اعتراضات مردم فرودگاه ها را باز کرد

فردا نیوز به قلم سمانه کرمیان نوشت: پس از فرار شاه از ایران، امام خمینی (ره) آمادگی خود را برای ورود به کشور اعلام نمود. بختیار و ارتش که آمدن امام به ایران را مساوی با از دست دادن کامل کنترل اوضاع می‌دیدند سراسیمه به تکاپو افتاده تا مانع بازگشت امام شوند.

بختیار با اعلام احتمال کودتای ارتش در صورت سقوط دولتش از امام تقاضا کرد تا سفر خود به ایران را به تعوق بیندازد. ارتش نیز با بستن فرودگاه‌های سراسر کشور و اشغال فرودگاه تهران ۴ بهمن، از خود عکس‌العمل نشان داد.

در حالی که واشنگتن و تهران دربارۀ نحوه جلوگیری از ورود آیت الله خمینی به ایران بحث و مذاکره میکردند. امام خمینی برای پایان دادن به حکومت پهلوی آماده بازگشت به ایران بود. به گفته ژنرال هایزر «حرکات و اقدامات جناح خمینی به حدی هوشمندانه انجام میگرفت که من متحیر بودم چه کسی برنامه ریزی آن‌ها را انجام میدهد و هنوز هم پاسخ این سوال را پیدا نکرده ام».

روز جمعه،۶ بهمن هزاران تن از مردم از نخستین ساعات بامداد در اطراف فرودگاه مهرآباد و بهشت زهرا تجمع نمودند. هم چنین تظاهرات گسترده‌ای از سوی مردم در دانشگاه تهران در همان روز برگزار شد؛ که به دنبال تیراندازی ماموران، تعدادی از آنان به شهادت رسیدند.

از سوی دیگر، تعدادی از روحانیون، در مخالفت به بسته شدن فرودگا‌ها از صبح روز یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۵۷ در دانشگاه تهران به تحصن دست زدند. به طور همزمان راهپیمای مردم از میدان آزادی تا دانشگاه تهران نیز در همین روز انجام شد این اقدامات به همراه تظاهرات در سایر شهر‌ها در تجدیدنظربختیار مبنی بر بستن فرودگاه‌ها بسیار موثر بود.


۴۰ نفر از روحانیون پایتخت در مسجد دانشگاه تهران با صدور اعلامیه‌ای صادر تحصن خود را آغاز کردند و اعلام داشتند تا بازگشت امام خمینی به ایران به تحصن خود ادامه خواهند دادند. به تدریج تعداد افراد متحصن به حدود چهارصد نفر و بیشتر رسید.

روحانیون مبارزِ متحصن در مسجد دانشگاه تهران با صدور اعلامیه شماره یک خود اعلام کردند: «حکومت غیرقانونی و غاصب شاپور بختیار در بیشرمی و اهانت به حیثیت ملت ایران، روی پیشینیان نوکرصفت خود را سفید کرد. در روز جمعه ۶ بهمن در تهران و تبریز و رشت و گرگان و آبادان و سنندج و بعضی از شهرستان‌های دیگر دست به کشتار‌های فجیع و وحشیانه زد و با بستن فرودگاه‏های کشور به روی رهبر محبوب ملت «آیت‌الله‌العظمی امام خمینی دام‌ظله» احساسات پاک مردم شرافتمند ایران را که با قلبی لبریز از عشق و دیدگان پراشک و شوق در انتظار مقدم فرخنده رهبر عظیم‌الشان خود بود، سخت جریحه‌دار ساخت و خشم سهمگین ملت ایران را که ریشه او و اربابانش را خواهد سوخت، بیش از پیش برانگیخت، اینجانبان به عنوان اعتراض به اعمال ضدانسانی دولت غیرقانونی بختیاری از ساعت ۹ صبح روز یکشنبه ۸ بهمن ماه جاری تا بازگشت حضرت آیت‌الله امام خمینی دام ظله به وطن و آغوش پر از مهر ملت، در مسجد دانشگاه تهران تحصن اختیار می‌کنیم و از این محل مقدس در کنار برادران دانشجوی خود، ندای حق‌طلبانه خود را به گوش جهانیان خواهیم رساند. برقرار باد جمهوری اسلامی به رهبری امام خمینی.» (روزنامه‌ها و رادیو و تلویزیون به انتشار اعلامیه و اخبار مربوط به تحصن روحانیون وتظاهرات مردم می‌پرداختند.
روحانیون، در شهر‌های مختلف مردم راتشویق به آمدن به پایتخت برای استقبال از امام میکردند.

مجددا در تهران گروه‌های گوناگون، مردم را به حضور در فرودگاه مهرآباد برای ۸ بهمن دعوت کردند؛ که در ۸ بهمن فرودگاه را اشغال کرده و برای بازگشت امام آماده نگه دارند و بدین ترتیب مردم از نقاط مختلف شهر به طرف فرودگاه مهرآباد به حرکت در آمدند.
برابر گزارش ژاندارمری، روز ۸ بهمن ماه ۵۷ جمعیت زیادی که به طرف مهر آباد در حرکت بود در حالیکه خیابان‌ها و راه‌های منتهی به فرودگاه را به وسیله مامورین فرمانداری نظامی مسدود شده بود.

زد وخوردی بین جمعیت و درجه داران ژاندارمری آغاز می‌گردد که در نتیجه تعدادی از طرفین چند نفر کشته و تعدادی زخمی میشوند. ژاندارمری از فرماندهی نظامی تهران برای جلوگیری از ادامه و توسعه درگیری در خواست کمک می‌کند.

افراد کمکی فرمانداری نظامی برای رسیدن به محل درگیری باید از جلوی دانشگاه تهران، عبور می‌کردند. بواسطه تحصن روحانیون تهران در مسجد دانشگاه محوطه و اطراف دانشگاه مملو از جمعیت بود. اجتماع کنندگان با مشاهده خودرو‌های مامورین فرمانداری نظامی به طرف آن‌ها حمله ور شدند و مانع حرکت آن‌ها به طرف ژاندارمری میشوند و در نتیجه درگیری دیگری مقابل دانشگاه ایجاد شد؛ و مامورین نظامی موفق نمیشوند به مامورین انتظامات ژاندارمری کمک کنند.

برابر گزارشات تعداد کشته شدگان واقعه مقابل ژاندارمری کشور و دانشگاه تهران جمعا حدود ۳۷ نفر و زخمی شدگان در حدود ۱۰۰ نفربودند. خبر این حوادث در تمام خبرگزاری‌ها منتشر شد. این مساله بر میزان تظاهرات و اعتراضات در شهر‌ها افزوده شد.

آیت الله طالقانی به جمع متحصنین مسجد دانشگاه می‌پیوندند و تعدادآن‌ها به ۴۰۰ نفر میرسد. آیت‌الله حسینعلی منتظری، آیت‌الله محمدصدوقی، آیت الله باهنر آیت الله مهدوی کنی، آیت‌الله دکتر سیدمحمد حسینی بهشتی و آیت‌الله استاد مرتضی مطهری آیت الله خامنه‌ای و هاشمی رفسنجانی علاوه بر این افراد آیت‌الله احمد آذری قمی، آیت‌الله سیدجلال‌الدین طاهری اصفهانی آیت‌الله مهدی ربانی، آیت‌الله حسین راستی، آیت‌الله محمد مومن، آیت‌الله عباس محفوظی، حجت‌الاسلام محمدعلی شرعی، حجت‌الاسلام محمدرضا توسلی و حجت‌الاسلام حسن طاهری خرم‌آبادی و حجت‌الاسلام علی قدوسی و حجت‌الاسلام جلالی خمینی، حجت‌الاسلام انواری، حجت‌الاسلام خلخالی و... از دیگر چهره‌های این تحصن بودند.

این تحصن تا روز دوازدهم بهمن ۱۳۵۷ ادامه داشت و با ورود امام خمینی (ره) به تهران روحانیون متحصن با انتشار بیانیه‌ای پایان تحصن خود را اعلام کردند و به صفوف استقبال‏کنندگان از ایشان پیوستند