چرا منصوریان از ماندن تا ۱۴۰۱ حرف زد

این دو نگاه کاملا با یکدیگر متفاوت بود اما کدام درست است؟ مسلما باید به مربیان فرصت داد اما مربی هم باید تغییرات را نشان دهد وگرنه او زمان نمی خرد و هوادار هم زمان را نمی فروشند.

تشویق علی دایی مفهوم ویژه ای دارد. تشویق دایی مدت ها نماد اعتراض در ورزشگاه ها بود و حتی در مترو هم به هنگام تاخیر ورود قطار مردم در آن دوران علی دایی را صدا می زدند تا اعتراض خود را نشان بدهند.

در واقع دایی صدای اعتراض بود. تشویق دایی در آن شب تختی هم همین اصالت را در پی داشت اما هوادار استقلال سعی داشت ضمن اعتراض به منصوریان و افتخاری به آنها نکته ای را نشان دهد.

دایی نماد اعتراض و نماد پیشرفت
برای تولید تغییر و پیشرفت نیاز به زمان خیلی زیادی نیست. دایی تازه سه ماه است که به سایپا آمده و در این سه ماه رشد خوبی داشته است. او تیمش را زودتر از همه دیگران بست و به اردو رفت و کار کرد و کار کرد آن هم با بازیکنان بی نام و نشان.

حالا پس از سه ماه همان دایی استقلال را شکست می دهد و مدعی قهرمانی هم حتی هست آن هم با هزینه ای بسیار کمتر از استقلال. در استقلال اما یک سال و سه ماه از ورود منصوریان گذشته و استقلال نه تنها بهتر از یک سال و سه ماه قبل که در فینال حذفی بود و سوم لیگ نشده است بلکه بدترین آمارها را هم از خود به جای گذاشته است.

آمارهایی مثل این: چهار بازی و تنها یک گل زده، یا این یکی: چهار بازی و تنها یک برد، یا این: چهار بازی و صفر گل زده توسط مهاجمان.

درست در همین روزها اما منصوریان از سال ۱۴۰۱ حرف می زند. آنچه مسلم است اینکه اگر استقلال هم از نظر شکلی و هم از منظر نتیجه گیری رشد خوبی نشان ندهد این سکوها به او زیاد فرصت نخواهند داد و این اختلاف تفاوت زیادی خواهد داشت.