آیا گشادی واژن قابل پیشگیری است؟ نکاتی برای حفظ سلامت بانوان

به گزارش پارسینه، برخی عوامل مانند زایمان طبیعی و افزایش سن اجتناب‌ناپذیر هستند، با اتخاذ رویکردهای صحیح و مراقبت‌های ویژه می‌توان به حفظ سلامت و استحکام عضلات واژن کمک کرد و از بروز برخی مشکلات مرتبط با گشادی واژن پیشگیری نمود.

درک عوامل موثر بر گشادی واژن

برای پیشگیری موثر، ابتدا باید عوامل اصلی موثر بر گشادی واژن را بشناسیم. این عوامل می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

زایمان طبیعی: عبور جنین از کانال واژن می‌تواند به طور طبیعی باعث کشیدگی و انبساط عضلات و بافت‌های این ناحیه شود. تعداد زایمان‌ها و وزن نوزاد در این امر موثر است.

افزایش سن و یائسگی: با افزایش سن، سطح هورمون استروژن کاهش می‌یابد. این کاهش هورمون می‌تواند منجر به نازک شدن، خشکی و کاهش خاصیت ارتجاعی بافت‌های واژن شود.

چاقی و اضافه وزن: فشار ناشی از وزن اضافی بر عضلات کف لگن می‌تواند به مرور زمان باعث ضعف و کشیدگی آن‌ها شود.

سرفه مزمن یا یبوست‌های طولانی مدت: فشار مکرر ناشی از سرفه یا زور زدن در هنگام دفع می‌تواند به عضلات کف لگن آسیب برساند.

انجام فعالیت‌های سنگین به طور نامناسب: بلند کردن اجسام سنگین با تکنیک نادرست می‌تواند فشار زیادی به عضلات کف لگن وارد کند.

عدم تحرک کافی: ضعف عضلات کف لگن ناشی از کم‌تحرکی می‌تواند زمینه را برای گشادی واژن فراهم کند.

جراحی‌های لگنی: برخی جراحی‌های ناحیه لگن ممکن است به طور ناخواسته بر ساختار و عملکرد عضلات واژن تاثیر بگذارند.

راهکارهای عملی برای پیشگیری و حفظ سلامت واژن

با در نظر گرفتن عوامل موثر، می‌توان راهکارهایی را برای پیشگیری و حفظ سلامت واژن اتخاذ کرد:

تقویت عضلات کف لگن با تمرینات کگل:

تمرینات کگل شامل انقباض و رها کردن عضلات کف لگن است، همان عضلاتی که برای متوقف کردن جریان ادرار استفاده می‌شوند.

این تمرینات را می‌توان در هر زمان و مکانی انجام داد.

برای شروع، عضلات را به مدت 3 تا 5 ثانیه منقبض کرده و سپس 3 تا 5 ثانیه رها کنید. این کار را 10 تا 15 بار در هر نوبت و حداقل 3 بار در روز تکرار کنید.

با گذشت زمان، می‌توانید مدت زمان انقباض و تعداد تکرارها را افزایش دهید.

مدیریت وزن: حفظ وزن سالم از طریق رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم می‌تواند فشار وارده بر عضلات کف لگن را کاهش دهد.

اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین به روش نادرست: هنگام بلند کردن اجسام سنگین، از تکنیک صحیح استفاده کنید، یعنی به جای خم شدن از کمر، زانوهای خود را خم کرده و جسم را با عضلات پا بلند کنید.

درمان سرفه مزمن و یبوست: در صورت ابتلا به سرفه مزمن یا یبوست‌های طولانی مدت، برای درمان به پزشک مراجعه کنید تا از فشار مکرر بر عضلات کف لگن جلوگیری شود.

ورزش منظم: انجام ورزش‌های منظم، به ویژه ورزش‌هایی که عضلات مرکزی بدن و کف لگن را تقویت می‌کنند (مانند پیلاتس و یوگا)، می‌تواند به حفظ استحکام این عضلات کمک کند.

مراقبت‌های دوران بارداری و پس از زایمان:

در دوران بارداری، انجام تمرینات کگل با نظر پزشک می‌تواند به تقویت عضلات کف لگن برای تحمل فشار بارداری و زایمان کمک کند.

پس از زایمان، استراحت کافی و انجام تدریجی تمرینات توانبخشی زیر نظر متخصص، از جمله تمرینات کگل، برای بازگشت عضلات به حالت اولیه ضروری است.

هورمون درمانی (تحت نظر پزشک): در دوران یائسگی، در صورت بروز علائم ناشی از کاهش استروژن، پزشک ممکن است هورمون درمانی موضعی یا سیستمیک را تجویز کند که می‌تواند به حفظ سلامت و خاصیت ارتجاعی بافت‌های واژن کمک کند.

استفاده از روان‌کننده‌ها در صورت خشکی واژن: خشکی واژن می‌تواند منجر به اصطکاک و ناراحتی در حین رابطه جنسی شود. استفاده از روان‌کننده‌های مبتنی بر آب می‌تواند این مشکل را کاهش داده و از آسیب به بافت‌های واژن جلوگیری کند.

رعایت بهداشت مناسب: شستشوی ناحیه تناسلی با آب ولرم و صابون‌های ملایم و پرهیز از استفاده از مواد شوینده قوی و معطر می‌تواند به حفظ سلامت کلی واژن کمک کند.

اهمیت مشاوره با متخصص

در نهایت، مهم است که بدانید احساس گشادی واژن یک تجربه فردی است و درک و پذیرش تغییرات بدن نقش مهمی در سلامت روانی بانوان دارد. در صورت نگرانی درباره تغییرات واژن یا تجربه علائمی مانند بی‌اختیاری ادرار یا درد در ناحیه لگن، حتماً با پزشک متخصص زنان مشورت کنید. پزشک می‌تواند با انجام معاینات لازم و بررسی سابقه پزشکی، علت احتمالی را تشخیص داده و راهکارهای مناسب برای مدیریت و درمان را ارائه دهد. پیشگیری همواره بهتر از درمان است و با اتخاذ سبک زندگی سالم و توجه به سلامت عضلات کف لگن می‌توان به حفظ سلامت و کیفیت زندگی بانوان کمک کرد