چرا فرانسه بازی را به هم زد؟
پارسینه: اوباما روی حرف خودش نایستاد و با حکومت سوریه بر سر امحای سلاح های شیمیایی در ازای عدم حمله به سازش رسید، این مساله فرانسه را در جامعه جهانی منزوی کرد و حالا فرانسوی ها در ژنو و در موضوع هسته ای ایران ضربه خورده را جبران کردند.
وب سایت نشریه فارن پالیسی آمریکا با انتشار یک گزارش تحلیلی از نقش فرانسه در مذاکرات اخیر ژنو به بررسی ابعاد و دلایل مخالفت فرانسه با توافق هسته ای بین ایران و گروه 1+5 در ژنو پرداخته است.
به گزارش عصر ایران در این مطلب به نقش فرانسه در به هم خوردن توافق هسته ای قدرت های جهانی با ایران اشاره شده و با اشاره به اینکه پاریس در لحظات آخر با پیوستن به مذاکرات آن را ناکام گذاشت ، دلایل مخالفت های فرانسه را مورد بررسی قرار داده است.
فارن پالیسی با قمار آمیز خواندن اقدام لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه در مخالفت با توافق هسته ای بین ایران و 1+5 به نقل از برخی تحلیلگران نوشته است این اقدام پاریس یا برای سیاست خارجی این کشور یک دستاورد بزرگ خواهد بود و آن هنگامی است که دور بعدی مذاکرات در ژنو آن گونه که پاریس می خواهد به جمع بندی برسد و توافق حاصل شود و یا در صورت عدم توافق و احتمال بروز یک جنگ احتمالی در ماه های آتی در منطقه، فرانسه متهم ردیف اول ایجاد چنین جنگی خواهد بود و از این جهت یک رسوایی برای پاریس خواهد بود.
فارن پالیسی به نقل از اولی هاینونن رییس سابق گروه بازرسان آژانس بین المللی انرژی هسته ای در تحلیل دلایل مخالفت فرانسه با توافق هسته ای 1+5 با ایران ، می نویسد :" پاریس اطلاعات وسیعی از برنامه های هسته ای ایران دارد، هیچ کشور دیگری از اعضای گروه 1+5 به اندازه فرانسه روی موضوع هسته ای ایران کار نکرده است . از سوی دیگر پاریس تبعید گاه بخش بزرگی از گروه های مخالف حکومت جمهوری اسلامی است و پدر برنامه هسته ای ایران یعنی " اکبر اعتماد" در پاریس زندگی می کند . فرانسوی ها از زمان شاه و هنگامی که طرح ساخت مرکز غنی سازی هسته ای در نزدیکی شهر اصفهان مطرح بود، وی را یاری دادند و اطلاعات زیادی درباره سیر برنامه هسته ای ایران از آن زمان تا کنون دارند."
هاینونن می افزاید؛فرانسوی ها به خوبی می دانند عدم نابودی راکتور آب سنگین اراک چه عواقبی می تواند داشته باشد و در صورتی که ایرانی ها در شش ماه آینده این نیروگاه را راه اندازی کنند و از بین نبرند حمله احتمالی به این نیروگاه چه عواقب وحشتناکی دارد. اجازه دادن به ادامه بقای راکتور آب سنگین اراک ممکن است همه را در مقابل عمل انجام شده قرار دهد و راه اندازی این راکتور همه را به گروگان خواهد گرفت و دیگر کاری نمی شود کرد.
همچنین "مارک دوبویتز" مدیر مرکز محافظه کار آمریکایی " دفاع از دموکراسی ها" در واشنگتن در این باره معتقد است:" فرانسه با این توافق مخالفت کرد چون کارشناسانی دارد که بیش از یک دهه و از نزدیک روی موضوع هسته ای ایران کار کرده اند ؛ فرانسوی ها هم اطلاعات تکنیکی و فنی شان از برنامه هسته ای ایران بیش از دیگر اعضای گروه 1+5 است و هم اطلاعات و شناخت بسیار خوبی از تاثیر تحریم های اعمال شده علیه ایران روی اقتصاد این کشور دارند."
وی می افزاید:" در فرانسه مسئول پرونده هسته ای یک نفر است و هم او به طور همه جانبه جنبه های فنی برنامه هسته ای و تاثیر تحریم ها روی اقتصاد ایران را مورد بررسی و مطالعه قرار می دهد در حالی که در آمریکا این طور نیست و این دو بخش (تکنیکی هسته ای و اقتصادی) کارشناسان جدایی دارند و از این جهت ارزیابی نهادهای مختلف درباره برنامه هسته ای ایران می تواند متفاوت باشد."
این تحلیلگر آمریکایی می افزاید:" لوران فابیوس در موضوع ایران از نظرات یک دیپلمات وزارت خارجه " مارتین برینز" (معاون سفیر فرانسه در سازمان ملل) استفاده می کند که بیش از یک دهه است روی پرونده هسته ای ایران کار می کند و اطلاعات خوبی از گفت و گوهای ایران با قدرت های جهانی در بیش از یک دهه اخیر دارد."
و مواضع او به شدت ضد جمهوری اسلامی است
فارن پالیسی در پایان این گزارش می نویسد ؛ مخالفت فرانسه می تواند یک دلیل شخصی نیز داشته باشد . در سپتامبر سال جاری و پس از بحران استفاده از سلاح های شیمیایی در سوریه، اوباما به حکومت دمشق اعلان جنگ داد؛ چون خط قرمز ترسیم شده آمریکا علیه سوریه نقض شده بود.
درآن زمان تنها کشوری که به طور جدی در حمایت از آمریکا وارد میدان شد و از گزینه نظامی علیه سوریه دفاع کرد ، فرانسه بود ، اما اوباما روی حرف خودش نایستاد و با حکومت سوریه بر سر امحای سلاح های شیمیایی در ازای عدم حمله به سازش رسید، این مساله فرانسه را در جامعه جهانی منزوی کرد و حالا فرانسوی ها در ژنو و در موضوع هسته ای ایران ضربه خورده را جبران کردند.
فرانسه گمارده ی امریکاست بازی و بهم زد تا به خیال خودشون ملت رو خر کنن و فکر کنن امریکا ابدا با مسئله هسته ای مشکل نداره
در جواب مرضیه خانوم باید گفت تیزبینی در مسایل بین المللی خوبه ولی به همون اندازه توطئه نگری هم مضر هستش و سد راه ذهن برای تحلیل درست میشه!فراموش نکنم که به خاطر منافع ملی جاهای پیش میاد که دو کشور هم اختلاف نظری پیدا میکنند اون هم دو کشور غربی در برابر کشور عزیزمون ایران!