درخواست های معنادار یک روزنامه از حسن روحانی

زیرا اولاً اقتصاد کشور بگونه ای طراحی شده که تقریباً ۹۰ درصد آن در اختیار چند نهاد غیردولتی است.

ثانیاً رسانه ملی و سایر رسانه‌ها هم در اختیار دولت نیستند و اگر یک روزنامه دولتی و چند روزنامه حامی دولت وجود دارند، در برابر انبوه رسانه‌هائی که با بودجه‌های سرسام آور مشغول ناامید کردن مردم از دولت هستند چیزی بیش از قطره‌ای در برابر یک دریا نیستند.

و ثالثاً حتی کارگزاران دولت در دستگاه‌های مختلف به میزان بیش از ۷۰ درصد با دولت هماهنگ نیستند. به زیر مجموعه وزارت کشور نگاه کنید و ببینید چند درصد استانداران و فرمانداران و بخشداران و حتی مسئولان موجود در خود وزارتخانه با سیاست‌های دولت هماهنگ و با شما همفکر هستند و کارائی لازم را دارند.

هنوز استانداری که عملکردش هیچ کمکی به دولت شما نکرد و اغتشاشات اخیر نیز از حوزه کاری او شروع شد بر سر کار است و وزیر کشور شما نه در برابر چنین استاندارانی پاسخگوست و نه در برابر اغتشاشی که هم قابل پیش بینی بود و هم قابل جلوگیری.

در بسیاری از وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های دولتی دیگر هم هنوز عناصر و مهره‌های دولت‌های نهم و دهم پست‌های کلیدی را برعهده دارند و با شما و سیاست هایتان هماهنگ نیستند. دلتان به سازمان برنامه و بودجه و فلان فراکسیون مجلس هم خوش نباشد آقای رئیس جمهور، زیرا شما خود بهتر می‌دانید لایحه بودجه تحت چه فشارهائی تنظیم می‌شود و با چه زد و بندهائی دستخوش بالا و پائین شدن می‌ گردد و قسمت قابل توجهی از بودجه کل کشور به دستگاه‌ها و افرادی داده می‌شود که کارشان کارشکنی علیه دولت و بدگوئی از نظام است...

با توجه به این واقعیت که فقط بخشی از واقعیت هاست، شما آقای رئیس‌جمهور حداکثر ۱۵ تا ۲۰ درصد از قدرت را در اختیار دارید و روشن است که با این میزان از قدرت نمی‌توانید کشور را اداره کنید و پاسخگوی تمام مشکلات و معضلات باشید آنهم در شرایطی که بخش قابل توجهی از بودجه دولت شما در اختیار دستگاه‌ها و کسانی قرار می‌گیرد که مدیریت شما را نقض می‌کنند.

در چنین شرایطی شما به حرف زدن با مردم نیاز دارید. وقتی قدرت و اختیارات لازم را ندارید باید دلایل موفقیت‌ها و عدم موفقیت هایتان را با صراحت و بدون پرده پوشی با مردم در میان بگذارید. هدف این نیست که با سخنان صریح و شفافتان مردم را علیه کسی یا چیزی تحریک کنید و بشورانید، بلکه هدف این است که مردم بدانند از رئیس جمهورشان چقدر می‌توانند انتظار و توقع داشته باشند.