، کتاب احکام روزه، م. ۱۹۱. آیت الله سیستانی، استفتائات سایت، روزه، س. ۵۶. آیات عظام نوری، فاضل، تبریزی: جزوه استفتائات جامعة الزهرا، روزه، ص. ۴۵. آیت الله فاضل، جامع المسائل، ج. ۲، س. ۴۳۹. آیت الله مکارم، توضیح المسائل، م. ۱۳۳۹ و استفتائات جدید، ج. ۲، س. ۴۲۴. آیت الله صافی، استفتائات روزه، تزریق خون. آیت الله شبیری زنجانی، کتاب احکام و استفتائات روزه، خوردن و آشامیدن، خوردن و آشامیدن، س. ۲۷. آیت الله تبریزی، استفتائات جدید، ج. ۱، س. ۶۸۱. آیت الله بهجت، استفتائات، ج. ۲، س. ۲۸۷۱. جامع احکام رضوی، م. ۴۵۷.
[۲]توضیح المسائل مراجع، ج. ۱، م. ۱۶۵۷.
ارسال نظر