.svg)
کسی نمی‌دانست این ارتشی موسیقیدان است
پارسینه: می‌خواست ناشناس باشد، چون ارتشی بود و محدودیت‌هایی برایش وجود داشت. روح‌الله خالقی به او پیشنهاد کرده بود که یک اسم مستعار برای خودش انتخاب کند و در رادیو او را به این نام خطاب کنند. برای همین، اسمش سال‌ها «فاخته» بود؛ فاخته‌ای که با خواندن قطعه‌ی «تو ای پری کجایی» صدایش ماندگار شد.
۱۷ اسفندماه سالروز درگذشت «حسین قوامی» است. مردی که خودخواسته دور از هیاهو و شهرت، صدایش را از طریق برنامه‌ی «گل‌ها» به گوش مردم می‌رساند و تا زمان بازنشستگی‌اش از ارتش، خودش را «فاخته» معرفی می‌کرد.
حسین قوامی در سال 1288 در تهران به دنیا آمد. پدرش رضاقلی قوامی به موسیقی علاقه‌ی زیادی داشت و در خانه‌اش، تمام صفحه‌های خوانندگان آن زمان را روی گرامافون گوش می‌کرد. حسین قوامی هم آن زمان تحت تأثیر خوانندگی مانند طاهر‌زاده و ظلی قرار گرفت و سعی می‌کرد، از صدای آن‌ها تقلید کند. این شوق او به خوانندگی باعث شد تا این کار را ادامه دهد و با افرادی مانند عبادی، یاحقی، شهنازی و برخی دیگر از هنرمندان آشنا شد.
او در 17 سالگی همراه با برادرش در مجالس هنری شرکت می‌کرد و با ساز بعضی هنرمندان، آواز می‌خواند. وقتی استادان متوجه قدرت صدای او شدند، توجه‌شان جلب شد و او را به خوانندگی به‌صورت صحیح تشویق کردند. همین توجه استادان موجب ترغیب او شد و در زمینه خوانندگی پیشرفت کرد.
قوامی هفت سال نزد عبدالله حجازی ردیف‌ها و دستگاه‌های موسیقی را فرا گرفت و در سال 1325 به دعوت مستعان که رییس وقت رادیو بود، به برنامه‌های رادیویی دعوت شد. او ابتدا با برادران وفادار در رادیو اجرا می‌کرد و مورد تشویق هم قرار گرفت، این همکاری تا سال 1329 ادامه داشت.
در آن ایام، قوامی تازه به ارتش وارد شده و به مقام افسری رسیده بود. این موضوع باعث شد تا ناگزیر هشت سال همکاری‌اش را با رادیو قطع کند، اما در بهمن‌ماه 1337 به دعوت زنده‌یاد داود پیرنیا دوباره به برنامه‌ی «گل‌ها» دعوت شد. در همین دوران به اوج شکوفایی رسید و پربارترین آثارش در این دوران خلق شدند.
قوامی در ابتدای حضورش در برنامه‌ی «گل‌ها» از آنجا که مانع اداری داشت و نمی‌توانست اسم اصلی خود را در برنامه‌های رادیویی اعلام کند، به پیشنهاد زنده‌یاد روح‌الله خالقی اسم مستعار «فاخته» را برای خود انتخاب کرد.
در برنامه‌ی «گل‌ها» شماره‌ی 52، قطعه‌ی «تو ای پری کجایی» با موسیقی همایون خرم از رادیو پخش شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت. ابتهاج (شاعر اثر) قصد داشت، خواننده‌ی دیگری را برای این شعر به همایون خرم معرفی کند، اما خرم گفت که دنبال یک صدای خسته می‌گردد و برای همین حسین قوامی بهترین گزینه بود. «تو ای پری کجایی» یکی از موسیقی‌های قابل توجه در دهه‌ی 50 بود.
سرانجام وقتی حسین قوامی در سال 1342 بازنشسته شد و مانعی برای اعلام نامش وجود نداشت، با همان نام اصلی‌اش به مخاطبان معرفی شد. گفته می‌شود که این هنرمند تا سن 80 سالگی به‌خوبی می‌خواند و زندگی هنری‌اش جریان داشت.
زنده‌یاد قوامی 17 اسفندماه سال 1368 در بیمارستان «ایران‌مهر» از دنیا رفت و در امامزاده طاهر کرج در کنار زنده‌یاد غلامحسین بنان به خاک سپرده شد.
ارسال نظر