.svg)
پزشکیان: نمایندگان مخالف بی‌انصافی می‌کنند
اعتماد: هرچه از روز تنفيذ روحاني دورتر مي‌شويم به همان اندازه از مسير تعاملي مجلس و دولت نيز فاصله مي‌گيريم. روز گذشته 39 نفر از نمايندگان مجلس در اعتراض به لايحه پيشنهادي دولت براي بودجه سال 93 تهديد به استعفا كردند و همچنين طي دو نامه جداگانه عزل ظريف و همچنين سوال ملي از فرجي‌دانا را خواستار شدند تا راه بهارستان از پاستور جدا شود. مسعود پزشكيان، نماينده تبريز در گفت‌وگو با «اعتماد» مخالفت جناحي برخي از نمايندگان با مجلس را بي‌انصافي مي‌داند و مي‌گويد: اين دولت دولتي نيست كه آنان مي‌خواستند و به همين خاطر است كه با مخالفت با آن مي‌پردازند.
چرا مجلس در زمان احمدي‌نژاد بيشتر سكوت مي‌كرد ولي در مقابل روحاني همواره مخالف است؟
دليلش كاملا مشخص است. اين دولت، دولتي نيست كه آنان مي‌خواستند به همين خاطر در آن دوره ساكت بودند و در اين دوره دايما مخالفت مي‌كنند و به دنبال بد جلوه دادن دولت هستند. به تعبيري عملكرد خوب دولت را نمي‌بينند و ايرادات آن را بزرگ مي‌كنند اين در حالي است كه دولت دستاوردهاي خوبي در عرصه بين‌المللي، اقتصادي و همچنين امور داخلي كشور داشت البته دولت مشكلاتي هم دارد ولي بايد اين اختلاف‌ها و اشكلات با گفت‌وگو رفع شود و نه تقابل. مگر ما در مذاكرات چگونه به نتيجه رسيديم؟ تيم مذاكره‌كننده ما با مذاكره توانست به اين نتايج مهم برسد.
تعدادي از نمايندگان اين دستاوردها را خيلي مهم نمي‌دانند و ايرادات فراواني به دولت وارد مي‌دانند.
اينكه بخواهيم محاسن را كوچك كنيم، دستاورد دولت را ناديده بگيريم و در مقابل از اشكلات و ايرادات دولت بگوييم و آنها را بزرگ كنيم به نظر من بي‌انصافي است.
به نظر شما سطح توقعات مجلس از دولت در اين مدت زمان محدود خيلي بالا نيست؟
ببينيد در اين مدت زمان كوتاه دولت نمي‌تواند به تمام مشكلات رسيدگي كند و تمام مطالبات را برآورده كند. بهتر است به دولت فرصت بدهيم تا در شرايط به مراتب بهتري و در زمان مناسبي جهت رفع مشكلات اقدام كند. دولت در گام اول فقط مي‌تواند از استمرار مشكلات جلوگيري كند كه خود اين اقدامات زمان زيادي را مي‌طلبد. نمايندگان نبايد توقع داشته باشند كه دولت در يك فرصت زماني محدود بتواند مشكلات مديريتي دولت نهم و دهم را حل كند. حل مشكلات بزرگ كشور يك شبه رقم نمي‌خورد. ما براي حل مشكلات ابتدا بايد روش‌ها را بررسي كنيم و بعد وارد عمل بشويم وگرنه با شعار دادن همچون دولت دهم مي‌تواند ادعاي فعاليت كرد؛ ادعايي كه فقط در حرف است و نتيجه‌يي ندارد. هشت سال از اشتغال حرف زدند، هشت سال از جوانگرايي شعار دادند نتيجه‌اش چه شد؟ هيچ.
چرا مجلس در رابطه با وزير اقتصاد اينچنين رفتار كرد؟ مگر او بيشترين راي را از مجلس نداشت؟
هم راي بالا به وزير اقتصاد و هم طرح سوال ملي از ايشان جاي سوال دارد. مشكل ما اين است كه يكي را خيلي بالا مي‌بريم و بعد او را با شدت به زمين مي‌زنيم. متاسفانه ما عادت كرده‌ايم كه يك روز يكي را خيلي بزرگ و خارج از دسترس مي‌كنيم و يك روز همان فرد را آنقدر كوچك و بي‌ارزش نشان مي‌دهيم كه هر كسي جسارت توهين و مقابله با او را پيدا مي‌كند. اين رفتار عين تناقض است كه ناشي از كارهاي نامتعادل و نامناسب ما دارد.
با وجود اقدامات و تحركات خوب وزارت امور خارجه همچنان عده‌يي مخالف آقاي ظريف هستند و حتي برخي از نمايندگان درخواست عزل ايشان را دارند.
چنين رفتاري درست نيست. عده‌يي از نمايندگان حرف‌ها و درخواست‌هايي دارند كه تعجب‌برانگيز است. اقدامات وزارت امورخارجه در دوره آقاي ظريف باعث شد تا دستاوردهاي خوبي براي نظام جمهوري اسلامي حاصل شود بنابراين نمي‌توان خواسته اين نمايندگان را توجيه كرد.
اين نمايندگان با اشاره به سخنان ظريف در دانشگاه تهران و همچنين مذاكرات هسته‌يي اعلام كرده‌اند كه آقاي ظريف عزت جمهوري اسلامي را زير پا گذاشته است.
هر مصاحبه و مذاكره‌يي يك سري محاسن و معايبي را در پي دارد. قرار نيست كه تمام موفقيت‌ها براي يك طرف يعني ما رقم زده شود همان‌طوري كه تمام موفقيت‌ها براي طرف مقابل (كشورهاي غربي) رقم نخورد. حرف من به مخالفان آقاي ظريف اين است كه توهين كنيم و به دنبال آن طرف غربي عليه كشور ما قطعنامه‌هاي متعدد صادر كند هنر است يا اينكه با مذاكرات پيوسته و معقولانه كاري كنيم تا عليه ايران قطعنامه‌يي صادر نشود.
ولي همچنان عده‌يي از نمايندگان با استناد بر سخنان طرف غربي مذاكرات را شكست خورده مي‌دانند.
عدم صدور قطعنامه عليه ايران اهميت دارد يا ادعاي غرب؟ چرا عده‌يي صدور قطعنامه را بهتر از عدم آن مي‌پندارند؟ اينكه عده‌يي مي‌آيند و به صدور قطعنامه عليه ايران مي‌بالند و در داخل مي‌خواهند جنجال‌سازي كنند چگونه مي‌توانند جواب بيكاران و فقرا، بيماران قشر ضعيف را بدهند. ما در مقابل مردم پاسخگو هستيم و بايد بدانيم كه در اعتراض‌هاي خود به دنبال چه هستيم. ما اگر به فكر مردم هستيم بايد به فكر شعار دادن و عمل نكردن نباشيم.
مخالفان تحركات ديپلماسي دولت بارها اعلام كرده‌اند كه چرا طرف غربي عزت ايران را ناديده مي‌گيرد؟
وقتي كه هر روز در صحن علني مجلس به امريكا يا هر كشور ديگري توهين مي‌شود نبايد توقع جايزه گرفتن و تقدير و تشكر داشته باشيم. چه كسي در مقابل بي‌احترامي، تكريم و احترام را پيش مي‌گيرد؟ لذا وقتي ما رفتار آنان را دوگانه مي‌خوانيم و دم از بي‌اعتمادي مي‌زنيم طبيعي است كه آنان نيز ادعاي بي‌اعتمادي كنند.
به نظر مي‌رسد فشار نيروهاي داخلي بر آقاي ظريف خيلي اوج گرفته است.
بحث مخالفت با وزير امور خارجه بايد جداي از اين مباحث باشد. وزير امور خارجه تلاش خوبي براي كشور كرد و ما بايد ارزش اين دستاورد را بدانيم و آن را ناچيز نشماريم. ما نبايد در داخل كشور جنجال‌سازي كنيم، اگر نقدي به عملكرد وزرا داريم اجازه ندهيم اين نقدها و اعتراض‌ها در سطح پايين مطرح شود و بگذاريم مسائل در سطح كلان بررسي شود.
چرا مجلس در زمان احمدي‌نژاد بيشتر سكوت مي‌كرد ولي در مقابل روحاني همواره مخالف است؟
دليلش كاملا مشخص است. اين دولت، دولتي نيست كه آنان مي‌خواستند به همين خاطر در آن دوره ساكت بودند و در اين دوره دايما مخالفت مي‌كنند و به دنبال بد جلوه دادن دولت هستند. به تعبيري عملكرد خوب دولت را نمي‌بينند و ايرادات آن را بزرگ مي‌كنند اين در حالي است كه دولت دستاوردهاي خوبي در عرصه بين‌المللي، اقتصادي و همچنين امور داخلي كشور داشت البته دولت مشكلاتي هم دارد ولي بايد اين اختلاف‌ها و اشكلات با گفت‌وگو رفع شود و نه تقابل. مگر ما در مذاكرات چگونه به نتيجه رسيديم؟ تيم مذاكره‌كننده ما با مذاكره توانست به اين نتايج مهم برسد.
تعدادي از نمايندگان اين دستاوردها را خيلي مهم نمي‌دانند و ايرادات فراواني به دولت وارد مي‌دانند.
اينكه بخواهيم محاسن را كوچك كنيم، دستاورد دولت را ناديده بگيريم و در مقابل از اشكلات و ايرادات دولت بگوييم و آنها را بزرگ كنيم به نظر من بي‌انصافي است.
به نظر شما سطح توقعات مجلس از دولت در اين مدت زمان محدود خيلي بالا نيست؟
ببينيد در اين مدت زمان كوتاه دولت نمي‌تواند به تمام مشكلات رسيدگي كند و تمام مطالبات را برآورده كند. بهتر است به دولت فرصت بدهيم تا در شرايط به مراتب بهتري و در زمان مناسبي جهت رفع مشكلات اقدام كند. دولت در گام اول فقط مي‌تواند از استمرار مشكلات جلوگيري كند كه خود اين اقدامات زمان زيادي را مي‌طلبد. نمايندگان نبايد توقع داشته باشند كه دولت در يك فرصت زماني محدود بتواند مشكلات مديريتي دولت نهم و دهم را حل كند. حل مشكلات بزرگ كشور يك شبه رقم نمي‌خورد. ما براي حل مشكلات ابتدا بايد روش‌ها را بررسي كنيم و بعد وارد عمل بشويم وگرنه با شعار دادن همچون دولت دهم مي‌تواند ادعاي فعاليت كرد؛ ادعايي كه فقط در حرف است و نتيجه‌يي ندارد. هشت سال از اشتغال حرف زدند، هشت سال از جوانگرايي شعار دادند نتيجه‌اش چه شد؟ هيچ.
چرا مجلس در رابطه با وزير اقتصاد اينچنين رفتار كرد؟ مگر او بيشترين راي را از مجلس نداشت؟
هم راي بالا به وزير اقتصاد و هم طرح سوال ملي از ايشان جاي سوال دارد. مشكل ما اين است كه يكي را خيلي بالا مي‌بريم و بعد او را با شدت به زمين مي‌زنيم. متاسفانه ما عادت كرده‌ايم كه يك روز يكي را خيلي بزرگ و خارج از دسترس مي‌كنيم و يك روز همان فرد را آنقدر كوچك و بي‌ارزش نشان مي‌دهيم كه هر كسي جسارت توهين و مقابله با او را پيدا مي‌كند. اين رفتار عين تناقض است كه ناشي از كارهاي نامتعادل و نامناسب ما دارد.
با وجود اقدامات و تحركات خوب وزارت امور خارجه همچنان عده‌يي مخالف آقاي ظريف هستند و حتي برخي از نمايندگان درخواست عزل ايشان را دارند.
چنين رفتاري درست نيست. عده‌يي از نمايندگان حرف‌ها و درخواست‌هايي دارند كه تعجب‌برانگيز است. اقدامات وزارت امورخارجه در دوره آقاي ظريف باعث شد تا دستاوردهاي خوبي براي نظام جمهوري اسلامي حاصل شود بنابراين نمي‌توان خواسته اين نمايندگان را توجيه كرد.
اين نمايندگان با اشاره به سخنان ظريف در دانشگاه تهران و همچنين مذاكرات هسته‌يي اعلام كرده‌اند كه آقاي ظريف عزت جمهوري اسلامي را زير پا گذاشته است.
هر مصاحبه و مذاكره‌يي يك سري محاسن و معايبي را در پي دارد. قرار نيست كه تمام موفقيت‌ها براي يك طرف يعني ما رقم زده شود همان‌طوري كه تمام موفقيت‌ها براي طرف مقابل (كشورهاي غربي) رقم نخورد. حرف من به مخالفان آقاي ظريف اين است كه توهين كنيم و به دنبال آن طرف غربي عليه كشور ما قطعنامه‌هاي متعدد صادر كند هنر است يا اينكه با مذاكرات پيوسته و معقولانه كاري كنيم تا عليه ايران قطعنامه‌يي صادر نشود.
ولي همچنان عده‌يي از نمايندگان با استناد بر سخنان طرف غربي مذاكرات را شكست خورده مي‌دانند.
عدم صدور قطعنامه عليه ايران اهميت دارد يا ادعاي غرب؟ چرا عده‌يي صدور قطعنامه را بهتر از عدم آن مي‌پندارند؟ اينكه عده‌يي مي‌آيند و به صدور قطعنامه عليه ايران مي‌بالند و در داخل مي‌خواهند جنجال‌سازي كنند چگونه مي‌توانند جواب بيكاران و فقرا، بيماران قشر ضعيف را بدهند. ما در مقابل مردم پاسخگو هستيم و بايد بدانيم كه در اعتراض‌هاي خود به دنبال چه هستيم. ما اگر به فكر مردم هستيم بايد به فكر شعار دادن و عمل نكردن نباشيم.
مخالفان تحركات ديپلماسي دولت بارها اعلام كرده‌اند كه چرا طرف غربي عزت ايران را ناديده مي‌گيرد؟
وقتي كه هر روز در صحن علني مجلس به امريكا يا هر كشور ديگري توهين مي‌شود نبايد توقع جايزه گرفتن و تقدير و تشكر داشته باشيم. چه كسي در مقابل بي‌احترامي، تكريم و احترام را پيش مي‌گيرد؟ لذا وقتي ما رفتار آنان را دوگانه مي‌خوانيم و دم از بي‌اعتمادي مي‌زنيم طبيعي است كه آنان نيز ادعاي بي‌اعتمادي كنند.
به نظر مي‌رسد فشار نيروهاي داخلي بر آقاي ظريف خيلي اوج گرفته است.
بحث مخالفت با وزير امور خارجه بايد جداي از اين مباحث باشد. وزير امور خارجه تلاش خوبي براي كشور كرد و ما بايد ارزش اين دستاورد را بدانيم و آن را ناچيز نشماريم. ما نبايد در داخل كشور جنجال‌سازي كنيم، اگر نقدي به عملكرد وزرا داريم اجازه ندهيم اين نقدها و اعتراض‌ها در سطح پايين مطرح شود و بگذاريم مسائل در سطح كلان بررسي شود.
اعتماد: هرچه از روز تنفيذ روحاني دورتر مي‌شويم به همان اندازه از مسير تعاملي مجلس و دولت نيز فاصله مي‌گيريم. روز گذشته 39 نفر از نمايندگان مجلس در اعتراض به لايحه پيشنهادي دولت براي بودجه سال 93 تهديد به استعفا كردند و همچنين طي دو نامه جداگانه عزل ظريف و همچنين سوال ملي از فرجي‌دانا را خواستار شدند تا راه بهارستان از پاستور جدا شود. مسعود پزشكيان، نماينده تبريز در گفت‌وگو با «اعتماد» مخالفت جناحي برخي از نمايندگان با مجلس را بي‌انصافي مي‌داند و مي‌گويد: اين دولت دولتي نيست كه آنان مي‌خواستند و به همين خاطر است كه با مخالفت با آن مي‌پردازند.
چرا مجلس در زمان احمدي‌نژاد بيشتر سكوت مي‌كرد ولي در مقابل روحاني همواره مخالف است؟
دليلش كاملا مشخص است. اين دولت، دولتي نيست كه آنان مي‌خواستند به همين خاطر در آن دوره ساكت بودند و در اين دوره دايما مخالفت مي‌كنند و به دنبال بد جلوه دادن دولت هستند. به تعبيري عملكرد خوب دولت را نمي‌بينند و ايرادات آن را بزرگ مي‌كنند اين در حالي است كه دولت دستاوردهاي خوبي در عرصه بين‌المللي، اقتصادي و همچنين امور داخلي كشور داشت البته دولت مشكلاتي هم دارد ولي بايد اين اختلاف‌ها و اشكلات با گفت‌وگو رفع شود و نه تقابل. مگر ما در مذاكرات چگونه به نتيجه رسيديم؟ تيم مذاكره‌كننده ما با مذاكره توانست به اين نتايج مهم برسد.
تعدادي از نمايندگان اين دستاوردها را خيلي مهم نمي‌دانند و ايرادات فراواني به دولت وارد مي‌دانند.
اينكه بخواهيم محاسن را كوچك كنيم، دستاورد دولت را ناديده بگيريم و در مقابل از اشكلات و ايرادات دولت بگوييم و آنها را بزرگ كنيم به نظر من بي‌انصافي است.
به نظر شما سطح توقعات مجلس از دولت در اين مدت زمان محدود خيلي بالا نيست؟
ببينيد در اين مدت زمان كوتاه دولت نمي‌تواند به تمام مشكلات رسيدگي كند و تمام مطالبات را برآورده كند. بهتر است به دولت فرصت بدهيم تا در شرايط به مراتب بهتري و در زمان مناسبي جهت رفع مشكلات اقدام كند. دولت در گام اول فقط مي‌تواند از استمرار مشكلات جلوگيري كند كه خود اين اقدامات زمان زيادي را مي‌طلبد. نمايندگان نبايد توقع داشته باشند كه دولت در يك فرصت زماني محدود بتواند مشكلات مديريتي دولت نهم و دهم را حل كند. حل مشكلات بزرگ كشور يك شبه رقم نمي‌خورد. ما براي حل مشكلات ابتدا بايد روش‌ها را بررسي كنيم و بعد وارد عمل بشويم وگرنه با شعار دادن همچون دولت دهم مي‌تواند ادعاي فعاليت كرد؛ ادعايي كه فقط در حرف است و نتيجه‌يي ندارد. هشت سال از اشتغال حرف زدند، هشت سال از جوانگرايي شعار دادند نتيجه‌اش چه شد؟ هيچ.
چرا مجلس در رابطه با وزير اقتصاد اينچنين رفتار كرد؟ مگر او بيشترين راي را از مجلس نداشت؟
هم راي بالا به وزير اقتصاد و هم طرح سوال ملي از ايشان جاي سوال دارد. مشكل ما اين است كه يكي را خيلي بالا مي‌بريم و بعد او را با شدت به زمين مي‌زنيم. متاسفانه ما عادت كرده‌ايم كه يك روز يكي را خيلي بزرگ و خارج از دسترس مي‌كنيم و يك روز همان فرد را آنقدر كوچك و بي‌ارزش نشان مي‌دهيم كه هر كسي جسارت توهين و مقابله با او را پيدا مي‌كند. اين رفتار عين تناقض است كه ناشي از كارهاي نامتعادل و نامناسب ما دارد.
با وجود اقدامات و تحركات خوب وزارت امور خارجه همچنان عده‌يي مخالف آقاي ظريف هستند و حتي برخي از نمايندگان درخواست عزل ايشان را دارند.
چنين رفتاري درست نيست. عده‌يي از نمايندگان حرف‌ها و درخواست‌هايي دارند كه تعجب‌برانگيز است. اقدامات وزارت امورخارجه در دوره آقاي ظريف باعث شد تا دستاوردهاي خوبي براي نظام جمهوري اسلامي حاصل شود بنابراين نمي‌توان خواسته اين نمايندگان را توجيه كرد.
اين نمايندگان با اشاره به سخنان ظريف در دانشگاه تهران و همچنين مذاكرات هسته‌يي اعلام كرده‌اند كه آقاي ظريف عزت جمهوري اسلامي را زير پا گذاشته است.
هر مصاحبه و مذاكره‌يي يك سري محاسن و معايبي را در پي دارد. قرار نيست كه تمام موفقيت‌ها براي يك طرف يعني ما رقم زده شود همان‌طوري كه تمام موفقيت‌ها براي طرف مقابل (كشورهاي غربي) رقم نخورد. حرف من به مخالفان آقاي ظريف اين است كه توهين كنيم و به دنبال آن طرف غربي عليه كشور ما قطعنامه‌هاي متعدد صادر كند هنر است يا اينكه با مذاكرات پيوسته و معقولانه كاري كنيم تا عليه ايران قطعنامه‌يي صادر نشود.
ولي همچنان عده‌يي از نمايندگان با استناد بر سخنان طرف غربي مذاكرات را شكست خورده مي‌دانند.
عدم صدور قطعنامه عليه ايران اهميت دارد يا ادعاي غرب؟ چرا عده‌يي صدور قطعنامه را بهتر از عدم آن مي‌پندارند؟ اينكه عده‌يي مي‌آيند و به صدور قطعنامه عليه ايران مي‌بالند و در داخل مي‌خواهند جنجال‌سازي كنند چگونه مي‌توانند جواب بيكاران و فقرا، بيماران قشر ضعيف را بدهند. ما در مقابل مردم پاسخگو هستيم و بايد بدانيم كه در اعتراض‌هاي خود به دنبال چه هستيم. ما اگر به فكر مردم هستيم بايد به فكر شعار دادن و عمل نكردن نباشيم.
مخالفان تحركات ديپلماسي دولت بارها اعلام كرده‌اند كه چرا طرف غربي عزت ايران را ناديده مي‌گيرد؟
وقتي كه هر روز در صحن علني مجلس به امريكا يا هر كشور ديگري توهين مي‌شود نبايد توقع جايزه گرفتن و تقدير و تشكر داشته باشيم. چه كسي در مقابل بي‌احترامي، تكريم و احترام را پيش مي‌گيرد؟ لذا وقتي ما رفتار آنان را دوگانه مي‌خوانيم و دم از بي‌اعتمادي مي‌زنيم طبيعي است كه آنان نيز ادعاي بي‌اعتمادي كنند.
به نظر مي‌رسد فشار نيروهاي داخلي بر آقاي ظريف خيلي اوج گرفته است.
بحث مخالفت با وزير امور خارجه بايد جداي از اين مباحث باشد. وزير امور خارجه تلاش خوبي براي كشور كرد و ما بايد ارزش اين دستاورد را بدانيم و آن را ناچيز نشماريم. ما نبايد در داخل كشور جنجال‌سازي كنيم، اگر نقدي به عملكرد وزرا داريم اجازه ندهيم اين نقدها و اعتراض‌ها در سطح پايين مطرح شود و بگذاريم مسائل در سطح كلان بررسي شود.
چرا مجلس در زمان احمدي‌نژاد بيشتر سكوت مي‌كرد ولي در مقابل روحاني همواره مخالف است؟
دليلش كاملا مشخص است. اين دولت، دولتي نيست كه آنان مي‌خواستند به همين خاطر در آن دوره ساكت بودند و در اين دوره دايما مخالفت مي‌كنند و به دنبال بد جلوه دادن دولت هستند. به تعبيري عملكرد خوب دولت را نمي‌بينند و ايرادات آن را بزرگ مي‌كنند اين در حالي است كه دولت دستاوردهاي خوبي در عرصه بين‌المللي، اقتصادي و همچنين امور داخلي كشور داشت البته دولت مشكلاتي هم دارد ولي بايد اين اختلاف‌ها و اشكلات با گفت‌وگو رفع شود و نه تقابل. مگر ما در مذاكرات چگونه به نتيجه رسيديم؟ تيم مذاكره‌كننده ما با مذاكره توانست به اين نتايج مهم برسد.
تعدادي از نمايندگان اين دستاوردها را خيلي مهم نمي‌دانند و ايرادات فراواني به دولت وارد مي‌دانند.
اينكه بخواهيم محاسن را كوچك كنيم، دستاورد دولت را ناديده بگيريم و در مقابل از اشكلات و ايرادات دولت بگوييم و آنها را بزرگ كنيم به نظر من بي‌انصافي است.
به نظر شما سطح توقعات مجلس از دولت در اين مدت زمان محدود خيلي بالا نيست؟
ببينيد در اين مدت زمان كوتاه دولت نمي‌تواند به تمام مشكلات رسيدگي كند و تمام مطالبات را برآورده كند. بهتر است به دولت فرصت بدهيم تا در شرايط به مراتب بهتري و در زمان مناسبي جهت رفع مشكلات اقدام كند. دولت در گام اول فقط مي‌تواند از استمرار مشكلات جلوگيري كند كه خود اين اقدامات زمان زيادي را مي‌طلبد. نمايندگان نبايد توقع داشته باشند كه دولت در يك فرصت زماني محدود بتواند مشكلات مديريتي دولت نهم و دهم را حل كند. حل مشكلات بزرگ كشور يك شبه رقم نمي‌خورد. ما براي حل مشكلات ابتدا بايد روش‌ها را بررسي كنيم و بعد وارد عمل بشويم وگرنه با شعار دادن همچون دولت دهم مي‌تواند ادعاي فعاليت كرد؛ ادعايي كه فقط در حرف است و نتيجه‌يي ندارد. هشت سال از اشتغال حرف زدند، هشت سال از جوانگرايي شعار دادند نتيجه‌اش چه شد؟ هيچ.
چرا مجلس در رابطه با وزير اقتصاد اينچنين رفتار كرد؟ مگر او بيشترين راي را از مجلس نداشت؟
هم راي بالا به وزير اقتصاد و هم طرح سوال ملي از ايشان جاي سوال دارد. مشكل ما اين است كه يكي را خيلي بالا مي‌بريم و بعد او را با شدت به زمين مي‌زنيم. متاسفانه ما عادت كرده‌ايم كه يك روز يكي را خيلي بزرگ و خارج از دسترس مي‌كنيم و يك روز همان فرد را آنقدر كوچك و بي‌ارزش نشان مي‌دهيم كه هر كسي جسارت توهين و مقابله با او را پيدا مي‌كند. اين رفتار عين تناقض است كه ناشي از كارهاي نامتعادل و نامناسب ما دارد.
با وجود اقدامات و تحركات خوب وزارت امور خارجه همچنان عده‌يي مخالف آقاي ظريف هستند و حتي برخي از نمايندگان درخواست عزل ايشان را دارند.
چنين رفتاري درست نيست. عده‌يي از نمايندگان حرف‌ها و درخواست‌هايي دارند كه تعجب‌برانگيز است. اقدامات وزارت امورخارجه در دوره آقاي ظريف باعث شد تا دستاوردهاي خوبي براي نظام جمهوري اسلامي حاصل شود بنابراين نمي‌توان خواسته اين نمايندگان را توجيه كرد.
اين نمايندگان با اشاره به سخنان ظريف در دانشگاه تهران و همچنين مذاكرات هسته‌يي اعلام كرده‌اند كه آقاي ظريف عزت جمهوري اسلامي را زير پا گذاشته است.
هر مصاحبه و مذاكره‌يي يك سري محاسن و معايبي را در پي دارد. قرار نيست كه تمام موفقيت‌ها براي يك طرف يعني ما رقم زده شود همان‌طوري كه تمام موفقيت‌ها براي طرف مقابل (كشورهاي غربي) رقم نخورد. حرف من به مخالفان آقاي ظريف اين است كه توهين كنيم و به دنبال آن طرف غربي عليه كشور ما قطعنامه‌هاي متعدد صادر كند هنر است يا اينكه با مذاكرات پيوسته و معقولانه كاري كنيم تا عليه ايران قطعنامه‌يي صادر نشود.
ولي همچنان عده‌يي از نمايندگان با استناد بر سخنان طرف غربي مذاكرات را شكست خورده مي‌دانند.
عدم صدور قطعنامه عليه ايران اهميت دارد يا ادعاي غرب؟ چرا عده‌يي صدور قطعنامه را بهتر از عدم آن مي‌پندارند؟ اينكه عده‌يي مي‌آيند و به صدور قطعنامه عليه ايران مي‌بالند و در داخل مي‌خواهند جنجال‌سازي كنند چگونه مي‌توانند جواب بيكاران و فقرا، بيماران قشر ضعيف را بدهند. ما در مقابل مردم پاسخگو هستيم و بايد بدانيم كه در اعتراض‌هاي خود به دنبال چه هستيم. ما اگر به فكر مردم هستيم بايد به فكر شعار دادن و عمل نكردن نباشيم.
مخالفان تحركات ديپلماسي دولت بارها اعلام كرده‌اند كه چرا طرف غربي عزت ايران را ناديده مي‌گيرد؟
وقتي كه هر روز در صحن علني مجلس به امريكا يا هر كشور ديگري توهين مي‌شود نبايد توقع جايزه گرفتن و تقدير و تشكر داشته باشيم. چه كسي در مقابل بي‌احترامي، تكريم و احترام را پيش مي‌گيرد؟ لذا وقتي ما رفتار آنان را دوگانه مي‌خوانيم و دم از بي‌اعتمادي مي‌زنيم طبيعي است كه آنان نيز ادعاي بي‌اعتمادي كنند.
به نظر مي‌رسد فشار نيروهاي داخلي بر آقاي ظريف خيلي اوج گرفته است.
بحث مخالفت با وزير امور خارجه بايد جداي از اين مباحث باشد. وزير امور خارجه تلاش خوبي براي كشور كرد و ما بايد ارزش اين دستاورد را بدانيم و آن را ناچيز نشماريم. ما نبايد در داخل كشور جنجال‌سازي كنيم، اگر نقدي به عملكرد وزرا داريم اجازه ندهيم اين نقدها و اعتراض‌ها در سطح پايين مطرح شود و بگذاريم مسائل در سطح كلان بررسي شود.
از اصولگرایان انتظار دیگیری نیست.
احمدی نژاد برای آنها مناسب تر بود.
نمایندگان مخالف دولت فرار به جلو می کنند تا موضوع رشوه گرفتنشان از مرتضوی (بدبخت بیمه شدگان تامین اجتماعی!!!) ماست مالی شود که در هر حال تاریخ ماست مالی نخواهد کرد و نامشان به بدی و ننگ برده خواهد شد...