عجیب و غریب‌ترین رسوم ازدواج در سراسر دنیا

هر فرهنگی رسوم و سنن ازدواج مخصوص به خود را دارد که در اکثر موارد به باور‌های دینی و گاهی نیز مسائل ماوراء الطبیعه مربوط می‌شود. در این میان برخی از این سنن ازدواج در برخی از نقاط جهان متفاوت‌تر و عجیب‌تر از دیگری بوده و جلب توجه می‌کنند. برای مثال در جزایر مارکویساس در پولینزی فرانسه، بعد از این که مراسم عروسی به پایان رسید، خانواده و بستگان عروس رو به پایین و در کنار هم روی زمین دراز می‌کشند.

سپس عروس و داماد از روی آن‌ها رد شده و محل برگزاری عروسی را ترک می‌کنند انگار که از روی یک فرش معمولی رد می‌شوند.

فرانسه: ربودن داماد و ایجاد مزاحمت برای زوجین

در فرانسه وقتی که دو نفر با هم ازدواج می‌کنند (بخصوص در مورد زوجین جوان)، دوستان و خانواده آن‌ها در خانه این دو حاضر شده و با کوبیدن بر ماهیتابه و کتری شروع به فریاد زدن و آواز خواندن می‌کنند. زوجی که تازه ازدواج کرده اند نیز باید بیرون آمده و با نوشیدنی و اسنک از میهمانان پرسروصدای خود پذیرایی کرده و در مواردی حتی به آن‌ها پول بدهند که دست از سروصدا برداشته و خانه را ترک نمایند. در مواردی حتی بدتر رخ می‌دهد و اگر این میهمانان نادیده گرفته شوند، آن‌ها به زور وارد خانه شده و داماد را می‌دزدند و در فاصله‌ای طولانی از خانه او را به حال خود رها می‌کنند.

بدین ترتیب در حالی که داماد بیچاره لباس مناسبی به تن ندارد باید خود را به خانه اش برساند. این سنت ازدواج فرانسوی که «چاریواری» یا «شاریواری» (charivari) نام دارد از دوران قرون وسطی شروع شده است. در آن دوران در صورتی که بیوه‌ها خیلی زودتر از آنچه که مورد قبول عامه بود ازدواج مجدد می‌کردند، همسایگان این سنت پرسروصدا را در شب عروسی او اجرا می‌کردند. اما این سنت امروزه به حرکتی مفرح و شادی آور تبدیل شده و جنبه تنبیهی خود را از دست داده است.

موریتانی: چاق کردن اجباری دختران

در موریتانی هر چه یک دختر فربه‌تر باشد جذاب‌تر به نظر می‌رسد. به همین دلیل است که والدین این دختران را که در سنین پایین (گاهی ۵ سالگی) در طی فصل تابستان به «کمپ‌های چاقی» می‌فرستند تا وزنشان افزایش پیدا کند. این سنت در موریتانی «لبلو» (Leblouh) نام دارد که طی آن دختران مجبورند مقدار زیادی غذا بخورند و در برخی موارد نیز این کار به صورت تغذیه اجباری صورت می‌گیرد. در برخی از موارد این دختران مجبورند روزی ۱۶٫۰۰۰ کالری انرژی وارد بدن خود کنند. مردم موریتانی بر این باورند که جثه زن هر چه بزرگ‌تر باشد به همان اندازه جای بیشتری در قلب شوهرش اشغال می‌کند.

همچنین جثه همسر به معنای ثروت شوهر نیز هست، زیرا هر چه ثروت و توانایی مالی وی بیشتر باشد از پس هزینه‌های همسری با جثه بزرگ‌تر و قاعدتاً هزینه‌هایی بیشتر برخواهد آمد. زمانی که وقت ازدواج فرا برسد، داماد عروس خود را انتخاب کرده و با خانواده خود برای خواستگاری و توافق با خانواده او پیشقدم می‌شود. هر چه دختر جثه بزرگ تری داشته باشد بیشتر مورد توجه داماد و خانوده اش قرار می‌گیرد.

اسکاتلند: سیاه کردن عروس و داماد

سنت موسوم به «سیاه کردن» (Blackening) یک سنت قدیمی ازدواج در اسکاتلند است که قبل از مراسم عروسی و به عنوان نماد سخت بودن ازدواج انجام می‌شود. در این سنت، سرتاپای عروس یا داماد و یا هر دوی آن‌ها توسط دوستان و خانواده‌های آن‌ها به چیزی بدبو و حال بهم زن مانند تخم مرغ، ماهی مرده، غذای فاسد، شیر مانده، قیر، لجن یا آرد آغشته می‌شود. سپس آن‌ها را به یک درخت می‌بندند یا سوار بر یک وانت روباز در سراسر شهر می‌چرخانند.

هدف این سنت این است که بدترین و ناراحت کننده‌ترین شرایط را برای عروس و داماد ایجاد کنند و تا آنجایی که امکان دارد افراد بیشتری آن‌ها را در این شرایط ناخوشایند ببینند. باور اسکاتلندی‌ها بر این است که عروس و داماد پس از پشت سر گذاشتن چنین آزمون سختی در کنار هم، می‌توانند از تمامی سختی‌ها و مشکلاتی که ازدواج در پی دارد عبور کنند. این سنت بیشتر در بخش‌های روستایی شمال شرقی اسکاتلند رواج دارد.

چین: گریه کردن عروس در مراسم عروسی

در میان مردمان «توجیا» (Tujia) رسم است که هر عروسی باید در مراسم عروسی خود گریه کند. افراد مسن این قوم بر این باورند که این سنت نشان دهنده سپاسگزاری و عشق عروس به والدین و اعضای خانواده اش است. اگر عروس گریه نکند، مهمانان عروسی به او به چشم یک دختر بی فرهنگ نگاه خواهند کرد. عروس از یک ماه قبل از عروسی گریه کردن را آغاز می‌کند. او هر شب یک ساعت با صدای بلند گریه می‌کند. پس از ۱۰ روز، مادر عروسی در این کار به دخترش ملحق می‌شود و پس از او نیز مادربزرگ عروس و دیگر بستگان مونث به او خواهند پیوست. این اشک‌ها نشانگر ناراحتی و غم نیست بلکه نماد شادی و امیدواری انگاشته می‌شوند. البته این سنت دیگر مانند گذشته رواج ندارد.

چین و مغولستان: سر بریدن و تکه تکه کردن جوجه

مردمان «دائور» (Daur) در چین و بخش‌هایی از مغولستان، روشی منحصربفرد برای انتخاب تاریخ عروسی دارند. عروس و داماد با در دست گرفتن یک چاقو به صورت مشترک از آن برای سر بریدن یک جوجه استفاده کرده و سپس بدن آن را تکه تکه می‌کنند. اگر کبد جوجه سالم باشد، زوجین می‌توانند تاریخی را باری ازدواج خود تعیین کرده و شروع به آماده سازی مقدمات نمایند. اما اگر کبد جوجه دچار مشکل باشد این موضوع را نشانه بد یمنی دانسته و زوجین مجبورند این سنت را تکرار کنند تا این که جوجه‌ای با کبد سالم پیدا شود.

هند: ازدواج با درخت موز

در بخش‌هایی از هند، مطابقت ازدواج با مسائل مربوط به نجوم و ستاره شناسی نقش بسیار مهمی در ازدواج و مراسم عروسی دارد. اگر عروس در برج مریخ به دنیا آمده باشد او نفرین شده در نظر گرفت شده و ممکن است باعث مرگ زودهنگام شوهر خود شود. چه بسیارند دختران هندی که تنها به دلیل همین باور دست به تغییر تاریخ تولد خود زده و یا برای همیشه مجرد باقی می‌مانند. برای از بین بردن این اثر بد، عروس باید ابتدا با یک درخت موز ازدواج کند. سپس این درخت نابود شده و نفرین و بدشگونی ازدواج از بین می‌رود. البته این سنت غیرقانونی اعلام شده، زیرا حقوق زنان را پایمال می‌کند. اما با وجود این ممنوعیت نیز مردم هند این سنت را انجام داده و حتی ستاره سرشناس بالیوودی، آیشواریا رای، هنگام ازدواج با آبیشک باچان از این سنت پیروی کرده و ابتدا با یک درخت موز ازدواج کرد.

ولز: تقدیم کردن قاشق چوبی به عروس

از اوایل قرن نوزدهم میلادی، در ولز سنتی منحصربفرد برای نشان دادن عشق و علاقه بین زوجین به وجود آمد. در این سنت، مردان جوان یک تکه چوب برداشته و از آن یک قاشق زیبا می‌سازد. سپس آن را به دختری که می‌خواهد با او ازدواج کند به عنوان نماد عشق و علاقه هدیه می‌دهد. اگر دختر این هدیه را بپذیرد، قاشق مذکور به نماد نامزدی و عشق بین آن دو تبدیل می‌شود. این قاشق نماد تعهد و قولی است که داماد به عروس می‌دهد مبنی بر این که هیچگاه او را گرسنه نخواهد گذاشت. امروزه این قاشق‌ها را می‌توان در بازار خریداری کرد. همچنین این قاشق‌ها را به عنوان هدیه در موارد دیگر به دختران هدیه می‌دهند. این سنت در برخی دیگر از نقاط اروپا نیز دیده می‌شود.

هند: انصراف داماد از ازدواج

یکی دیگر از رسوم ازدواج عجیب و غریب در جهان مربوط به قوم برهمایی تامیل در جنوب هند است. در یکی از رسوم مختلف این قوم، داماد طوری وانمود می‌کند که از ازدواج منصرف شده و برای تبدیل شدن به یک راهب برهمایی مراسم عروسی را ترک می‌کند، در حالی که اعضای خانواده اش او را ترغیب می‌کنند که مجلس را ترک نکرده و مراسم عروسی خود را ادامه دهد. راهب برهمایی که به ازدواج عروس و داماد رسمیت می‌بخشد نیز در ترغیب داماد برای ماندن و ازدواج کردن شرکت می‌کند. در نهایت داماد به سالن محل برگزاری عروسی رفته و خانواده عروس به استقبال او می‌آیند و بدین ترتیب مراسم عروسی آغاز می‌شود.