خاطره ای از منوچهر متکی: آبروی شخص و آبروی انقلاب

بعد ازظهر یکی از روزهای بهاری سال 1360 بود. در پایان جلسات علنی مجلس شورای اسلامی، معمولا نمایندگان پس از ادای فریضه نماز ، برای صرف ناهار راهی غذاخوری واقع در طبقه زیرین پارلمان می شدند. سپس زمان باقیمانده تا تشکیل کمیسیون ها در ساعت 2 بعد از ظهر را هریک از نمایندگان به طریقی از جمله دیدار با ارباب رجوع و موکلین ، پیگیری تلفنی امور ومشکلات مربوط به حوزه انتخابیه ویا بحث وگفتگوی با همکاران سپری می کردند.

بر روی مبل راهروی مجلس ، مرحوم آیت الله سید یونس عرفانی نماینده فقید مردم تالش (استان گیلان) نشسته بودند. بنده و حجت الاسلام والمسلمین سید ابوالحسن حسینی نماینده مردم مینودشت و کلاله نیز در دو سوی ایشان روی مبل قرار گرفتیم.

مرحوم آیت الله سید یونس عرفانی، نماینده فقید تالش در مجلس اول

مرحوم آقای عرفانی از متانت و تواضع خاصی برخوردار بود، وی عضو جامعه روحانیت مبارز تهران ، امام جماعت مسجد حضرت سیدالشهدا در تهران واز مبارزین درنهضت اسلامی امام خمینی (ره) بود و نزد نمایندگان احترام و جایگاه ویژه ای داشت.

آقای حسینی معروف به مینودشت، به مرحوم آقای عرفانی اظهار داشت: حاج آقا، اطلاع دارید که فلانی را بازداشت کردند؟ (فرد مورد اشاره شخص محترمی بود).

آقای عرفانی با تعجب پرسید: عجب! چرا؟

آقای حسینی ادامه داد: ظاهرا در سفری که به خارج داشت کالای قاچاق حمل می کرد!

آیت الله عرفانی که آشکار بود از حادثه پدید آمده متاثر شده بود، آهی کشید و گفت: آقای حسینی، آقای متکی! خداوند ستارالعیوب است ، خطاها ولغزش های فردی اشخاص را می پوشاند و آبروی او را حفظ می کند ولی در رابطه با انقلاب اسلامی که بر آمده از خون شهداست،چنانچه اقدامات و اعمال شخصی موجب هتک آبروی انقلاب شود، خداوند ستارالعیوبی خود را کنار می گذارد. یعنی در جایی که آبروی فرد با آبروی انقلاب اسلامی در تعارض قرار گیرد، خداوند آبرو و حیثیت انقلاب را حفظ می کند و آبروی انسان خطاکار به واسطه عمل او بر زمین می ریزد. او سپس عاقبت بخیری را از حضرت حق مسئلت نمود.

و حقیقتا عاقبت به خیری، کاملترین حلقه از دعاهاست. در فراز و فرود سی و چند ساله انقلاب اسلامی چقدر قصه آن مرد محترم در عرصه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در بستر انقلاب تکرار شد؛ عبرتی برای صاحبان بصیرت.

والسلام علی من اتبع الهدی

منوچهر متکی