.svg)
شن بازی اضطراب کودکان بیش فعال را کاهش می‌دهد
پارسینه: امروزه بسیاری از مادران و پدران از شیطنت بسیار زیاد کودکانشان شکایت دارند. آنچه امروزه به صورت مداوم از والدین شنیده می‌شود این است که می‌گویند فرزندشان مرتب در حال حرکت و فعالیت است و نوعی حالت بی قراری و ناآرامی در او مشاهده می‌کنند.
برخی از این والدین از فقدان تمرکز حواس و ضعف درسی کودک نیز صحبت می‌کنند. در بسیاری از موارد آن‌ها علت این فعالیت بیش از اندازه را نمی‌دانند و مرتب فرزندشان را مورد سرزنش قرار می‌دهند. حتی در مواردی بعضی از این کودکان مورد انتقاد و تنبیه بسیار زیاد از سوی والدین خود نیز قرار می‌گیرند.
این درحالیست که یکی از رایج‌ترین اختلالات دوران کودکی که توجه روان شناسان و روان پزشکان را به خود جلب کرده اختلال نقص توجه و بیش فعالی است.
نقص توجه و بیش فعالی، اختلالی عصبی-رشدی است که با سه ویژگی اصلی یعنی نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری توصیف می‌شود. این اختلال از شایع‌ترین اختلالات عصبی-رفتاری دوران کودکی است که بخش بزرگی از جمعیت جهان را مبتلا کرده است.
برای تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی، نشانه‌ها باید مزمن بوده و قبل از هفت سالگی و حداقل در دو موقعیت مشاهده شود. گفتنی است، اختلال نقص توجه و بیش فعالی ۹ تا ۴ درصد جمعیت دانش آموزان را در بر می‌گیرد.
تأثیر منفی این اختلال در حیطه‌های متفاوت زندگی (تحصیلی، شغلی و خانوادگی) باعث می‌شود تا تشخیص و درمان آن حائز اهمیت باشد و دارودرمانی اغلب راه درمان این افراد است. این در حالی است که ۱۸ تا ۲۸ درصد افراد پاسخ کافی به دارو‌ها نشان نمی‌دهند یا نمی‌توانند اثرات مضر دارو‌ها را تحمل کنند.
امروزه متخصصان معتقدند که برای رفع این نقصان درمان‌های جایگزین مورد نیاز است تا نشانه‌های باقی مانده را هدف قرار دهد و به افراد مهارت‌ها و راهبرد‌هایی را بیاموزد تا با تخریب‌های کارکردی مقابله کنند.
از سویی، به دلیل تنوع مشکلات مربوط به بیش فعالی، به طور حتم امکان آن که یک نوع درمان، به تنهایی بتواند تمام الزامات درمانی این اختلال را پوشش دهد، وجود ندارد. به همین دلیل، متخصصان، اغلب راهبرد‌های درمانی متعددی را در ترکیب با هم اتخاذ می‌کنند تا هر یک جنبه متفاوتی از مشکلات روانی-اجتماعی کودک را مدنظر قرار دهند.
زمانی که هر یک از این درمان‌ها متوقف شوند، اغلب علایم اختلال به سطح پیش از درمان برمی گردند. بنابراین، رمز اثربخشی هر مداخله‌ای در تداوم آن در مدت زمانی طولانی است.
بازی‌های درمانی از قبیل: شن بازی درمانی نوعی تکنیک روان درمانگری به شمار می‌رود که در آن کودک می‌تواند اشکال مینیاتوری را در یک جعبه شنی به گونه‌ای بچیند که جهان شنی خود را مطابق با ابعاد مختلف و واقعیت اجتماعی خود خلق کند.
شن بازی درمانی، نوعی طبیعت درمانی است و یک روش درمانی خلاق به شمار می‌رود و زبانی نمادین برای ارتباط است. استفاده از شن و نمادها، بازتاب معانی چندگانه‌ای را از خودآگاه و ناخودآگاه امکان ساخته است که به دنبال آن مسائل برای کودکان روشن، واضح و حل می‌شوند. پژوهش نشان می‌دهد، شن‌بازی درمانی می‌تواند به بهبود بیش‌فعالی و اضطراب در کودکان منجر شود.
منبع:سلامت نیوز
این درحالیست که یکی از رایج‌ترین اختلالات دوران کودکی که توجه روان شناسان و روان پزشکان را به خود جلب کرده اختلال نقص توجه و بیش فعالی است.
نقص توجه و بیش فعالی، اختلالی عصبی-رشدی است که با سه ویژگی اصلی یعنی نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری توصیف می‌شود. این اختلال از شایع‌ترین اختلالات عصبی-رفتاری دوران کودکی است که بخش بزرگی از جمعیت جهان را مبتلا کرده است.
برای تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی، نشانه‌ها باید مزمن بوده و قبل از هفت سالگی و حداقل در دو موقعیت مشاهده شود. گفتنی است، اختلال نقص توجه و بیش فعالی ۹ تا ۴ درصد جمعیت دانش آموزان را در بر می‌گیرد.
تأثیر منفی این اختلال در حیطه‌های متفاوت زندگی (تحصیلی، شغلی و خانوادگی) باعث می‌شود تا تشخیص و درمان آن حائز اهمیت باشد و دارودرمانی اغلب راه درمان این افراد است. این در حالی است که ۱۸ تا ۲۸ درصد افراد پاسخ کافی به دارو‌ها نشان نمی‌دهند یا نمی‌توانند اثرات مضر دارو‌ها را تحمل کنند.
امروزه متخصصان معتقدند که برای رفع این نقصان درمان‌های جایگزین مورد نیاز است تا نشانه‌های باقی مانده را هدف قرار دهد و به افراد مهارت‌ها و راهبرد‌هایی را بیاموزد تا با تخریب‌های کارکردی مقابله کنند.
از سویی، به دلیل تنوع مشکلات مربوط به بیش فعالی، به طور حتم امکان آن که یک نوع درمان، به تنهایی بتواند تمام الزامات درمانی این اختلال را پوشش دهد، وجود ندارد. به همین دلیل، متخصصان، اغلب راهبرد‌های درمانی متعددی را در ترکیب با هم اتخاذ می‌کنند تا هر یک جنبه متفاوتی از مشکلات روانی-اجتماعی کودک را مدنظر قرار دهند.
زمانی که هر یک از این درمان‌ها متوقف شوند، اغلب علایم اختلال به سطح پیش از درمان برمی گردند. بنابراین، رمز اثربخشی هر مداخله‌ای در تداوم آن در مدت زمانی طولانی است.
بازی‌های درمانی از قبیل: شن بازی درمانی نوعی تکنیک روان درمانگری به شمار می‌رود که در آن کودک می‌تواند اشکال مینیاتوری را در یک جعبه شنی به گونه‌ای بچیند که جهان شنی خود را مطابق با ابعاد مختلف و واقعیت اجتماعی خود خلق کند.
شن بازی درمانی، نوعی طبیعت درمانی است و یک روش درمانی خلاق به شمار می‌رود و زبانی نمادین برای ارتباط است. استفاده از شن و نمادها، بازتاب معانی چندگانه‌ای را از خودآگاه و ناخودآگاه امکان ساخته است که به دنبال آن مسائل برای کودکان روشن، واضح و حل می‌شوند. پژوهش نشان می‌دهد، شن‌بازی درمانی می‌تواند به بهبود بیش‌فعالی و اضطراب در کودکان منجر شود.
منبع:سلامت نیوز
ارسال نظر