انتقاد شدیداللحن یک بلاگر حزب‌اللهی از بی‌برنامگی محسن رضایی

وبلاگ «سعی» نوشت :

من الان از سر مطالعه قسمت هایی از بی نظیر ترین و بی سابقه ترین برنامه ی انتخاباتی در تاریخ انتخابات ایران! آمده ام با چشم های گرد شده و احساس نه عصبانیت بلکه رقّت نسبت به جناب مدعی. برای کاری در مهرخانه رفتم سراغ ویکی رضایی که ببینم برنامه ایی برای زنان و خانواده آنجا مطرح شده یا نه. چرخی زدم در قسمت اصفهان و لنجان که می شناختم و بعد هم مقایسه ای با ایلام که ببینم اساسا چقدر فرق می کند برنامه ها.

خودش را گذاشته سر کار یا ملت را با این برنامه دادن؟!! حالا مثلا چهار تا عدد و رقم بدهد که فلان کارخانه را می زنیم فلان تعداد فرصت شغلی ایجاد می شود. فلان قدر زمین می خواهد، این شد برنامه؟ اینکه بگوید از دم همه جا باید اشتغال برای زنان ایجاد کنیم و ورزشگاه برای جوان ها و آبیاری را صنعتی کنیم و سد بزنیم و گردشگری را تقویت کنیم و وام بدهیم و صنایع زود بازده و غیره، این کلی گویی ها شد برنامه؟ بنده ی خدا آخر با این دولت احمدی نژاد که ولع این جور کارها را داشت و تا توانست کرد، دیگر حنایت که رنگ ندارد. خیلی هنرمندی بیا بگو از کجا می خواهی بودجه ای که احمدی نژاد نداشت را برای رویاهایت بیاوری یا چطور تخصیص بودجه می دهی که بشود یا چطور موانعی که او با آن روبرو بود را برمی داری. یا مثلا این همه کارخانه زدن توی منطقه لنجان بهتر است یا فکری برای کشاورزی اش کردن. نکرده لااقل یک مورد تابلو مثل وضعیت زاینده رود و خشکسالی طولانی و دعوای اخیر منطقه سر انتقال آب به یزد را بررسی کند بگوید چه می خواهد برایش بکند. همینطور کلی گفته آبیاری صنعتی و بعد هم سد بزنیم! آن هم توی منطقه ی اصفهان که آب پشت سد زاینده رودش این همه کم حجم شده سالیان اخیر. یا حرفی بزند راجع به برنج لنجان به عنوان یکی از محصولات مهم این منطقه. زحمت کشیده فقط یک اشاره کرده به آلودگی کارخانه ی ذوب آهن. اسمی هم مثلا از فولاد مبارکه نیامده در آن منطقه.

در بحث آموزش و پرورش که اصلا تعطیل بود برنامه هایش. البته اینطور که شنیده ام نماینده ی کاندیداها در برنامه ثریا صحبت کرده اند، متاسفانه اغلب شان تعطیلند. جناب ایشان هم برنامه هایش این است که تعداد مدرسه ها را زیاد کند و مجهزشان کند به رایانه و مراکز خلاقیت و استعداد یابی بزند و رشته های دانشگاهی مرتبط با نیازهای منطقه و از این کارهای مزخرف و کلی گویی های بی حاصل که نشان می دهد مشاوران آموزشی اش قد یک ارزن درکی از نظام تعلیم و تربیت و جایگاهش و اهمیتش و مشکلات زیربنایی و نظری کنونی ندارند.

به دلایل مهمتری اصلا قصد نداشتم رضایی را انتخاب کنم اما فکر می کردم این همه سال لااقل یک برنامه ی درست و درمان تهیه کرده باشد نه اینکه هشت ماه مانده به انتخابات، تیم جوانانش بنشینند و یک هو بی نظیرترین برنامه را بدهند بیرون که این باشد.

نقد برنامه های زنان و خانواده اش هم در مهرخانه انشاالله کنار بقیه کاندیداها کار می شود. متاسفانه در این زمینه هم کاندیداها و نماینده هایشان بعضا مهملات بسیاری به هم می بافند در حدی که گاهی آدم لرزه بر تن اش می افتد از شدت سطحی نگری و اعوجاج فکری.