.svg)
ثواب روزه داری در جمع روزه خواران
پارسینه: برخی در زمستان که می‌خواهند روزه بگیرند می‌گویند‌ای وای! کی می‌تونه ۸ ساعت روزه بگیره! آن شخص وقتی روز ۱۰ ساعت می‌شود همان جمله را تکرار می‌کند و باز به راحتی قادر است این واجب را بجا بیاورد.
برخی در زمستان که می‌خواهند روزه بگیرند می‌گویند‌ای وای! کی می‌تونه ۸ ساعت روزه بگیره! آن شخص وقتی روز ۱۰ ساعت می‌شود همان جمله را تکرار می‌کند و باز به راحتی قادر است این واجب را بجا بیاورد. او در تابستان هم گلایه می‌کند، ولی باز قادر است حتی ۱۷ ساعت در گرما روزه داری کند؛ که روزه عبادتی ذووجهین است یعنی از وجوه مختلف این عبادت حائز اهمیت و دارای آثار است. روزه داری از جنبه عبادی، اخلاق عملی، روحی و روانی، اقتصادی و اجتماعی و ... دارای فواید و برکات و آثار بسیاری است.
در آیه ۱۸۴ سوره مبارکه بقره می‌خوانیم:
«أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُواْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ.»
«در روزهایى چند پس هر که از شما مریض یا در سفر باشد تعدادى (به مقدار آنچه فوت شده) از روزهاى دیگر (را روزه بدارد، و بر کسانى که روزه طاقتفرسا باشد (مانند پیران و خردسالان و بیماران مزمن افطار جایز است و) دادن طعام به یک فقیر (یک مد به ازاء هر روز) کفاره و بدل آن است، و هر که بر خیر بیفزاید (و دو مد بدهد) براى او بهتر است، و روزه گرفتن (هر چند توانفرسا باشد) بهتر است، اگر بدانید.»
چند نکته کوتاه:
* در این آیه بعد براى اینکه باز از سنگینى روزه کاسته شود می‌فرماید: «چند روز معدودى را باید روزه بدارید» چنان نیست که مجبور باشید تمام سال یا قسمت زیادی از آن را روزه بگیرید بلکه روزه تنها بخش کوچکى از آن را اشغال مى کند. ضمن اینکه در همین روز‌های محدود و اندک نیز اگر دچار مشکلاتی از قیبل بیماری، کهولت سن یا سفر باشید بر شما آسان گرفته شده است. در حقیقت این آیه راه عذرتراشی را بر بهانه گیران بسته است!
** روایت بسیار زیبایی از امام صادق علیه السلام نقل شده که: «ما ضَعُفَ بدنٌ عمّا قَوِیَت علیه النِیَّة؛ هیچ بدنی نسبت به آنچه اراده بر انجام آن قوی باشد ناتوان نیست.» (من لایحضره الفقیه، ج. ۴، ح. ۵۸۵۹؛ وسائل الشیعه، ج. ۱)
مصداق بارز این روایت در روزه روز‌های بلند و گرم تابستان مشهود است. برخی در زمستان که می‌خواهند روزه بگیرند می‌گویند‌ای وای! کی می‌تونه ۸ ساعت روزه بگیره! آن شخص وقتی روز ۱۰ ساعت می‌شود همان جمله را تکرار می‌کند و باز به راحتی قادر است این واجب را بجا بیاورد. او در تابستان هم گلایه می‌کند، ولی باز قادر است حتی ۱۷ ساعت در گرما روزه داری کند. پس این نشان می‌دهد بدن انسان قدرتش خیلی بیش از اینهاست و این اراده و قدرت ذهنی ماست که کم می‌آورد وگرنه خداوند به این بدن قدرت انجام کار‌های شگفت انگیزی داده است.
امام جعفر صادق علیه‌السّلام روایت کرده است که رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: هیچ روزه داری در میان گروهی که مشغول خوردن غذا هستند، حاضر نمیشود مگر آنکه اعضای بدن او به تسبیح مشغول شوند و فرشتگان بر او درود و صلوات فرستند، و درود و صلوات فرشتگان، طلب آمرزش از برای اوست
*** از طرف دیگر نباید فراموش کنیم که خداوند این قدرت را به بدن ما داده است تا سخت‌ترین مشکلات را تحمل نماییم نه اینکه به سادگی در برابر اولین سد محکم جا بزنیم! یکی از مهمترین عرصه‌های امتحان این قدرت الهی که در درون ما به ودیعه نهاده شده در هنگامه مشکلات اقتصادی و مالی است. غالب افرادی که مرتکب گناه می‌شوند بهانه شان تنگدستی و سختی زندگی و نداری و از این قبیل است حال آنکه خداوند ما را قوی آفریده و دوست دارد ثمره این قدرت را در مقابله با مشکلات در وجود ما ببیند.
مرحوم شیخ محمدحسین زاهد (ره) نقل می‌کند: یکی از اولیاء خدا، شب که به خانه اش رفت، به همسرش گفت که روغن در چراغ بریزد و چراغ را روشن کند همسرش گفت: در خانه روغن نداریم. سپس گفت: لااقل غذایی بیاور تا بخوریم. همسرش گفت: هیچ غذایی هم برای خوردن در خانه نداریم! می‌گویند آن شب از خوشترین شب‌های عمر آن ولیّ خدا بود و تا صبح شکر خدا را می‌کرد که خدایا مگر من چه کرده بودم که در یک شب این دو نعمت بزرگ را به من عطا نمودی! مرحوم مجتهدی تهرانی (ره) که این نکته را از شیخ نقل می‌نمود می‌گفت: خود مرحوم شیخ نیز همین طور بودند و وقتی با ایشان احوالپرسی می‌کردی آنچنان سرشان را تکان می‌دادند و می‌فرمودند: الحمدالله الحمدالله، که گویا تمام عالم از برای ایشان است و هرگز اظهار فقر و نداری نمی‌کردند.
ثواب روزه داری در جمع روزه خواران
امام جعفر صادق علیه‌السّلام روایت کرده است که رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: «مَا مِنْ صَائِمٍ یَحْضُرُ قَوْماً یَطْعَمُونَ إِلَّا سَبَّحَتْ أَعْضَاۆُهُ وَ کَانَتْ صَلَاةُ الْمَلَائِکَةِ عَلَیْهِ وَ کَانَتْ صَلَاتُهُ اسْتِغْفَارا» هیچ روزه داری در میان گروهی که مشغول خوردن غذا هستند، حاضر نمیشود مگر آنکه اعضای بدن او به تسبیح مشغول شوند و فرشتگان بر او درود و صلوات فرستند، و درود و صلوات فرشتگان، طلب آمرزش از برای اوست. «ثواب‌الأعمال و عقاب‌الأعمال، ص. ۱۱۵»
قدر روز‌های آخر ماه رمضان را بدانیم
امام مجتبی علیه السلام در روز‌های پایانی ماه مبارک رمضان از کنار جماعتی که مشغول خنده و شوخی بودند عبور کردند. حضرت با ناراحتی به آن‌ها فرمود: «خدا ماه رمضان را میدان مسابقه بندگان قرار داده است. دسته‌ای گوی سبقت می‌ربایند و پیروز می‌شوند و تعدادی هم از دیگران عقب می‌مانند و سرافکنده می‌شوند. عجیب است در روزی که پیشی گیرندگان پیروز شده اند و عقب ماندگان زیانکار گردیده اند، جمعی به شوخی و خنده مشغولند. به خدا سوگند اگر پرده در افتد، امروز نیکوکار، مشغول پاداش خود و عقب افتاده، گرفتار بدی‌های خود است و برای احدی فرصتی جهت شوخی و لهو و لعب باقی نمی‌ماند.» (شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، انتشارات اسلامیه، بی تا، ج. ۲، ص. ۱۷۴)
در آیه ۱۸۴ سوره مبارکه بقره می‌خوانیم:
«أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُواْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ.»
«در روزهایى چند پس هر که از شما مریض یا در سفر باشد تعدادى (به مقدار آنچه فوت شده) از روزهاى دیگر (را روزه بدارد، و بر کسانى که روزه طاقتفرسا باشد (مانند پیران و خردسالان و بیماران مزمن افطار جایز است و) دادن طعام به یک فقیر (یک مد به ازاء هر روز) کفاره و بدل آن است، و هر که بر خیر بیفزاید (و دو مد بدهد) براى او بهتر است، و روزه گرفتن (هر چند توانفرسا باشد) بهتر است، اگر بدانید.»
چند نکته کوتاه:
* در این آیه بعد براى اینکه باز از سنگینى روزه کاسته شود می‌فرماید: «چند روز معدودى را باید روزه بدارید» چنان نیست که مجبور باشید تمام سال یا قسمت زیادی از آن را روزه بگیرید بلکه روزه تنها بخش کوچکى از آن را اشغال مى کند. ضمن اینکه در همین روز‌های محدود و اندک نیز اگر دچار مشکلاتی از قیبل بیماری، کهولت سن یا سفر باشید بر شما آسان گرفته شده است. در حقیقت این آیه راه عذرتراشی را بر بهانه گیران بسته است!
** روایت بسیار زیبایی از امام صادق علیه السلام نقل شده که: «ما ضَعُفَ بدنٌ عمّا قَوِیَت علیه النِیَّة؛ هیچ بدنی نسبت به آنچه اراده بر انجام آن قوی باشد ناتوان نیست.» (من لایحضره الفقیه، ج. ۴، ح. ۵۸۵۹؛ وسائل الشیعه، ج. ۱)
مصداق بارز این روایت در روزه روز‌های بلند و گرم تابستان مشهود است. برخی در زمستان که می‌خواهند روزه بگیرند می‌گویند‌ای وای! کی می‌تونه ۸ ساعت روزه بگیره! آن شخص وقتی روز ۱۰ ساعت می‌شود همان جمله را تکرار می‌کند و باز به راحتی قادر است این واجب را بجا بیاورد. او در تابستان هم گلایه می‌کند، ولی باز قادر است حتی ۱۷ ساعت در گرما روزه داری کند. پس این نشان می‌دهد بدن انسان قدرتش خیلی بیش از اینهاست و این اراده و قدرت ذهنی ماست که کم می‌آورد وگرنه خداوند به این بدن قدرت انجام کار‌های شگفت انگیزی داده است.
امام جعفر صادق علیه‌السّلام روایت کرده است که رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: هیچ روزه داری در میان گروهی که مشغول خوردن غذا هستند، حاضر نمیشود مگر آنکه اعضای بدن او به تسبیح مشغول شوند و فرشتگان بر او درود و صلوات فرستند، و درود و صلوات فرشتگان، طلب آمرزش از برای اوست
*** از طرف دیگر نباید فراموش کنیم که خداوند این قدرت را به بدن ما داده است تا سخت‌ترین مشکلات را تحمل نماییم نه اینکه به سادگی در برابر اولین سد محکم جا بزنیم! یکی از مهمترین عرصه‌های امتحان این قدرت الهی که در درون ما به ودیعه نهاده شده در هنگامه مشکلات اقتصادی و مالی است. غالب افرادی که مرتکب گناه می‌شوند بهانه شان تنگدستی و سختی زندگی و نداری و از این قبیل است حال آنکه خداوند ما را قوی آفریده و دوست دارد ثمره این قدرت را در مقابله با مشکلات در وجود ما ببیند.
مرحوم شیخ محمدحسین زاهد (ره) نقل می‌کند: یکی از اولیاء خدا، شب که به خانه اش رفت، به همسرش گفت که روغن در چراغ بریزد و چراغ را روشن کند همسرش گفت: در خانه روغن نداریم. سپس گفت: لااقل غذایی بیاور تا بخوریم. همسرش گفت: هیچ غذایی هم برای خوردن در خانه نداریم! می‌گویند آن شب از خوشترین شب‌های عمر آن ولیّ خدا بود و تا صبح شکر خدا را می‌کرد که خدایا مگر من چه کرده بودم که در یک شب این دو نعمت بزرگ را به من عطا نمودی! مرحوم مجتهدی تهرانی (ره) که این نکته را از شیخ نقل می‌نمود می‌گفت: خود مرحوم شیخ نیز همین طور بودند و وقتی با ایشان احوالپرسی می‌کردی آنچنان سرشان را تکان می‌دادند و می‌فرمودند: الحمدالله الحمدالله، که گویا تمام عالم از برای ایشان است و هرگز اظهار فقر و نداری نمی‌کردند.
ثواب روزه داری در جمع روزه خواران
امام جعفر صادق علیه‌السّلام روایت کرده است که رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: «مَا مِنْ صَائِمٍ یَحْضُرُ قَوْماً یَطْعَمُونَ إِلَّا سَبَّحَتْ أَعْضَاۆُهُ وَ کَانَتْ صَلَاةُ الْمَلَائِکَةِ عَلَیْهِ وَ کَانَتْ صَلَاتُهُ اسْتِغْفَارا» هیچ روزه داری در میان گروهی که مشغول خوردن غذا هستند، حاضر نمیشود مگر آنکه اعضای بدن او به تسبیح مشغول شوند و فرشتگان بر او درود و صلوات فرستند، و درود و صلوات فرشتگان، طلب آمرزش از برای اوست. «ثواب‌الأعمال و عقاب‌الأعمال، ص. ۱۱۵»
قدر روز‌های آخر ماه رمضان را بدانیم
امام مجتبی علیه السلام در روز‌های پایانی ماه مبارک رمضان از کنار جماعتی که مشغول خنده و شوخی بودند عبور کردند. حضرت با ناراحتی به آن‌ها فرمود: «خدا ماه رمضان را میدان مسابقه بندگان قرار داده است. دسته‌ای گوی سبقت می‌ربایند و پیروز می‌شوند و تعدادی هم از دیگران عقب می‌مانند و سرافکنده می‌شوند. عجیب است در روزی که پیشی گیرندگان پیروز شده اند و عقب ماندگان زیانکار گردیده اند، جمعی به شوخی و خنده مشغولند. به خدا سوگند اگر پرده در افتد، امروز نیکوکار، مشغول پاداش خود و عقب افتاده، گرفتار بدی‌های خود است و برای احدی فرصتی جهت شوخی و لهو و لعب باقی نمی‌ماند.» (شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، انتشارات اسلامیه، بی تا، ج. ۲، ص. ۱۷۴)
منبع:
خبرگزاری تسنیم
ارسال نظر