.svg)
این تیم را یادمان خواهد بود!
پارسینه: همانطور که هیچوقت تیم سال 96 را فراموش نکردیم و تصویر «احمدرضا عابدزاده» و آن تیم طلایی را که دوران طلایی این فوتبال را ساختند، همیشه جایی در صندوقچه خاطراتمان حک کردیم،
مطمئنم این تیم را هم از یاد نمی‌بریم. تیمی که دیوانه‌وار برای شکست نخوردنش جنگید و تا آخرین لحظه دز اتفاقی کم‌نظیر در تاریخ این سرزمین، قابل تقسیم به مجموعه افرادش نبود. برای تیمی که هم برابر داور استرالیایی جنگید و هم برابر عراقی‌هایی که خسته از شکست و تحقیر برای پیروزی آمده بودند و شاید خیلی بیشتر از ما به این پیروزی وبه این جشن احتیاج داشتند.این تیم را فراموش نمی‌کنیم. تیمی که با دوندگی جنون‌آمیز و با چیزی که هنوز اسم دیگری جز «غیرت» ندارد، از دل یک ساختار مسموم و از بیخ و بن فاسد و نفتی آمده بود تا با همراهی آدم بزرگی مثل کیروش ثابت کند می‌توان در دل کثیف‌ترین بسترها با یک «ما»ی جنگنده و با اراده‌ای معطوف به پیروزی زیبایی خلق کرد.
«کارلوس کیروش» بزرگ و دوست‌داشتنی احتمالا می‌رود. احتمالا این آخرین تورنامنت گلادیاتور میانه میدان، آندویِ تیموریان باشد. احتمالا دوباره کفتارها لاشه را می‌قاپند و مشغول آشامیدن خونِ نفتیِ این فوتبال می‌شوند. حمید درخشان که بوتاکس نمی‌گذارد پیشانی‌اش چین بیفتد، درباره ضعف‌های کارلوس کیروش حرف می‌زند و مایلی‌کهن دوباره جیغ و دادش راه می‌افتد.. مهم نیست. آن چه از این تیم به یاد خواهیم سپرد نمایش باشکوهِ «جمعیت»ی است که وقتی همه‌چیز خبر از شکستن و باختن می‌دهد، برای چند ساعت غرور می‌ایستد و می‌جنگد.
البرز زاهدی
بعد از این همه سال هنوز نه به تکامل رسیدیم نه پیشرفتی داشتیم و بازهم اشتباهاتمون رو تکرار میکنیم و همیشه میگیم تجربه اندوختیم ولی باز همون آش و همون کاسه
مطمئنم بعد از باخت مایلی کهن از خوشحالی پریده هوا، شاید شیرینی هم پخش کرده باشه
آره واقعا تیم خوبی ساخته بود، واقعا حیف شد.
ایران اصلا چشم نواز بازی نمیکنه. فقط دفاع میکنه و بعد ضد حمله!!!! کیروش هیچ بار فنی به تیم ملی اضافه نکرد..... ما محکوم به شکستیم
خلایق هرچه لایق!!